De overheid wordt steeds strenger op het gebied van privacy. Tenminste voor ons. Wij mogen niks meer vragen en delen. Zelf mag de overheid alles vragen en delen. Maar het gevaar is niet de overheid, het grootste gevaar zijn we zelf. We delen zelf ongevraagd van alles. Dus als er één groep is die je gevoelige gegevens niet in handen moet geven dan is het onszelf.
En wat gaat de overheid met onze medische gegevens doen? Ze geven ze aan ons. Vanaf volgend jaar kunnen we onze medische gegevens in eigen beheer krijgen op onze computer of telefoon. Als je het wilt kan je dat dan delen met zorgverleners.
Data in foute handen
Nu weet ik ook wel dat mijn medische gegevens ook bij allerlei medische instanties niet veilig zijn. Zo had het medisch centrum waar mijn huisarts zit tot een tijdje terug foto’s op de website van het personeel die ik niet eens stiekem zou bewaren. Waarschijnlijk heeft iemand gedacht ‘We hebben nog foto’s nodig voor op de website. Waarom nemen we die niet tijdens het personeelsuitje dan is iedereen er’. Met als gevolg dat iedereen al lallend in een jubelstemming op de foto staat met een glas rosé of biertje in de hand. Deze mensen beheren ook mijn medische gegevens. Vroeger toen de dokter ze nog gewoon opschreef vond ik dat niet zo erg. Niemand kon dat toch lezen.
Daarom mag ik ze nu zelf beheren. Volgens minister Bruno Bruins zal de beveiliging aan de hoogste eisen voldoen. Hij voegde daar nog aan toe dat de beveiliging beter is dan met DigiD. Dat mag ik wel hopen. DigiD dat is gewoon een username met wachtwoord. Een fietsslot van de Hema is veiliger. Als je aan een gemiddelde hacker vraagt of hij je DigiD kan kraken dan antwoord hij: Je vraagt aan Ronaldo toch ook niet of hij de bal drie keer kan hooghouden.
Mij moet je helemaal geen medische gegevens geven. Ik heb ooit eens een paar optredens in het theater meegedaan met de Grote Improvisatieshow van de voormalige Lama’s. Wat precies de sketch was weet ik niet meer, maar ik weet wel dat we bij het eerste optreden al binnen twee minuten met zijn vijven in onze onderbroek op het podium stonden voor vijftienhonderd man. Sindsdien doe ik niet zo moeilijk meer over privacy.
Geef ze anders maar aan Camebridge Analytica. Die weet er wel raad mee.