Het pleidooi in Computable dat volgde op de Nota Mobiele Communicatie 2019 (NMC-2019) om de 700 Mhz vergunningen niet zomaar weg te geven voor gebruik op volle zee, lijkt verhoord. Maar in de recent ter consultatie aangeboden veilingdocumenten lijkt nu het qua gebruik belangrijkste deel hiervan, de 12-mijlszone, buiten de boot te vallen. Wel expliciet gebruiksrecht ervoor, maar nog steeds geen kwaliteitseisen!
In de nota, die in april dit jaar verscheen, wordt uitgebreid ingegaan waarom er dekkingseisen komen voor de te veilen 700 Mhz vergunningen: ‘Het doel van deze eis is allereerst om de beschikbaarheid van mobiele netwerken te realiseren op plekken waar nu geen netwerk beschikbaar is.” Het blijkt ook in de recent ter consultatie gelegde conceptvergunningen om 98 procent van de oppervlakte van iedere Nederlandse gemeente te gaan als dekkingseis. Ook in het tweede deel van de Monitor Draadloze Technologie 2019 van TNO, wordt in hoofdstuk 2 nog eens uitgebreid ingegaan op deze dekkingseis voor de 700 Mhz band en als mogelijke toepassing ervoor ‘PPDR’ vermeld.
Aan de mobiele communicatie voor ‘Public Protection & Disaster Relief’ wordt verderop een heel hoofdstuk geweid, onder de benaming toepassing voor de ‘OOV-sector’ (Openbare Orde en Veiligheid, de term die in Nederland meestal voor PPDR gebruikt wordt). De in de vergunning ‘geconcipieerde minimale datasnelheden’ acht TNO voldoende voor browsen, audio en (standaard kwaliteit) videostreaming. Vervolgens wordt het ook bij TNO, net zoals eerder bij de publicatie van de NMC-2019, een beetje een rommeltje. Want in Hoofdstuk 3 worden alleen de tendensen in cellulaire communicatie bij consumenten en providers behandeld.
Blijven vermelden
Het hele riedeltje van 91 procent van de bevolking die een mobiele telefoon gebruikt, meer dan 90 procent dekking bij alle providers en met ruim 40 Mbps de hoogste gemiddelde snelheid voor 4G in Europa wordt weer afgedraaid. Dat kan de minister van EZK allemaal mooi in de Tweede Kamer en in persberichten blijven vermelden de komende tijd. Gebaseerd op overtuigend klinkend cijfermateriaal om maar aan te tonendat we als klein landje toch maar mooi vooroplopen. Over de toenemende afhankelijkheid van het bedrijfsleven van mobiele communicatie is nu ook bij TNO weer geen analyse beschikbaar hier. Net zoals in al die andere onderzoeken door externe bureaus die EZK keer op keer inhuurt met onderzoeksopdrachten die gericht zijn op een zeer beperkte visie om het belang van mobiele telecommunicatie en breedband/digitale connectiviteit voor Nederland te onderbouwen.
En dus ook met algemene maatregelen van bestuur de antieke Telecommunicatiewet overeind moeten zien te houden als juridisch kader. Daarbij valt het beleid voor de grote open wateren en de Noordzee voornamelijk onder het Ministerie van Infrastructuur en Waterstaat. Dit ministerie betaalt wel de helft van de begroting van de Kustwacht, maar is al genoeg met Defensie aan het stoeien wat betreft economische en milieu belangen in het natte deel van Nederland, om ook nog eens de belangen van zo’n clubje in Den Helder op het Marineterrein op breedband gebied bij EZK en J&V te kunnen verdedigen. Volgens een recent artikel in Computable is I&W helemaal geen partij zelfs bij de verdeling van de ict-portefeuilles, maar dat ministerie heeft wel het meeste verstand van ‘vitale infrastructuur’ op andere gebieden en niet alleen wat betreft zeekabels! Mooie plannen, maar ondersteunend beleid ontbreekt, oordeelde de ict-sector ook al na de troonrede.
Van videostreaming tot 3D augmented reality voor PPDR
In hoofdstuk 4 is er uitgebreid aandacht voor ‘Mobiel breedband voor de Openbare Orde en Veiligheid’ (PPDR). We vinder er bijvoorbeeld fraaie voorbeelden over de (mogelijke) meerwaarde van beeldinformatie voor diverse diensten bij een incidentafhandeling. Bits of Freedom en andere privacy-waakhonden worden niet blij van de bodycam propaganda door de politie en er is in de USA geen enkel statistisch bewijs gevonden dat bodycams ook maar iets bijdragen in praktijk. Maar natuurlijk, situational awareness met live beelden en op den duur zelfs video live streams via mobiele netwerken die in de meldkamer realtime door middel van fotogrammatrie-technieken en augmented reality samengevoegd worden tot realtime digital twins, is wel een mooi toekomstbeeld.
En, ander voorbeeld: medisch specialisten kunnen dankzij realtime beelden en andere low latency sensor output op afstand alvast patiënten in de ambulance diagnosticeren en medisch begeleiden tijdens het transport naar het ziekenhuis. TNO verwacht dat deze ontwikkeling met de inzet van live videobeelden en de diverse specifieke toepassingen op termijn deel uit gaan maken van de reguliere operationele processen in de gehele OOV-sector.
Overal goede 5G dekking
De vergunning voor de meest geschikte frequentie voor mobiele communicatie op open water, de 700 Mhz-band, geldt straks alleen voor Nederland in de beperkte definitie van EZK bij frequentieveilingen. Dus alleen voor zover gemeentelijk ingedeeld, waarbij de grote binnenwateren uitgezonderd worden van de snelheids- en dekkingseisen. Allemaal gebaseerd op een verouderd business model waarin de BV Nederland/EZK meent een schaars goed als spectrum nog steeds alleen te moeten gaan veilen aan partijen die zich met mobiele communicatie vooral op de consumentenmarkt richten.
Ze gaan volgens EZK de burgers in ons land blij maken met hoge datasnelheden en lage abonnementsprijzen door concurrentie te waarborgen. Voor het laatste aspect is het natuurlijk maar zeer de vraag, of het uiteindelijk goedkoper is: deelnemende partijen worden onder het mom van ’technologie neutrale veiling’ gedwongen ieder een eigen antennenetwerk (RAN) uit te bouwen en te exploiteren en de staat eigent zich op voorhand miljarden euro’s toe voor de algemene middelen, welke de aanbieders uiteindelijk inclusief de rentelasten weer in de tarieven moeten verwerken. De snelheidseisen worden in praktijk hoofdzakelijk gebaseerd op de ontwikkelingen die de GSMA voor 4 en 5G schetst en de frequenties die deze associatie daarvoor opeist wereldwijd.
Vitale infrastructuur
Zaken als watersportrecreatie, het opsporen en helpen van stuurloze vaartuigen, redden van drenkelingen, controleren op milieu-overtredingen zoals illegale lozingen, handhaven van de vreemdelingenwet, drugs smokkel en nog veel meer van dat soort zaken vindt op de Noordzee voor het overgrote deel plaats binnen de 12-mijlszone. Terwijl de mobiele communicatie wel als vitale infrastructuur wordt aangeduid door de overheid, kun je niet verwachten dat een ups-voorziening voor minimaal 24 uur, zoals bijvoorbeeld KPN wel met behulp van dieselgeneratoren voor de Digitenne opstelpunten realiseert, haalbaar is financieel voor de consumentenmarkt. Een redundant uitgevoerd en ook voor bedrijfskritische toepassingen optimaal ingericht antennenetwerk, beheerd of gecontroleerd door onafhankelijke partijen die er zelf geen communicatiediensten over aanbieden, is een stuk logischer voor vitale infrastructuur dan je verschuilen achter technologie neutraal veilen tegen de hoogste prijs.
Maar als we zover nog niet zijn in 2020, zou het stellen van realistische dekkings- en snelheidseisen in de vergunningen voor de 12-mijlszone een kleine moeite zijn. Eentje die zeker vanaf 2025, als het ‘nieuwe nieuwe C2000’ met behulp van de vergunninghouders wordt uitgerold, zichzelf dubbel en dwars terugbetaalt.
