Slechts weinig organisaties kennen de waarde van de gegevens waarover zij beschikken. Uit een onderzoek van adviesbureau PwC, in opdracht van specialist in documentbeheer Iron Mountain, blijkt dat gemiddeld 50,1 procent weet wat zij in huis heeft. Een schamele 4 procent heeft de zaakjes echt op orde.
Het onderzoek is uitgevoerd onder 1650 grote en middelgrote bedrijven in Europa en Noord-Amerika. Voorgaande jaren hebben PwC en Iron Mountain steeds bestudeerd in hoeverre organisaties de beveiliging van hun gegevens goed hebben geregeld. Steevast bleek dat bedrijven hier ook wel steken laten vallen. Dit jaar is de aandacht uitgegaan naar de waarde van data. Dit leverde de eerste Value Index op.
De onderlinge verschillen zijn niet echt groot. Noord-Amerika doet het met 56,7 procent beter dan Europa met 48,3 procent. De financiële sector scoort het best met 52,2 procent; de juridische sector het slechtst met 47,0 procent.
Opvallend is dat de meeste organisaties denken het goed te doen, maar bij doorvragen blijkt dat helemaal niet het geval te zijn. Deze groep (76 procent) heeft geen flauw benul van de commerciële waarde die hun gegevens in zich dragen.
De aanbeveling is een beleidsstrategie over informatie te ontwikkelen, en data-analisten in dienst te nemen die weten waarnaar ze moeten zoeken.
Achtergrondartikel
In een achtergrondartikel gaan Jeroen Strik (managing director Iron Mountain Nederland) en Otto Vermeulen (partner bij PwC Nederland) dieper in op de vaststelling dat de business zijn verantwoordelijkheid moet nemen en de waardebepaling niet aan de it-afdeling moet overlaten.
Maarde van dit artikel wel bekend? Elke alinea spreekt de vorige tegen. De aanbeveling is om een beleidsstrategie over informatie te ontwikkelen. Wat je zegt.
Waarde van de data. Het zal wel aan mij liggen, maar ik heb daar geen enkele voorstelling bij. Uitgedrukt in wat? In dollars of euro’s? Lijkt me onmogelijk. Of is het alleen dat je weet dat als je data inhoudelijk niet op orde zijn dat je dan een grote kans hebt ten onder te gaan? En dat die kans voor het ene bedrijf grote is dan voor het andere omdat voor het ene bedrijf de gegevens bedrijfskritisch zijn (zoals een bank) en voor het andere van secundair belang. Dan kom je niet verder dan: data hebben voor mij veel waarde of data zijn voor mij niet zo erg belangrijk. Is dat het? Of is het een soort pseudowetenschap waar consultancybedrijven veel geld aan hopen te verdienen?
Overigens: wat een “vaagtaal”, bovenstaand artikel. Knap om in zo veel regels helemaal niets concreet te maken.
Wat kost de krant van gisteren?
Wat kost de krant van vandaag?
Wat kost de krant van morgen?
Ja, data is een waardevolle asset voor organisaties alleen dient daarbij dus niet vergeten te worden dat er ook nog een context is. Achteraf niet kunnen bewijzen dat de transactie aan de wet voldeed (Systems of Record) kan namelijk dus voor de lastige belevingen achteraf zorgen, de dwangmatige datadrang met de krant van gisteren in de vorm van governance wordt desondanks als een kostenpost gezien. Heel anders ligt dat bij de krant van vandaag (Systems of Engagement) waarin de belevingen worden vastgelegd. Dat hierdoor de krant van morgen de bedot.com economie van een Rijks ICT-dashboard wordt is trouwens geen nieuws meer. .
Als ik me nie vergis schreef AIVD namelijk al een mooi rapport over de kernbelangen want standpunten – soms niet eens vastgelegd – en een strategie zijn ook interessante informatie als we even naar het schaakspel kijken. De commerciële waarde van de data kent nog wat meer facetten, kennis wordt namelijk niet altijd geborgd in informatiesystemen zoals ik dus al een paar jaar geleden schreef. En dat was nog voordat Teeven c.s hun verdwijntruc met het bonnetje deden, hoezo scoort financiële sector het best?
DNB heeft ondertussen ook Sun-Tzu gelezen en dus databewerkingsovereenkomsten met providers afgesloten, de belasting toegevoegde waarde van data.