De Volkskrant publiceerde onlangs een artikel met de titel: ‘Kenniseconomie onder druk door tekort aan it–mensen‘. In Nederland (en de rest van Europa) zijn erg grote tekorten aan ervaren it-mensen. ICT~Office voorspelt dat er in 2015 een tekort van 8600 mensen zal zijn, dat in de daaropvolgende jaren zal verdubbelen. 70 procent van alle innovatie heeft te maken met it, dus het tekort heeft grote gevolgen voor de economie.
De auteur van het Volkskrantartikel ‘Kenniseconomie onder druk door tekort aan it-mensen' schrijft ‘Er is vooral een gebrek aan dual thinkers: mensen die verstand hebben van techniek én van bedrijfsprocessen en daartussen een relatie kunnen leggen. Ze moeten communicatieve vaardigheden hebben, in teams kunnen samenwerken en de behoeften van het bedrijf kunnen vertalen in wensen en eisen aan de ict. Bedrijven hebben dual thinkers het liefst in eigen huis vanwege de complexiteit van bedrijfsprocessen. Uitbesteden van deze functie aan lagelonen landen is daarom meestal geen optie.’
Ik lees deze logische conclusie vaak in andere artikelen en discussies en ik denk dat de offshoringindustrie een verkeerd beeld voor zichzelf heeft gecreëerd. Misschien is de term ‘outsourcing’ geen goede term. Vaak denken mensen dat door het ‘outsourcen’ van bepaalde functies naar een ander land men de kennis zelf verliest. Maar is dit altijd waar? Het alternatief is ‘eigen’ medewerkers deze taken laten doen. Maar wat gebeurt er met werknemers die het bedrijf verlaten? Juist, de kennis gaat ook weg (tenzij je processen en systemen hebt die de kennis op één of andere manier vasthouden).
In een outsourcingsituatie zul je inderdaad kennis verliezen als je gebruik maakt van het traditionele model waarin een compleet project of bedrijfsproces wordt uitbesteed aan een ander bedrijf. Door dit te doen kun je sla’s en de output van de leverancier managen maar je hebt geen controle over de werknemers die de leverancier aanneemt of ontslaat. Als hun werknemers weg gaan of naar een andere klant worden overgeplaatst, is alle kennis weg en kun je zelfs de kennis kwijtraken aan je concurrent.
Dat is het traditionele model. Maar er zijn alternatieven: offshore staffing of het opzetten van een eigen bedrijfoffshore. In beide gevallen heeb je controle over het aannemen van werknemers, salarissen en dagelijks management van de mensen die voor je werken. Als je een eigen bedrijf opzet, zul je alles zelf moeten organiseren. Als je offshore-staffingdiensten gebruikt heeft de leverancier het kantoor, hij betaalt de lokale belasting, heeft een selectieproces en managet alle aspecten van offshoring waar jij waarschijnlijk geen tijd aan wilt besteden. De leverancier neemt de juiste mensen voor de juiste positie aan. Jij kunt een eigen functieprofiel maken, eigen interviews doen en de beste persoon voor de positie selecteren. En je managet de mensen dagelijks, verdeelt kennis over de werknemers zoals je dat wilt, onshore of offshore. Er is bijna geen verschil tussen het hebben van lokale werknemers en het verlies van kennis als je op deze manier werkt.
De offshore-mensen kunnen getraind worden in de bedrijfsprocessen en kunnen even goede ‘dual thinkers’ zijn als de mensen uit het artikel in de Volkskrant. Het offshoreteam kan ‘geïntegreerd’ worden met de normen en waarden van het bedrijf, reizen naar het kantoor, persoonlijk mensen ontmoeten, deel uit maken van het team van het bedrijf. Als dit goed gedaan wordt zal er geen kennis verloren gaan en zal de Nederlandse economie een glansrijke toekomst hebben, doordat ze toegang heeft tot talent dat zorgt voor groei en innovatie.
Dit is wel erg micro gedacht. De kans is namelijk erg klein dat offshore-mensen, die het bedrijf uitstromen, weer bij een Nederlands bedrijf terechtkomen. Deze kennis gaat dus wel degelijk verloren voor de Nederlandse “kenniseconomie”.
In de UK is men er inmiddels achter dat offshoring een skills tekort veroorzaakt heeft, zo schreef computerworld verleden week (“CIO’s want budget for skills”). CIO’s die bij de regering aandringen op incentives voor bedrijven die weer IT-ers gaan trainen.
Zo segt een CIO daar : “I am increasingly concerned that the wave of outsourcing – which has quickly morphed to offshoring is destroying our IT industry.”
En zo is het ook natuurlijk. Wanneer offshoring plaatsvind, houdt ook de instroom in de ICT industrie op. Niemand wil een relatief moeilijke studie gaan doen als er later geen uitzicht op werk is. En met werk bedoel ik geen service management functie (met respect) maar gewoon ouderwetse hard-core jobs. De ICT instroom banen die inmiddels zijn ge-offshored zijn onmisbaar voor de IT in Nederland.
Offshoring is het eigenlijk het tegengestelde van innovatie, het zorgt ervoor dat kennis en uiteindelijk complete bedrijfstakken verdwijnen uit Nederland.
@Koos
Oracle goeroe Burleson over de kwaliteit van Oracle offshoring: http://tinyurl.com/6l9kudv
“Oracle database designed by untrained third world neophytes are called Bangalore Bargains, and they can be a nightmare to tune, which bizarre design features. “
Offshoring is welvaartsvernietiging. Het probleem dat er weinig perspectief voor de middenklasse in de USA is resulteert ten dele in een moeizaam herstel vd economie. Maar ja, dat zal die appel van een Messer een rotzorg zijn zolang hij zijn kulartikelen kwijt kan. Ik werk trouwens met Indiers en die schamen zich ook voor het overtal aan incapabelen in hun team.
De reacties getuigen weer van anti-verandering en zijn vooral gericht op offshoring ter vervanging van development hier. Zelden goed als je alleen een persoon in pak overhoudt met geen kennis van zaken. Maar daarvoor moet je bij je management gaan klagen, want die hebben dan alleen winst-maximalisatie voor ogen gehad.Niet het afkraken van mensen in een ver weg land.
Anti-verandering? Mwah, wat hier veranderen moet is de eilandjes- en overlegcultuur. Kenniseilandjes verpesten het voor de rest. Ik maak bij elke opdracht wel mee dat er figuren rondlopen die tot hun nek in allerlei projecten zitten omdat ze de enigen zijn die echt weten hoe het zit, maar het verrekken om dat goed te documenteren en beschikbaar te maken. Externe dienstverleners idem, want ze willen zo lang mogelijk aan de bak blijven.
Overleg kost bakken met tijd en dus geld. Elke keer wordt het wiel opnieuw uitgevonden terwijl simpele basisprincipes die overal toepasbaar zijn niet worden nageleefd. Geen wonder dat de kosten hier uit de klauw gaan lopen en er wordt gekeken naar alternatieven buiten de deur of zelfs over de grens. Die beweging is dus niet gewenst, maar wel begrijpelijk. Het hoge kennis- en ervaringsniveau in Nederland moet je efficiënt en effectief inzetten om concurrerend te kunnen werken, want in potentie heb je het vermogen om kwaliteit te leveren voor een acceptabele prijs. Kortom: niet lullen maar poetsen.
Probleem is niet de outsourcing/offshoring, maar het feit dat iedereen ‘manager’ wil zijn. Hogere salarissen, meer status gaat voor veel mensen boven echte inhoudelijke vakkennis. De wens om het beste te worden op de echte inhoud van een vak is in veel bedrijven vrijwel volledig weg.
Gevolg is dat veel bedrijven een leger van generalisten hebben met veel inefficiency. Het kennisverlies is dus naar mijn mening vrijwel altijd een gevolg van de keuzes van personen en bedrijven zelf.