Binnenkort trekt de Computable ICT Expeditie naar Alaska. De expeditieleden bereiden zich intensief voor, niet alleen fysiek, maar ook mentaal. Eind april trokken de deelnemers opnieuw naar het Waalse Jupille voor een tweede intensieve weekend van training en coaching.
De eerste lichamelijke kwaaltjes zijn ondertussen naar boven gekomen en daar wordt aan gewerkt. Een gekneusde pink, geforceerde knie, geblokkeerde rug, we hebben het allemaal overleefd, kunnen er zo stilaan mee leven en kennen al wat beter onze fysieke grenzen. Een gezonde geest en een gezond lichaam gaan veelal samen, zegt men wel eens.
Nu is het de beurt aan wat tussen de oren zit. 'Verschillende types van mensen moeten allemaal een fundamentele rol vervullen binnen het expeditieteam en zijn daardoor allemaal onmisbaar', zegt Fons Feekens van Insights. En hij kan het weten. Hij begeleidde alle eerdere expedities met zijn inzichten over team building en conflictbeheersing. Geen overbodige luxe als je weet dat de omstandigheden zwaar kunnen zijn.
Zelfkennis
Om meer inzicht te krijgen in hoe we zelf in elkaar zitten en van daaruit beter met anderen om te gaan, wordt een specifiek model gehanteerd. Dit model is een kapstok die de complexiteit van de werkelijkheid vereenvoudigt zodat een en ander meer in de verf wordt gezet en beter opvalt.
Zo gebruikt Insights het model van Jung: een model dat mensen indeelt volgens twee assen, één as van introverte mensen naar extraverte en één as van resultaatsgerichte mensen naar relatiegerichte. Via een lijst met 25 vragen wordt iedereen gekarakteriseerd. De spiegel die we onszelf dan voorhouden, laat toe onszelf in goede en kwade dagen te doorgronden.
We krijgen te horen of we een van de roden, groenen, blauwen of gelen zijn. Roden zijn echte leidersfiguren, bijzonder resultaatsgericht en extravert, blauwen zijn observatoren, bijzonder feitengedreven, secuur en georganiseerd en eerder introvert, groenen zijn zorgzaam en solidair van binnenuit en eerder supporters, terwijl gelen eerder flamboyante vertellers en inspiratoren zijn. Tussen de hoofdkleuren liggen nog nevenkleuren die een combinatie zijn van karakteristieken. Elk profiel krijgt vervolgens een verrassend passende beschrijving van hoe hij zelf reageert in goede en kwade dagen en hoe hij bij voorkeur benaderd wordt.
Goede afspraken maken goede vrienden
Na een paar oefeningen rond het herkennen van andermans kleur en het leren aangepast communiceren, kan het werk beginnen om de eigen gebreken te laten invullen door de rest van het team. 'Kan iemand me helpen om te vermijden dat ik halverwege de berg merk dat ik mijn kledij vergeten ben?', vraagt onze Nederlandse motivator (tussen rood en geel) Simon van Dijk (Fifth Dimension), omdat hij weet dat dit niet zijn beste kant is.
Jo Boven (Pidpa) is als hervormer (tussen blauw en rood) de ideale persoon om iedereen te helpen, waar nodig, bij de organisatorische voorbereidingen. De marktplaats van vraag en aanbod kan nu volop van start gaan en mondt uit in een team charter waarin ieders engagementen op voorhand genoteerd worden. Zo groeit stilaan het besef de we met zijn allen meer zijn dan gewoon een groep van mensen. Zo zien we nu al een paar culturele verschillen tussen Nederlanders en Belgen, Vlamingen en Walen, waar we vlotjes mee overweg zullen kunnen.
Team versus groep
Je eigen tekortkomingen identificeren en erbij nog detecteren wie van de andere teamleden welke van die gebreken kan helpen compenseren, en omgekeerd, dat is wat we heel duidelijk geleerd hebben.
De bonte mengeling van kleuren binnen het expeditieteam kan bijna niet anders dan uiteindelijk wit opleveren, in de sneeuw perfect te integreren met de omgeving zodat onze footprint minimaal blijft, wat voor Koen Van Cauwenbergh (Belgacom Mobile) van fundamentele waarde is. Samen met alle gelen, roden, groenen, blauwen en dito overgangskleuren zullen we er zeker in slagen om ons allemaal samen te overtreffen. Alaska here we come!
De lat wordt hoger gelegd
Tijdens het tweede trainingsweekend in het Ardense Jupille werden materiaal en spieren verder getraind. Over heuvelruggen werd een tocht van 27 kilometer afgemalen, in een iets te strak tempo. In Alaska zullen hoogte en ijle lucht wellicht automatisch een lager tempo dicteren. Wanneer je dit leest zit ook een derde trainingstocht in de Ardennen er al op, een voor de ICT Expeditie traditionele wandeling tussen Bouillon en Vresse, aan de Franse grens. Meer dan dertig kilometer, dus een forse dag stappen. Volgens kenners één van de mooiste wandelingen in België, maar wellicht ook één van de zwaarste.
