Kijkend naar een aantal artikelen die de afgelopen tijd de revue gepasseerd zijn op deze site valt het me op dat de ict'er nogal eens de schuld in de schoenen geschoven krijgt als er iets anders gaat dan verwacht. Een rode draad die ik bespeur is dat vermeende oorzaken van het falen eigenlijk weinig tot niets van doen hebben met ict.
Dit staat of valt uiteraard met welke definitie van ict je hanteert. Onder het kopje Informatietechnologie geeft Wikipedia mijns inziens aardig weer waar het in de kern om draait: ‘het ontwikkelen en beheren van systemen, netwerken, databanken en websites’. Zelf wil ik het nog wel eens zwart-witter stellen: het echte ict wordt gedaan door de mensen achter de knoppen en tekentafel.
Neem bijvoorbeeld de veelbesproken kwaliteit van de software die door onze vakbroeders en -zusters in India gemaakt wordt. Is het de keuze van de vaderlandse ict’er om software daar te laten ontwikkelen, of zijn dit keuzes gemaakt door managers die veelal een niet-ict achtergrond hebben en puur naar de directe kosten op korte termijn kijken? Uiteraard zitten er in India ook minder goede programmeurs, maar die hebben we in Nederland ook. Echter, gebrek aan domeinkennis en -ervaring, cultuurverschillen en matig tot slecht opdrachtgeverschap zijn geen ict-eigenschappen toch? Dit zijn (al dan niet) weloverwogen keuzes vanuit management, niet vanuit de ict’er.
Slecht bid-management
Als klap op de vuurpijl hebben we dan natuurlijk nog het fenomeen ‘communicatie’. Communicatie heeft als eigenschap dat het typisch tussen twee (of meer) partijen plaatsvindt. Wellicht een leuke vraag om beantwoord te zien in de reacties: onder hoeveel verschillende projectmanagers heb je, als ‘uitvoerend ict’er’ mogen werken de afgelopen vijf jaar? Zelf kom ik al snel op acht. Bij elk van deze projectmanagers is er een aanloop-periode waarin je even aan elkaar moet wennen, en waarin je de communicatie-stijlen op elkaar aan moet passen om te weten wat je aan elkaar hebt binnen het project. Echter, bij het zo snel wisselen van projectmanagers krijg je, tegen de tijd dat je aan elkaar gewend bent, alweer een volgende projectmanager voor je kiezen.
Op één lijn zitten
Een vergelijkbare situatie zie je in sommige organisaties met betrekking tot de relatie lijn-/competence-/functionele-manager (of alle andere fancy namen die hiervoor ooit bedacht zijn) tot de uitvoerend ict’er. Door interne reorganisaties, natuurlijk verloop, promoties et cetera. krijg je als uitvoerende regelmatig een nieuwe directe manager. Ook hier kost het weer tijd voordat je samen op één lijn zit, het eens bent over een mogelijk carrière pad en qua communicatie elkaar weer begrijpt. Is het dan nog realistisch te verwachten dat een icter zich alsmaar aan blijft passen aan al die managers die komen en gaan?
Maar wat nu het meest frappante is: daar waar de diverse typen managers over elkaar heen buitelen in verwoede pogingen het falen in andermans schoenen te schuiven, blijft de uitvoerende tak van ons mooie vakgebied zitten waar ze zit. Bij iedere nieuwe manager zuchten ze maar weer een keer, passen ze zich weer aan en gaan gelukkig vooral verder met het gene waar ze goed in zijn: ict-bedrijven in de puurste vorm, dus zonder management poespas, maar vooral gericht op het ontwikkelen, beheren van systemen, netwerken, databanken en websites. Het geeft te denken dat deze uitvoerende tak binnen de ict soms tien jaar (of langer!!!) blijft zitten, en daarmee een schat aan ervaring en domeinkennis herbergt. Er zijn maar weinig managers die dit weten te evenaren!
I rest my case, and for those knowing me well, they know it’s not a clear case
Wie zou de business nou kiezen ?
een memory leak is ingewikkeld voor en nee, business wil geen lange dure analyse met pointers, dymamic allocations, kernel/userspace, over hoe en waarom. Ze willen wel een quick fix, dattie het weer doet. De milleniummer ook.
Is de workaround niet acceptabel, geeft nix. Die ouwe knar achterin die het geprogrammeerd heeft zetten we weer onder druk, gaatie nog meer fouten maken. Scheelt weer dure afvloeingsregeling.
Of kwam het niet uit eigen huis ? Mag de leverancier het gaan oplossen en volgende week mogen ze alweer gratis beta draaien. Of wegens de schade krijgen ze korting op de nieuwe major release. Hopelijk bevat die weer een bug. Misschien een jaar gratis support. Of ze wilden al lang af van dan pakket want op de golfbaan hoorde men van een ander programma met cloud en bigdata koppelingen. Schijnt echt de holy grail te zijn zo hoor je links en rechts. Met zo’n 5th generation wizzard klikken ze dat tegenwoordig zo aan mekaar. Misschien zitten jonge gasten er al mee te spelen op hun mobieltjes, zou zomaar kunnen. Die zijn daar toch maar verrekte handig in. Wat wil je, die zijn er tenslotte mee opgegroeid.
Wie zou de business nou kiezen ?
@Felix
Denk dat je mij niet het verschil uit hoeft te leggen tussen een workaround en een oplossing, eerste is dus het goedkope incident management proces dat inderdaad vaak voor een tijdelijke fix zorgt. Probleem is echter dat ‘pleister plakken en kusje erop’ op een gegeven moment niet meer werkt.
Had toevallig vanavond nog een gesprek met iemand die ook dacht dingen even snel te fixen waarbij ik me zal beperken tot de kernwoorden van het gesprek: SaaS, inflexibele oplossing, verlies aan klanten en Help!
Grappige was dat deze ondernemer ook alleen maar keek naar de front-end en niet nagedacht had over de back-end waardoor hij dus precies in de val trapte van de leverancier. Even op de achterkant van een bierviltje de stappen geschetst die hem uit de hoek helpen. In plaats van korting ziet hij namelijk de operationele kosten snel stijgen en recht evenredig de inkomsten dalen nu blijkt dat bepaalde essentiële functionaliteiten niet werken en is workaround inderdaad klikken, veel klikken.
De 5th generation wizzards verschillen namelijk niet veel van vierde, derde of tweede als ze één kunstje tot het oneindige op willen rekken. De herhaling van zetten waarover ik in voorgaande reactie sprak zie ik namelijk vaak bij management die zich laat leiden door de marketing van de golfbaan, het gemis aan originele ideeën zorgt ervoor dat enige innovatie de rode zee van kostenverlaging is. En betreffende je genoemde beta draaien, leveranciers laten de proefkonijnen graag geloven dat ze de kerst overleven 😉
Dat de business altijd kiest voor de meeste makkelijke oplossing is geen geheim, dat markt zich minder laat ringeloren is echter nieuws. Of idee van Big Data hierbij de antwoorden gaat geven is echter uiterst onzeker als ik kijk naar een aantal leuke manipulaties, je moet tenslotte wel weten hoe betrouwbaar al die informatie is die je verzameld. Een ‘memory leak’ kent tenslotte verschijningen…..
ewout,
wat voor de techneut een workaround is, is voor de business een oplossing.
wat voor de techneut een kritische opmerking is, is voor de business een zeikerd van het NEE-department.
wat voor de techneut een beperkte interface is die rommel maakt die de techneut weer mag fixen, is voor de business die handige wizzard.
wat voor de techneut een slechte techneut is met toch mooi salaris, is voor de business die spin in het web.
wat voor de techneut een oud idee in een nieuw jasje is, is voor de business een nieuw idee.
wat voor de techneut een jongeling is (komt met mobieltje), is voor de business jong talent.
de millenial = de 5th generation wizzard
@Felix Workaround of oplossing, het gaat er om dat het werkt en hoe maakt niet uit. De gebruiker/klant is heilig, die komt op 1. Ik wist het op een gegeven moment wel als beheerder, gewoon effe die Java applicatie opnieuw (laten) opstarten en dat deed hij het weer. Dat was nou een porsche laten voorttrekken met paard en wagen.
Als er nu een ergernis is dan vind ik dat er beslissingen genomen worden met een technische impact door mensen die daar geen sjoege van hebben en het negeren van de uitvoerende technische mensen.
En wat nou een millenial is…
Je zou haast denke dat Felix in de automatisering werkzaam is 😉
Wat mij betreft steken de reacties van Henri hier met kop en schouder boven de rest uit.
Subliem geformuleerd:
“Juist IT het niet IT domein intrekken” in combinatie met “Dus je moet IT verhullen als niet-IT.”
En verderop afsluitend:
“Om als IT-er niet de schuld te krijgen moet je dingen gewoon anders verpakken”.
Dit komt zeer sterk overeen met eigen inzichten:
“Hoogste tijd dat we SOA definitief de business intrekken”.
Kunnen we eindelijk overstappen van procesgericht naar servicegericht denken!
Wauw, generalisatie van de eeuw, @Pavake:
– generatie Y lost geen problemen op, maar doet aan symptoombestrijding
Tuurlijk!
Wie zou de ICT business kiezen? Ik niet, zeker niet na daar in actief te zijn, psychose, reactieve depressie, Altijd hebben wij het gedaan nooit hij. Pensioen? Dat kleine bedrag kan ik niet eens weigeren. Anders had ik het al gedaan. Maarre niet willen betalen he voor software? Ik heb nooit de BSA gebeld. Dan hebben we ineens geen geld? Waarom moet ik dan ineens gaan formatteren? Had hij zijn zaakjes beter moeten regelen. En voor apparatuur en goed materiaal had hij al helemaal niet eens geld. En lekker om de haverklap goedkoop personeel verslijten? Mij inclusief. Heeft 7 jaar geduurd voordat ik de oude werd. Wat kost zo iemand de maatschappij? Inclusief zo’n buro wat mij helemaal kapot maakt? Goede reclame voor ICT. Is dat een professionele vent of niet? Ik vind van niet. Als we dit voorbeeld nu eens gebruiken voor aankomende mensen. Wat zou de wereld beter zijn zonder depressie, angst, haat, afwijzing, buitensluiting, pesten, pijn, sadisme, masochisme en eenzaamheid. Ik wil never in automatisering werken. Dank je wel he, voor het creëren van haat. Wat je zaait zul je oogsten, bedenk goed wat je met je laatste Rollo doet. Ik ben die olifant.
Goede systeembeheerder zei ooit tegen mij als het geld op is, moet je weg gaan. Laten ontslaan. Heb ik verstandig aan gedaan. Waar ik nu werk zeg ik niet, uit veiligheidsoverwegingen. Ik wens ook geen contact met hem. Als ik al contact heb contact verbreken s.v.p. Hij zoekt je toch op. Is een zieke viezerik, ik waarschuw alvast. Ik ben heel anders naar computers gaan kijken. Computers kun je met recht bang voor zijn. Waarom moest alles zo nodig in die computer? Over telecombedrijven ben ik nog minder te spreken. Waar is de menselijke maat gebleven? Waar ligt de grens tussen misbruik en correctheid. Een computer accepteert het niet als je een slecht bui hebt. Een computer praat niet met je als je depressief bent. Een computer gebruik ik alleen om de eenzaamheid van die rotvrouwen van mijn leeftijd te verdrijven die ik niet eens wil zien, horen, laat staan voelen, merken of ruiken. Als je iets wil koop je het zelf maar. Ik heb het toch altijd verkeerd gedaan.