De definitieve standaardisering van het bestandsformaat OOXML vindt pas na juni 2008 plaats. De bezwaren op de aangekondigde standaardisering hebben ISO doen besluiten voorlopig te wachten met officiële publicatie.
ISO heeft besloten de bezwaren die enkele landen hadden op de aangekondigde standaardisering van bestandsformaat Office Open XML, in behandeling te nemen. De internationale standaardiseringsorganisatie stelt daarom de definitieve afronding van het proces voorlopig uit. Dat meldt de instelling op zijn website.
De beroepen tegen de OOXML-standaardisering liggen momenteel voor bij de secretaris-generaals van de organisaties ISO en IEC. Zij moeten hun reactie op de beroepen voor het eind van de maand juni doorspelen aan de managementraden. "De reglementen van ISO/IEC schrijven voor dat een document waartegen beroep is aangetekend, niet als internationale standaard kan worden gepubliceerd zolang het beroep dient. Het besluit om DIS 29500 als internationale standaard te publiceren kan pas genomen worden nadat de uitkomst van het beroep bekend is", aldus ISO. DIS 29500 is het officiële nummer dat de organisatie aan de OOXML-standaard gaf.
Bezwaren
Brazilië, India, Zuid-Afrika en Venezuela maakten eind mei hun bezwaren bekend bij de ISO. Ze hebben moeite met het proces dat uiteindelijk leidde tot de standaardisering van het bestandsformaat OOXML. Er zou te weinig tijd zijn geweest om de beslissende vergadering goed voor te bereiden en om tijdens de bijeenkomst enkele voor hun belangrijke onderwerpen te bespreken. Eerder werd ook Denemarken genoemd in het rijtje landen dat bezwaar aantekenden, maar ISO blijkt geen officieel bezwaar van de Denen te hebben ontvangen.
Office Open XML (OOXML) is een bestandsformaat dat is afgeleid van Microsofts kantoorsoftwarepakket Office.
Er zijn toch nog mensen die de grijze cellen gebruiken. Het proces waarmee OOXML een ISO-standaard zou worden is niet bepaald een voorbeeld van “keurig” en “volgens de regelen der kunst”.
Hopelijk doet het onderzoek van de EU daar nog een schepje bovenop zodat de ISO-organisatie uiteindelijk (nog) als onafhankelijk en niet omkoopbaar blijkt.
Wanneer de ISO-standaardisatie namelijk te koop is dan zijn we met z’n allen op de verkeerde weg.