Je zou het niet denken, maar business intelligence is uiteindelijk een kwestie van gevoel. Wat ik daarmee bedoel? Bij BI gaat het in de kern om interpretatie. Interpretatie van ‘harde gegevens’: getallen, grafieken, dashboards. En dan is de mens de zwakke, onberekenbare schakel.
Neem bijvoorbeeld de Amerikaanse hypotheekcrisis. Juist financiële instellingen, vooral beurzen en dealingrooms zijn intensive BI-gebruikers. Hun BI-systemen halen voortdurend en overal informatie vandaan. Dat er slechte hypotheken werden verstrekt was al maanden bekend. BI-systemen hebben ongetwijfeld aangegeven dat er iets niet goed zat. En toch zijn tegen beter weten in beslissingen genomen die tot een crisis hebben geleid.
Ondanks alle beschikbare informatie, ondanks fraaie scorecards en dashboards bepaalt de mens wat er uiteindelijk wordt besloten. Met de hypotheekverstrekking in de VS is het misgegaan, maar ik denk dat als bedrijven zich deze menselijke factor realiseren, zij ook bewuster zullen omgaan met risico’s. Bepaalde risico’s kunnen dan best genomen worden, bijvoorbeeld op voorwaarde dat er snel wordt gehandeld. Het risico wordt dan omgebogen in een voordeel. Dat is goed omgaan met onzekerheden, en dat kan een mens veel beter dan een BI-systeem. Maar… ze helpen je er wel bij!
Wordt wel heel ‘knuffelig’ en ‘fluffy’ allemaal. Komt een sterk ‘lets hug’ GEVOEL bij me op.Verstand boven gevoel…..Die onderbuik gevoelens daar moeten we niet teveel naar terug hoor.