Is ‘software defined workspace’ (sdw) echt iets nieuws of is het een slimme marketingtruc, om mee te kunnen liften op de hype rondom het software defined network (sdn) en software defined datacenter (sdd)?
Tijdens het jaarlijkse partnerevent van Citrix in Las Vegas waar de belangrijkste partners worden uitgenodigd om aan het begin van het nieuwe jaar te horen waar de focus van Citrix ligt en welke nieuwe innovaties het jaar 2015 zullen domineren, was dit jaar de belangrijkste boodschap de positionering van de ‘software defined workspace’ (sdw).
Je zou wellicht denken dat dit primair een marketingterm is, omdat de grote concurrent van Citrix, VMware, zeer succesvol is met hun ‘Ssftware defined datacenter’ (sdd)-strategie, die nu als industrieterm is overgenomen door bijna alle vendors, inclusief de concurrenten van VMware. Draaide de ‘workspace’ niet altijd al om software?
Citrix kan met deze nieuwe term wel degelijk een innovatie op gang brengen ben ik van mening. Maar om dit toe te kunnen lichten, wil ik graag eerst verduidelijken wat de sdw eigenlijk is.
In de visie van Citrix wordt de traditionele workspace zoals we die kennen (dus de wereld van laptops, virtuele applicaties, desktops et cetera), geïntegreerd met de wereld van het ‘internet of things’ (IoT). Een werkplek bestaat niet alleen uit de it-tools die je gebruikt, maar ook uit de ruimte waarin je werkt. Denk bijvoorbeeld aan de locatie waar je werkt, het bureau waar aan je zit, de verlichting, de verwarming, de vloer en ga zo maar door.
Valide use cases
Het klinkt goed zo’n visie, maar wat betekent dit precies? Alles staat of valt met valide use cases.
Stel je voor dat bij het binnenkomen van een vergaderruimte automatisch een virtuele vergadering gestart wordt, doordat het wireless netwerk op basis van locatiebepaling van mobiele telefoons weet dat de organisator binnen is gelopen en de gegevens van de vergadering uit de Outlook-agenda haalt. Of dat de vloer van de vergaderkamer uitgerust is met ‘Luminous Carpets’ en er op de vloer het nummer staat van de virtuele vergadering waarmee thuiswerkers kunnen worden ingebeld.
Of dat je in een omgeving met flexplekken, op basis van locatiebepaling van het netwerk en de inloggegevens van medewerkers, op een virtuele desktop, met een mobiele applicatie kan zien waar je directe collega’s vandaag een bureau hebben uitgezocht. Een app waarmee je zelf ook kunt zoeken naar een beschikbaar bureau in de buurt.
Recent hebben wij ook ons eerste ‘Digital Ceiling’ project gedaan. Waarbij led-verlichting in gebouwen wordt gevoed door Power over Ethernet lan-switches. Hierbij kan stroomverbruik nog eenvoudiger en efficiënter worden gemeten en geregeld en worden de vele sensoren in zo’n ‘Digital Ceiling’ verbonden via het netwerk.
De business outcomes van dergelijke connected oplossing liggen op dit moment vooral in de inzet van oplossingen die de efficiëntie ten goede komen. Bijvoorbeeld de indeling van mensen in een kantoorpand, waarmee de verwarming en energiekosten realtime worden gereduceerd. De use cases die eraan komen op dit gebied zijn lagere gebouwbezetting, energiekosten, aansluiten van it en non-it op het bedrijfsnetwerk en het voeden van endpoints via het netwerk. Naast het financiële perspectief zijn uitstraling zoals energiezuinige of opwekkende panden de toekomst, de strijd voor de beste Breaam-certificering of hoogste mate van CO2-reductie.
Systeem integratie 2.0
Er is een wereld aan mogelijkheden, van het koppelen van de verwarming met de verlichting tot het koppelen van de intelligente vloer aan de traditionele it-systemen. Dat is systeemintegratie 2.0. Het implementeren en configureren van bestaande hardware en software is niet meer goed genoeg, omdat er naast implementatie en configuratie nog een extra requirement is: integratie. Veel IoT-devices hebben namelijk verschillende api’s en praten over verschillende grootheden. Hiervoor is kennis van middleware en software-ontwikkeling nodig om alles in een ‘common language’ met elkaar te kunnen verbinden.
Deze use cases zijn zeer recent en er zijn geen industrie-standaarden voor deze koppelingen. De kans dat die op korte termijn komen lijkt ook niet erg groot, omdat het verschillende werelden zijn die elkaar niet kennen.
Programmeerervaring onmisbaar
Als leverancier van virtuele workspace software onderkent Citrix dit probleem. De organisatie heeft een aantal maanden geleden een belangrijke, maar behoorlijk onder de radar gebleven acquisitie gedaan, Octoblu. Octoblu is een middleware oplossing die systeemintegratie eenvoudig maakt. Zie middleware als een soort vertaalbureau waarbij elke mogelijke taal die gesproken wordt, vertaald wordt naar bijvoorbeeld Engels zodat we elkaar allemaal kunnen begrijpen.
Middels Octoblu’s ‘drag en drop’-principe kunnen enkele tientallen verschillende systemen toch met elkaar verbonden worden. Dit is belangrijk omdat veel van de grotere implementatiepartijen niet zelf de kerncompetentie hebben om deze interfaces zelf te bouwen/programmeren. Terwijl Octoblu een goed startpunt is, is een bepaalde mate van api en programmeerervaring naar mijn mening onmisbaar bij grotere trajecten.
