Ict'ers die op sollicitatiegesprek gaan, houden zich te veel bezig met wat hun potentiële baas wil. Dat zegt recruiter Daniëlle Tolhuisen. Nu het minder goed gaat met de economie, zouden werkgevers juist personeelsleden zoeken die hun mening durven te geven.
Volgens Tolhuisen, die als recruiter werkt voor SAP-dienstverlener Perfect for People, zijn veel werkzoekenden vooral bezig met wat de werkgever wil, in plaats van ook na te denken over wat hun eigen wensen zijn. 'De arbeidsmarkt voor professionals zit op een dieptepunt waardoor er alleen mogelijkheden zijn voor consultants die echt iets toevoegen', zegt de recruiter. 'Je moet daarom weten wat je wil en wat je te bieden hebt.'
De recruiter ervaart dat de ict'ers met wie zij een sollicitatieprocedure doorloopt zich vaak te onderdanig opstellen. De sollicitant zou voornamelijk proberen te zeggen wat de werkgever wil horen en daardoor vergeten uit te zoeken of de organisatie wel bij hem past. Hoewel dit tijdens een financiële crisis een begrijpelijke opstelling is, vindt Tolhuisen opzitten en pootjes geven niet verstandig. Als de werkzoekende wordt aangenomen, zou de kans groot zijn dat hij gaat werken bij een bedrijf dat niet echt bij hem past. Ook de kans op een ongeschikte of onaantrekkelijke functie zou aanzienlijk zijn, omdat de sollicitant zijn vaardigheden en wensen niet heeft duidelijk gemaakt.
Aanknopingspunten
Volgens de wervingsmedewerker moeten ict'ers een sollicitatiegesprek vooral gebruiken om te onderzoeken of er aanknopingspunten zijn om samen arbeidsrelatie aan te gaan. Dat vindt auteur Richard Bolles ook. Hij schreef een handboek voor werkzoekenden. 'Een sollicitatiegesprek moet je niet beschouwen als een manier om jezelf aan een werkgever aan te smeren, maar als een onderdeel van research', zegt hij.
Werkzoekenden die zomaar ergens gaan werken, hebben slechts een kortetermijnoplossing gevonden. Tolhuisen: 'Uiteindelijk moet je dan toch weer op zoek naar iets dat echt bij je past.'
Right. Daar gaat solliciteren toch over? Jij selecteert het bedrijf dat bij jou past en dat geldt ook visa versa.
precies!
Als Sociale Zaken jou, na enkele maanden zonder werk, al een baan als buschauffeur aanbiedt en je bij weigering je uitkering verliest, dan past elke ict-baan beter, ongeacht de ervaring die je hebt.
Maar een bedrijf kan je ook makkelijker aannemen omdat je weet wat je wilt. Ik zou niet makkelijk iemand aannemen die alleen precies zegt wat ik wil horen en verder geen eisen heeft.
Iemand die eisen heeft is zelfverzekerd en weet wat hij wil en dat zou ik persoonlijk erg waarderen
“Nu het minder goed gaat zouden werkgevers juist personeelsleden zoeken die hun mening durven te geven.”
Ik weet wel wat ik wil en ik weet uit eigen ervaring weet ik ook wat ik te bieden heb. Ik ben me 100% bewust van alle “toegevoegde waarde” die ik meebrengen op de werkvloer, en ook buiten het ict-werkvlak. Echter er zijn weinig werkgevers en recruiters dit uberhaupt kunnen begrijpen, laat staan dat ze je in dienst durven nemen. Zeker in dit mentaal bekrompen, negatief denkende kikkerlandje, waar het hebben van een menig al als iets vreemds beschouwd word. Laat staan dat je hem nog eens in het openbaar durft te uiten…wooaaahhhh!
Onderdanig gedrag vrs inkomsten:
In menig sollicitatie gesprek heb ik de andere partij op de kast gekregen met mijn professioneel onderbouwde mening, mijn kijk op de dingen zoals ik ze zie. Deze gesprekken hebben mij echter geen geen werk opgeleverd. Binnen sommige functies was het hebben en/of constructief uiten van mijn mening naar een werkgever of klant ook een aanleiding om aan het einde van mijn jaarcontract weer op zoek te mogen naar een andere werkgever.
Dus wat ga je jezelf dan aanleren om aan werk te komen? Juist.. precies zoals deze foto aangeeft.
Op commando opzitten en pootjes geven en je potenti?le inkomstenbron naar de mond praten. Vooral de “baas zijn alwetende ego” intact laten tijdens je eerste ontmoeting en als je werk wilt hebben, ook in de rest van je arbeidsbetrekking. Zwijgen is niet voor niets goud(geld).
In de meeste “gezagsdragende arbeidsrelaties” is er nog altijd sprake van een BAAS. Deze persoon die nog steeds op zoek is naar een zwijgende, niet zelfdenkende meute, die blind en volgzaam ZIJN orders uitvoert, het liefst zonder al te veel tegenspraak. En aangezien de baas ook de baas is over jouw bron van inkomsten leer je je mond wel dichthouden, als je aan het einde van de maand nog brood op de plank wilt hebben 😉 Dit arbeids-psychologische principe is geheel onafhankelijk van de hiergenoemde krediet-crisis.
Aanknopingspunten:
Alleen wanneer er oprecht sprake zou zijn van een volwaardig GELIJKWAARDIGE partnerschap binnen een arbeidsrelatie, kun je hiervan uitgaan. Echter DE BAAS is meestal gewoon op zoek naar een “stel handjes in driedelig grijs”,”arbeidskrachten met veel certificaten? over wiens rug hij weer winst kan halen (zonder al te veel interne inspraak) bij zijn klanten.
Werkzoekenden die zomaar ergens gaan werken hebben tenminste geld aan het einde van de maand, om hun hoofd financieel boven water te kunnen houden. Mocht dit “kortetermijnoplossings-werk” je dan toch weer ziek maken, staat er weer een hele industrietak klaar om geld aan je gezondheid te verdienen en te op te lappen terug naar de niet-bevredigende “kortetermijnoplossings-werk” plek. Dit kun je volhouden totdat je lichaam het opgeeft en je arbeidsongeschikt word verklaard door het loonslaverij circus..Lees hier in werkgeverstaal: een personeelsnummer wat qua ziektenkosten meer kost dan het diezelfde baas oplevert. Een soort WegWerpWerknemer, die afgedankt word na projectoplevering of ontslagen word als compensatie voor het falen van de bedrijfsleiding die er niet in is geslaagd om voldoende werk aan te voeren, ongeacht het aantal dienstjaren, reputatie en inzet voor dit zelfde bedrijf.
Mond-dood gemaakt:
Het fundament van deze nederlandse maatschappij is helemaal niet ontworpen en erbij gebaat dat mensen een eigen mening vormen, hebben, en die ook nog (durven) uitdragen.
Anno 2009 zijn de meeste mensen zijn zo bang voor het verlies aan inkomsten ten koste van hun eigen mening en het recht nemen op vrije meningsuiting. Het enige – reele aanknopingspunt met een werk(en inkomsten)gever is meestal die salarisstrook aan het einde van de maand ?until death do us part?. De rest is bijzaak.
Ik onderschrijf wat VM zegt.
Mijn ervaring met het hebben van een eigen mening tijdens sollicitatie: het wekt argwaan. Opdrachtgever wil dat je het werk doet zoals zij gewend is en tast af of jij dat gaat doen; het liefst heb je al exact zo gewerkt de afgelopen 5-10 jaar.
Verder is kritische vragen stellen tijdens een sollicitatiegesprek om uit te zoeken of de werkgever bij je past echt not done. De manier om je eigen glazen in te gooien zelfs. Je uit dan namelijk twijfel over de gezelligheid, prettigheid, professionaliteit van de partij met wie je in gesprek bent. Je zal als arrogant worden weggezet en mag blij zijn als je de afwijzing nog krijgt medegedeeld.
In dat opzicht een gevaarlijk advies wat het artikel hier geeft.
@tjay:
Ik maak al ruim een jaar hetzelfde mee bij sollicitaties. O wee als je je NIET onderdanig gedraagt, dan is het meteen “u hoort nog van ons”. Het is echt gel*l als er beweerd wordt dat een eigen identiteit, mening en positieve verbeterkritiek gewaardeerd worden. Ook recruiters doen hier lekker aan mee, want zij hebben immers de wijsheid in pacht, zij kunnen beoordelen of je geschikt bent. Laat me niet lachen, ik ben nog geen eerlijke en oprechte HR funktionaris en/of recruiter tegen gekomen!
Ook de ingeschakelde psycho-nogwat figuren met al hun assesments zijn zo manipuleerbaar als wat c.q. dansen naar de pijpen van hun opdrachtgevers. En als je dat aan de kaak stelt (het feit dat een multiple gok testje zou bewijzen hoe je in elkaar zit) of kritische vragen stelt, dan “werk je niet mee” of “u neemt de boel niet serieus” Nee, ik neem de boel juist wel serieus, maar de ’tegenpartij’ denkt alleen aan eigenbelang en korte termijn commercieel gewin.
“Ict’ers die op sollicitatiegesprek gaan, houden zich te veel bezig met wat hun potenti?le baas wil. Dat zegt recruiter Dani?lle Tolhuisen. Nu het minder goed gaat met de economie, zouden werkgevers juist personeelsleden zoeken die hun mening durven te geven.”
Prima, dan wil ik ook direct mijn mening wel ventileren: Vergelijk eens niet direct tussen wensen van de opdrachtgever en de CV van de sollicitant! Leg die CV (net zoals in een recente reclame) eens opzij en vraag daadwerkelijk naar de mening van een sollicitant.
De markt stuurt keihard op het hebben van certificaatjes, diplomaatjes, domeinkennis, materiekennis en roldefinities. Allerlei criteria die een schifting in CV’s kunnen aanbrengen, echter vrijwel niets zeggen over de potentie van een sollicitant. Nodig ze gewoon eens uit en laat ze praten over hun eigen praktijksituaties, hoe ze deze aangepakt hebben en tot welk resultaat het geleid heeft. Vraag om positieve als negatieve situaties. Immers ook van fouten leert men. En als men een nieuwe opdrachtgever van deze fout kan behoeden, dan is het een waardevolle aanvulling die niet op een CV teruggevonden kan worden. Doe dit interview ook eens zonder direct te kijken of deze ervaringen aansluiten bij de gewenste praktijksituatie van het bedrijf zelf. Dat is in mijn ogen van latere zaak. Misschien zal men versteld staan van mogelijkheden tot potentiele verbetering.
Bovendien, iemand die gewaardeerd wordt om zijn vakinhoudelijke kennis en kunde en ook de vrijheid krijgt om deze tot uitvoering te brengen, zal ook meer energie tonen om de functie/rol op te pakken. Het komen tot de arbeidsvoorwaardelijke wensen is dan vaak nog maar een formaliteit. Een duidelijke win-win situatie dus.
Heeft men hier alsnog geen behoefte aan, dan kan men altijd nog kiezen voor de sollicitant die past binnen de gestelde CV-eisen.
Dus recruiters, verbeter de wereld en begin bij uzelf! 🙂
Hier gaan we weer, zij die interessant willen lijken en weten hoe het moet. Ik zou als werkgever je eisen respecteren hier, ik zou het als werkgever appreciêren dat je je menig geeft daar…
Opvallend is dat het bijna altijd de eerste comments zijn, totdat er een normaal iemand is die die beseft dat de realiteit zo nu eenmaal niet werkt en wijselijk besluit hierop te reageren.
Hier kan ik ook superman zijn maar daar bereik je niets mee.
Je leeft in de binnenkant van een opgeblazen ballon en zoekt naar manieren om je eigen leugens te geloven.
Of, je bent nog niet volwassen.