Samsung heeft een snelle solid state drive (ssd) ontwikkeld en neemt die nu in massaproductie. De voornaamste bestemming voor dit type opslagmedium is nog altijd de laptop, die dan geen harde schijf meer heeft.
De brede toepassing van solid state drives (ssd's) in bijvoorbeeld servers en storage-apparatuur is nog niet bepaald op gang gekomen. De markt is nog niet klaar voor server-ssd. Voorlopig lijkt dat type opslag dus beperkt tot laptops en andere mobiele apparaten. Daar zijn het lage stroomverbruik en dito hitte-afgifte van ssd's grote voordelen. De relatief kleine capaciteit en de hoge kosten zijn echter nog nadelen.
Lezen en schrijven
Chipproducent Samsung start nu de massaproductie van snellere ssd's. Deze opslagstations met een capaciteit van 256 gigabyte (GB) halen een leessnelheid van 220 megabyte per seconde (MBps) en een schrijfsnelheid van 200 MBps. Dat is volgens de producent twee keer zo snel als zijn voorgaande 64 en 128 GB ssd-modellen.
Samsung haalt die topsnelheden door de individuele geheugenchips in het opslagstation parallel te gebruiken (interleaving). Het wil daarbij ook het verschil tussen lees- en schrijfsnelheid verkleinen.
Harde schijven
Reguliere harde schijven weten de 150 MBps bandbreedte van een eerste generatie sata-aansluiting met moeite te benutten. Alleen de snelste harde schijven komen daarboven en dan nog alleen op piekniveau (burst speed).
Ondertussen is ook nog een tweede generatie sata-aansluitingen onderweg (sata/300), met een bandbreedte van maximaal 300 MBps. Ook de specificaties voor de derde generatie sata zijn al gedefinieerd door de Sata International Organization. Dat zogeheten sata/600 (of sata 6 Gbps) haalt 600 MBps (6 gigabit per seconde).
Sequentieel
De snelheden van Samsungs snelle ssd's betreffen overigens de snelheid voor data die ‘achter elkaar ligt' (sequentieel) in het opslagsysteem. Ssd's zijn veel minder snel voor data die willekeurig (random) is opgeslagen. Naarmate een opslagmedium voller raakt, komt die laatste vorm van opslag noodgedwongen vaker voor. Omdat harde schijven ronddraaien, kunnen ze sneller heen en weer springen tussen schijflocaties. In de praktijk kunnen de snelheidswinsten van ssd's daardoor tegenvallen. Afhankelijk van de rotatiesnelheid van de harde schijf en de hoeveelheid lees- en schrijfacties bestaan er nog legio toepassingen waarbij harde schijven op punten winnen van ssd's.
SSD
Solid state drives zijn een vorm van chipopslag die bestaat uit een verzameling geheugenchips met een reguliere harde schijf-aansluiting. De flash-chips behouden de erin opgeslagen informatie ook zonder stroom. Dit in tegenstelling tot reguliere geheugenchips.
Misschien is het handig er even bij te zeggen dat bij SATA 10Mbit = 1 MByte.
Dat verklaart namelijk de 6Gbps=600MBps
Ik denk, dat de schrijver van dit artikel het helemaal verkeerd heeft begrepen wat betreft de snelheden van sequentieel en random access van solid state drives ten opzichte harddisks met een draaiende schijf.
Random access vanaf een solid state drive is juist sneller.
Dat is nou juist het voordeel van een solid state drive: dat we dan af zijn van de vertragingen, die komen kijken bij het feit, dat als we een byte willen lezen, we moeten wachten totdat de byte eindelijk eens ‘langs komt draaien’.
Dit zelfde voordeel zie je bij RAM geheugen (Random Access Memory). Dit voordeel van RAM geheugen proberen we met solid state drives door te sluizen naar onze harde schijven. Het ‘interleaving’ dat wordt benadrukt in het artikel wordt overigens ook al sinds jaar en dag gebruikt in RAM geheugen om toegang te versnellen. Deze techniek komt daar vandaan.
Mochten we in de toekomst alleen nog maar solid state drives hebben, dan wil dat zeggen dat we nergens in onze systemen meer random access tot draaiende schrijven hoeven te optimaliseren. Dit is waar hardware en software voor de benadering van harde schijven juist decennia lang omheen heeft moeten werken.
Dit wil zeggen, dat de architectuur van de SSD schijven eenvoudiger wordt ten opzichte van draaiende schijven en dat bestandssystemen in de toekomst simpeler te maken zijn.
Fragmentatie van schrijfinhoud zal bij SSD minder tot vertragingen leiden, omdat je sneller kunt switchen tussen verschillende delen van de schijf.
Vooral servers, waar veel tegelijk op gebeurt, zullen er baat bij hebben, dat er sneller geswitcht kan worden tussen verschillende plekken op een drive.
Bestandssystemen hoeven intern minder te zorgen, dat fragmenten van een bestand zo dicht mogelijk bij elkaar op de schijf komen te staan. De algoritmes voor fragmentatie van bestanden worden minder complex. De driver software moet minder afwegingen maken en wordt daarmee sneller. En hoe minder complex de bestandssysteemdrivers intern zijn, hoe makkelijker het is om deze code verder te optimaliseren.
Ik vermoed, dat in de toekomst bestandsssystemen zullen gaan komen speciaal toegespitst op SSD’s om dit voordeel ten volle te benutten.
Ook geeft het meer mogelijkheden om op een soort multi-threaded manier meerdere bestanden op dezelfde schijf tegelijkertijd te benaderen zonder snelheidsverlies.
Dit allemaal, omdat random access op een solid state drive juist sneller is, en random access op een draaiende schijf juist inherent langzaam.
Volgens mij had ik het in m’n enthusiasme fout over interleaving. Ik verwarde het met iets anders…