GroenLinks Tweede Kamerlid Kees Vendrik vindt dat de broncode van software die de overheid ontwikkelt binnen het overheidsprogramma 'Slim geregeld, goed verbonden' moet worden vrijgegeven onder een opensourcelicentie. De initiatiefnemer van de motie-Vendrik stelde Kamervragen aan het ministerie van Economische Zaken naar aanleiding van onderzoek door Computable. Dat bracht aan het licht dat de overheid de ontwikkelkosten wil 'terugverdienen' van software die wordt geschreven binnen het overheidsprogramma 'Slim geregeld, goed verbonden'.
Dat terugverdienen gebeurt onder andere via het in rekening brengen van licentiekosten. 'Als de overheid zelf software gaat ontwikkelen, dan moet de broncode daarvan ook openbaar worden', zo stelt de intiatiefnemer van de motie-Vendrik op zijn weblog. De motie-Vendrik werd in 2002 unaniem aangenomen door de Tweede Kamer. De motie heeft onder meer als doel het gebruik van open source software in de publieke sector te stimuleren.
Vendrik vraagt aan het ministerie van Economische Zaken: 'Klopt het dat het Ministerie van Economische Zaken opdracht heeft gegeven tot het ontwikkelen van de software zoals beschreven in het artikel? Betekent dit dat de overheid leverancier wordt van software? Is de broncode van de beschreven software openbaar of bent u eventueel voornemens deze in een later stadium vrij te geven? Indien sprake is van closed source software hoe zorgt het Ministerie van Economische Zaken er dan voor dat er voldoende ruimte is voor andere aanbieders om een concurrerend product aan te bieden?'
Ook kamervragen door VVD
Vorige week was hetzelfde artikel al aanleiding tot kamervragen van VVD-Tweede Kamerleden Helma Neppérus en Ton Elias. Zij vonden het 'paradoxaal en niet uit te leggen aan ondernemers dat de overheid geld gaat vragen voor het gebruik van software die juist wordt ontwikkeld om de administratieve lasten van ondernemers te verminderen.'
'Dat gebeurt dan ook zo geruisloos. Dat ergert mij', zegt VVD-kamerlid Helma Neppérus. Computable ontdekte aan de hand van een online oproep, waarin aanmelders voor een praktijktest werden verleid met 'een gratis licentie op de uiteindelijke versie gedurende drie jaar', dat bedrijven in de rubber- en kunststofindustrie licentiekosten moeten betalen voor software voor het aanvragen van milieuvergunningen.
‘Terugverdienmodellen’
De milieuvergunningssoftware wordt ontwikkeld binnen het overheidsprogramma 'Slim geregeld, goed verbonden'. Met dat programma wil het Ministerie van Economische Zaken niet alleen de regeldruk, maar ook de daarmee samenhangende administratieve kosten met vijfentwintig procent terugbrengen voor zowel de overheid als ondernemingen.
Een woordvoerder van dit overheidsprogramma vertelde Computable dat 'voor elke casus apart wordt gekeken hoe de terugverdienmodellen eruit gaan zien'. De woordvoerder: 'Dat wordt per casus besloten door de betrokken bedrijven en overheden samen. Zij kunnen bijvoorbeeld besluiten voor dit doel een publiek-private stichting op te richten, die verantwoordelijk is voor de ontwikkeling en het beheer van de software, inclusief de eventuele inning van licentiekosten. 'Slim geregeld, goed verbonden' is geen overheidsfeest, en ook geen bedrijfsfeest, maar een publiek-private samenwerking.'
Chapeau mijnheer Vendrink, Gelijke monniken gelijke kappen!
Hmmmm, de overheid als software producent. Zeker na het succesverhaal: http://tweakers.net/nieuws/61599/contactformulieren-op-overheidssites-vaak-onveilig.html
Is dat idee van het verkopen van de software niet gewoon een (laf) excuus om hoge kosten goed te praten? Ik kan me haast niet voorstellen dat dat vanaf het begin af aan de intentie is geweest.
– misschien concurreert de overheid op deze manier wel ??n of ander bedrijfje kapot
– als de software commercieel ingezet gaat worden moet deze zijn gemaakt op een representatieve markt groep, dus niet toevallig op die van ‘een bevriende relatie’
De overheid heeft geen flauwbenul hoe ze een productenbedrijf moeten runnen. Als ze zulke zaken gaan doen kost het de samenleving heel veel geld aan dikke meneren die op onze kosten duur gaan zitten doen. Laten ze gewoon doen waar we hun voor betalen: beleid maken!
Als je iets wil van de overheid, dan betaal je de kosten, bijvoorbeeld in de vorm van leges bij het aanvragen van een paspoort of kapvergunning en kopieerkosten bij een WOB aanvraag.
Dat de burger of het bedrijf betaald voor een overheids’dienst’ is dus niets nieuws (we zijn het er niet altijd mee eens, maar dat is een andere ‘democratische’ discussie).
In hoeverre betaald de rubber- en kunststofindustrie nu ook voor het met de hand en formulieren (verwerken van de ) aanvragen van de milieuvergunningen in de vorm van leges?
Waarschijnlijk wilde de projectleider (of zijn politieke baas) ook hip doen en bedacht ik laat ze een licentie betalen in plaats van leges. Het had moeten zijn: Wij automatiseren en de kosten worden daardoor voor ons overheid 30% lager, omdat de ontwikkeling en onderhoud ook geld kosten worden de leges met 25% verlaagd en voldoet dit project aan het beleidsvoornemen.
Indien binnen dit project door de overheid commercieel is gedacht (u bespaard ook 25% en daarom vragen wij u 5%) en ook een vergoeding verwerkt voor de besparingen door het bedrijfsleven, dan zit de keuze fundamenteel fout. Het is dan een vorm van belasting, aangezien de inkomsten niet worden gebruikt voor het dekken van de eigen kosten, zoals de leges zijn bedoeld.
Misschien dat de projectleider en duidelijkheid wil geven over dit traject, of dat Computable met een beroep op de WOB alle documenten gaat opvragen hoe tot het besluit is gekomen.
@Johan: even nazoeken op internet werkt verfrissend, daar is geen WOB verzoek voor nodig 😉 Volgens de gemeente Utrecht en Abcoude is het aanvragen van een milieuvergunning kosteloos (zie bv. http://www.utrecht.nl/smartsite.dws?id=258093).
Dus er zijn geen leges aan verbonden. Wel kan het aanvragen van een milieuvergunning behoorlijk arbeidsintensief zijn (en daarmee kostbaar). Da’s komt o.a. doordat milieuregels over zeer uiteenlopende onderwerpen gaan. Van lokaal (geluid, luchtverontreiniging en stank), tot regionaal (zure regen) en mondiaal (klimaatverandering en aantasting ozonlaag).
Daarnaast kosten controles bedrijven en overheden tijd. Dat kan zowel gaan voor controle op locatie als controle van de ‘papierwinkel’. Dat laatste deel kan effici?nter, sneller en goedkoper als je het digitaal kunt doen. Dat vertaalt zich niet terug in goedkopere leges, want die zijn al nul euro.
PS ik werk bij het Ministerie van Economische Zaken op het gebied van duurzaam ondernemen.