Werkgevers moeten het heel bont maken wil een rechter oordelen dat een werkgever ‘ernstig verwijtbaar’ heeft gehandeld. Dit gebeurt alleen bij hoge uitzondering en de wetgever heeft wat dat betreft de lat hoog gelegd. Een rechter mag dit criterium slechts met grote terughoudendheid toepassen. Bij Centric was dat deze week het geval. Behalve een nieuwe deuk in de reputatie van dit it-bedrijf, biedt het vonnis van de rechtbank een zeldzame inkijk in Sanderinks stijl van leiding geven.
Dinsdag oordeelde het Gerechtshof Den Haag dat Gerard Sanderink in twee ontslagzaken van Centric-directeuren over de schreef is gegaan. Het hof bekrachtigde het oordeel van de kantonrechter dat de excentrieke it-ondernemer ernstig verwijtbaar heeft gehandeld, juridisch een van de zwaarste diskwalificaties die een werkgever kan treffen.
In de ontslagzaak van voormalig commercieel directeur Hans Schrijver had de rechter Sanderink laten weten diens agressieve gedrag beu te zijn. Minstens zo zwaar rekent de rechter diens handelen aan in de ontslagkwestie rond ex-detacheringsdirecteur Pieter van der Stoel. Gedetailleerd beschrijft het vonnis hoe het er bij Centric aan toegaat.
Non-actief
Sanderink had de managing director van de divisie Staffing op non-actief gezet en ontslag aangezegd. De kantonrechter zag daar echter geen redenen toe en oordeelde dat Centric de man weer in zijn functie moest terugnemen. Van der Stoel keerde terug op zijn werk om weer leiding te kunnen geven aan de zevenhonderd man tellende divisie.
Sanderink was daar allerminst van gediend. Zijn directeur Staffing werd naar een andere vestiging ‘verbannen’ om daar een businessplan te schrijven, iets wat niet zijn taak was. Hij mocht ook niet meer met zijn personeel praten. De volledige toegang tot de ict-systemen werd hem ontzegd. Voortdurend werd hij geconfronteerd met ontslagdreigingen. Sanderink liet hem meteen na de gerechtelijke uitspraak weten zich niets van het kort geding vonnis aan te trekken. ‘Contempt of the court’ noemen de Engelsen dat.
Baas
Het transcript van het gesprek tussen Sanderink en Van der Stoel zal bij het Gerechtshof slecht zijn gevallen. Sanderink liet zijn directeur meteen weten wie de baas is. Volgens Sanderink maakt niet de kantonrechter uit wat er binnen zijn bedrijf gebeurt, maar hij. Naar aanleiding van de opmerking van Van der Stoel dat hij zijn taken en bevoegdheden allemaal terugkrijgt, zegt Sanderink: ‘Je gaat gewoon aan mij rapporteren (…). Je krijgt opdrachten van mij en die ga je uitvoeren. En dan wil ik met recht nog weleens zien wat die rechter wil uitspreken. Ik heb daar nu even niks mee te maken. Je hebt met mij te maken en niet met de rechter. (…) Knoop dat even goed in je oren. (… ) Ik wil even duidelijk hebben dat je aan mij rapporteert en niet aan de rechter. (…) Hoe kan ik iemand sturen als die niet aan mij rapporteert? En straks is daar een kamer, daar kun je werken en kun je gewoon een businessplan maken voor Staffing. En als je weer een rechtszaak begint, dan zal ik je vertellen, uiteindelijk maak ik de leiding uit en niet de rechter. Punt.’
Op de tegenwerping van Van der Stoel dat de rechter toch een duidelijk vonnis had gewezen, hij zijn eigen werk wil gaan doen en de businessplannen en begrotingen allang waren gemaakt en gepresenteerd, reageerde Sanderink met: ‘Als je het niet wilt doen, dan ga je weg. Je zoekt het maar uit. Schrijf maar op dat ik dus een businessplan wil hebben en dat meneer niet bereid is om het businessplan te maken (…) Als jij denkt hiermee weg te komen, dan heb je totaal de verkeerde beet, totaal de verkeerde, maar ook totaal de verkeerde. Totaal de verkeerde. En de wijze waarop je communiceert, bevalt me helemaal niet. En mag je opschrijven dat jij geen enkele respect hebt. Geen enkele respect hebt voor de leiding. Schrijf maar op, schrijf maar op, opschrijven. Geen enkele respect voor de leiding (…).’
De toonzetting en wijze van bejegening van Van der Stoel door Sanderink is naar het oordeel van het hof in strijd met goed werkgeverschap en aan Centric te verwijten.
Opmerkelijk in deze kwestie is dat Van der Stoel altijd naar behoren had gefunctioneerd. Zelfs de twee werknemers (Jan Pieter de Jong en Henny Luijrink) die later als ‘bewijs’ voor zijn disfunctioneren negatieve verklaringen aflegden, hadden eerder een positieve feedback gegeven. Pikant detail is dat na het vertrek van Van der Stoel zijn ondergeschikte Jan Pieter de Jong diens baan kreeg. Account manager Henny Luijrink werd op 1 januari 2020 zelfs ceo van Centric. Binnenkort gaat hij met pensioen.
Het is jammer dat hier zoveel aandacht aan wordt gegeven en niet aan de zaken voor de ‘gewone werknemer’ die hier bij heel veel bedrijven nog veel vaker mee te maken heeft, en afgescheept wordt met een fooitje. Zij hebben namelijk bijna nooit de financiële middelen om zich juridisch goed te laten bij staan, en als dat wel zo is werkt eigenlijk de wet tegen in plaats van mee.En dan wil men de arbeidsmarkt nog verdere flexibiliseren, want ach, de werkgevers en bij grotere bedrijven het management hebben het zo slecht…. en willen nog meer wetmatige middelen om werknemers als pionnetjes heen en weer te schuiven tegen zo weinig mogelijk kosten.
Schertsend gezegd; dit gedrag kan je verwachten je als je decennia met jeugdzorg rommelt. Ook in de tweede jeugd kunnen er dan problemen ontstaan. Fraude, laster, smaad, belediging, obstructie, wissen van bewijsmateriaal, ernstig verwijtbaar gedrag als werkgever, et cetera. Dat is geen fijn imago van een bedrijf.
Het zou goed zijn voor een paar bedrijven als Sanderink zich terugtrekt en leuke dingen gaat doen met zijn cyberdeskundige vriendin (of is hij eigenlijk het vriendje van de beste social engineer van Nederland).