Hoewel de mogelijkheden van nieuwe technologie binnen de zorgsector veelbelovend zijn, laat de adoptie lang op zich wachten. Zonde, want er valt veel winst te behalen en zeker in de zorg is dat geen overbodige luxe met de toenemende vraag en het dreigend tekort aan personeel.
Redenen dat de innovatie niet van de grond komt? Meestal zijn de mogelijkheden simpelweg té groot en is de ict-omgeving van de vaak grote instellingen complex. In kleine stappen innoveren en oude denkpatronen loslaten, biedt uitkomst.
De druk op zorginstellingen is groot. Met name het management van ziekenhuizen breekt het hoofd over de ontwikkeling en invoering van bijvoorbeeld complete elektronische patiëntendossiers (epd). Innovatie in de zorg is geen kwestie van trial and error en organisaties willen nieuwe systemen het liefst meteen goed, van A tot Z, invoeren. De randvoorwaarden, zoals de veiligheid en de koppeling met andere applicaties, zijn zo veelomvattend dat deze de ontwikkeling in de weg staan. Dit heeft ook zijn weerslag op innovaties die vanuit andere lagen van de organisatie komen. Kleine initiatieven worden door de wensen en eisen van bovenaf belemmerd. Een smartphone-app die het werk van een oorarts gemakkelijker maakt, kan zomaar in het niet vallen als we het bekijken vanuit de top van een grote ziekenhuisorganisatie.
Minimum viable product
Het denken in randvoorwaarden en belemmeringen is dodelijk voor innovatie, dat geldt natuurlijk niet alleen in de zorgsector. De essentie van innovatie is toegevoegde waarde bieden, hoe klein of relatief ook, en die zou centraal moeten staan in het proces. Een goed uitgangspunt hiervoor is het streven naar een minimum viable product (mvp), ofwel het minimaal werkbare product. Het idee hierachter is dat je een innovatie in de praktijk brengt aan de hand van de snelste manier. Het product hoeft niet tot in detail uitgewerkt te zijn, maar moet wel antwoord geven op de essentiële vraag of de innovatie toegevoegde waarde biedt in het dagelijkse gebruik. Veel bekende en succesvolle innovaties, zoals Dropbox, zijn ooit op deze manier begonnen. Aan de hand van de eerste, eenvoudige versie gaat de ontwikkeling verder en wordt de innovatie steeds uitgebreider en beter doordacht. Het grote voordeel is dat de innovatie aansluit bij de behoeften en dat men niet aan het einde van een omvangrijk ontwikkelproces tot de ontdekking komt dat de behoefte toch net anders lag.
De Agile-werkmethode sluit perfect aan bij het streven naar een mvp. Er worden bij de start weinig eisen gesteld en er wordt gewerkt in kleine stappen. Na elke stap volgt een evaluatie, eventuele aanpassingen, worden nieuwe stappen bepaald en wordt de methode waar nodig bijgesteld.
Agile in de zorgpraktijk
Innoveren in kleine stappen en zonder strenge eisen klinkt ideaal, maar druist natuurlijk volledig in tegen het beleid van veel zorginstellingen. Want hoe zit het bijvoorbeeld met de integratie met andere applicaties en systemen? Het gebrek aan integratiemogelijkheden blijft tenslotte de belangrijkste reden om bepaalde innovaties niet door te zetten, welke aanpak je ook kiest.
Organisaties moeten daarin een afweging maken: weegt het belang van integratie zwaarder dan de oplossing op het initiële probleem dat opgelost wordt? Het is altijd gemakkelijker om redenen te vinden om iets niet te doen, dan om lef te tonen en toch stappen te maken.
Oude business-modellen loslaten
De zorg om integratieproblematiek in de zorgsector is logisch te verklaren. Veel zorginstellingen werken met oude business-modellen en bijbehorende software-overeenkomsten. Zo hebben ze vaak te maken met een gesloten architectuur en met systemen die een lock-in bevatten en waarbij de leverancier dus geen inzicht biedt in de standaarden. Deze werkwijze ligt ver af van de huidige ontwikkelingen: integratie is de toekomst nu er steeds meer kleine applicaties opduiken, bijvoorbeeld dankzij de opkomst van internet of things (IoT). Alle losse, specialistische applicaties vormen bouwstenen die elkaar aanvullen en die samen één geheel volgen. Om de applicaties aan elkaar te linken, zijn open standaarden nodig. Het is dan ook logisch dat steeds meer organisaties van hun leveranciers verwachten dat er met open standaarden gewerkt wordt.
Veel zorginstellingen denken dat ze vast zitten aan hun software-leverancier, vanwege de lock-in. Onterecht, want instellingen moeten zelf de bewuste keuze voor innovatie maken en voor de consequenties die daaruit volgen. Eventueel betekent dit een overstap naar een andere leverancier, als de huidige leverancier geen openheid wil bieden. Innovatie vraagt, zeker in de zorg, om lef en om een nieuwe manier van denken. Bovendien moet de wil om te innoveren breed, in de hele organisatie, gedragen worden.
Interessante visie.
Als je dit vertaalt naar software voor banken zou je dan hetzelfde kunnen zeggen?
of bijvoorbeeld naar de belastingdienst?
ik ben betrokken geweest bij een ziekenhuis voor het bepalen van software voor beeldverwerking zoals endoscopie.
Om te voorkomen dat elke afdeling zijn eigen software aanschaft wil je een gezamenlijk systeem. Het probleem is ook niet technisch van aard maar meer organisatorisch. Probeer maar afspraken te maken met 10 verschillende afdelingen. Uiteindelijk duurt zo’n selectieproces voor de software meer dan één jaar. Alleen daar al een versnelling realiseren zou al winst zijn.
Een tekort aan personeel? Volgens mij gaat het erom dat er minder geld is voor personeel en dat minder mensen meer werk moeten doen. Personeel is een kostenpost die je zo laag mogelijk moeten houden, dat is de trend van vandaag misschien juist wel in de zorg. AaaS, Arbeid as a service, zo goedkoop mogelijk inkopen en weggooien waar het kan.
Het idee is dus dat ICT kan helpen in de zorg. Ik geloof het. Ik vraag me wel af of alle ICT even wenselijk is, het kan ook weer leiden tot meer personeel.
Bijvoorbeeld in de zorg voor demente mensen. Een gps enkelbandje is handig, dan kan je met minimale inzet hele complexen monitoren en heb je daarvoor eigenlijk geen personeel meer nodig. Maar stel je hebt een Thing uit de categorie IOT die na kan gaan of mensen in hun broek geplast hebben. Dan signaal moeten leiden tot onmiddelijk actie. Dan zou je juist meer personeel nodig hebben om de mensen te helpen. Niet wenselijk als je juist op kosten managed en de personeelskosten zo laag mogelijk wil houden. Dan kan je de mensen beter een dag in hun eigen ontlasting laten liggen.
Je visie over de traagheid waarmee innovaties worden ingevoerd deel ik. Het afdwingen van het gebruik van open standaarden door leveranciers is helaas een lange weg. Desondanks is dat wel de juiste weg.
Het overstappen naar een andere leverancier is vaak een zeer kostbare zaak, waardoor de businesscase voor innovaties moeilijk rond te maken is. Vaak is de overstap dan ook het laatste wat men wil. Want naast alle kosten die dit met zich meebrengt, kost dit ook enorm veel tijd van de gebruikersorganisatie. En die gebruikersorganisatie staat de laatste jaren al erg onder druk (meer aandacht voor de patiënt, maar dan wel met minder mensen)
Het begint inderdaad met de wil en de lef om te innoveren, met een denk- en werkwijze die geen last heeft van de eerder genoemde nadelen (inzet van veel geld en tijd). Iets om wat langer bij stil te staan.
Wij als fabrikant van een merkonafhankelijk cloudplatform en mobiele applicaties voor de zorg zien ook dat innoveren drempels opwerkt. Echter wat ook in het artikel aangegeven wordt hier is wel rendement te behalen en kan de medewerkers ook betrokken houden. Zeker in deze tijd van digitalisering. Het vraagstuk van het gebruik van open standaarden door leveranciers komen wij dagelijks tegen dus we hebben besloten hierop actie te ondernemen. We hebben het Open Care Connect initiatief gestart.
In een wereld waar platformen, systemen, apparaten en organisaties intensief moeten kunnen samenwerken en koppelen, is standaardisatie een absolute voorwaarde voor innovatie en het ontstaan van nieuwe ecosystemen waarbinnen de veranderingen van de zorgmarkt kunnen worden gefaciliteerd. De markt beweegt (deels gedwongen door nieuwe regelgeving en beleid) razendsnel naar deze nieuwe manier van samenwerken.
De markt voor veiligheid- en communicatie applicaties binnen de zorg kunnen we grofweg opdelen in twee segmenten waarbij het ene segment in een B2C en het andere in een B2B propositie wordt aangevlogen. Waar in de B2C nieuwe Retail & E-tail & Consumer Service partijen hun intrede doen zien we in de B2B complexere samenwerkingsverbanden en business modellen ontstaan waarbij iedere partij zijn eigen toegevoegde waarde in de keten heeft en lang niet met alle partijen ook een financiële relatie hoeft te hebben.
Om deze beweging in goede banen de leiden heeft Eurocom Group samen met toonaangevende marktpartijen ‘Open Care Connect’ geïnitieerd. Binnen Open Care Connect worden tussen fabrikanten en de Eurocom Group kwalitatieve afspraken gemaakt waardoor eindgebruikers geborgd zijn van een goede werking bij implementatie en de jaren daarna. Hiermee worden desinvesteringen en kwaliteitsproblemen voorkomen en kan innovatie in de keten plaatsvinden.