OPMERKELIJK – Een wraakzuchtige, ingehuurde it’er, die zijn congé kreeg van het British Museum, haalde eind vorige week zijn gram door een aantal netwerksystemen af te sluiten. Daardoor was het museum het afgelopen weekeinde slechts beperkt open.
Volgens het Britse ict-vakblad Computing moest het British Museum noodgedwongen een aantal galerieën, waaronder die voor alle tijdelijke exposities, sluiten. De Metropolitan Police bevestigde dat agenten donderdagavond 23 januari ter plaatse een man van in de vijftig hadden gearresteerd op verdenking van inbraak en het toebrengen van schade aan beveiligings- en it-systemen. Hij is ‘in afwachting van verder onderzoek’ op borgtocht vrijgelaten.
Het British Museum is de populairste toeristische attractie van het Verenigd Koninkrijk, met voorwerpen als de Rosetta-steen, het Angelsaksische schip van Sutton Hoo, de Moai-stenen van Rapa Nui (Paaseiland) en de door Griekenland betwiste Elgin Marbles uit het Parthenon.
Als lezer proef je de haat van redactie tegen IT-ers want verdenking is nog niet gelijk aan bewezen schuld als ingehuurde IT-er in afwachting van verder onderzoek op vrije voeten is. Natuurlijk kan er sprake zijn van een moedwillige sabotage vanuit wraak maar er kan ook sprake zijn van het verwijderen van bepaalde data vanuit een beleid. Domino-effect dat ontstaat als je een account verwijderd kan desastreus zijn als ik kijk naar breiwerkjes die ingehuurde IT-ers spinnen.
Wat betreft de eventuele schade aan beveiligings- en IT-systemen wil ik als ingehuurde IT-er zo min mogelijk weten om me te kunnen verschonen. Want het equivalent van een digitale huisvredebreuk met inbraak lijkt me namelijk lastig te bewijzen als je als opdrachtgever sleutelbos aan toegang hebt gegeven aan een ingehuurde IT-er. Vertrouwen is goed maar controle is beter hebben we daarom zoiets als multi admin verificatie.
Never waste a good crisis adviseren wij van WC-eend daarom de risico analyse die vanuit een andere hoek naar de beveiligings- en IT-systemen kijkt.
Ik proef de arrogantie van architect tegen ingehuurde operationele IT-ers, die hun werk als breiwerk te beschouwt, wat zou leiden tot een domino effect waardoor een aantal netwerksystemen tegelijk afgesloten kunnen worden.
In tegenstelling tot spaghetti bereiding, zit achter breiwerk overigens wel degelijk een vooropgezet plan.
Eigenlijk is het brei proces exact wat je wilt als manager die denkt in termen van waarde toevoeging.
Burndown en Burnup chart in 1 oogopslag duidelijk mbt bijv een trui als business case.
Tightly coupled is ook geen probleem omdat er geen afhankelijkheden zijn.
Zelden discussies wat er wel/niet in scope zou zijn en overal valt wel eenvoudig een mouw aan te passen.
Met het publiceren van dit artikel kun je als advokaat misschien je voordeel doen:
Mijn client eist een schadevergoeding van 1 miljoen pond t.g.v. gederfde inkomsten wanwege het niet kunnen uitoefenen
van zijn werk, nu en in de toekomst. Zelfs in de EU wordt mijn client geframed als “Een wraakzuchtige, ingehuurde it’er, die zijn congé kreeg van het British Museum” die “zijn gram” gehaald zou hebben. E.e.a. werd nog eens versterkt door de indruk te wekken dat het om een nationale ramp gaat.
Vooraanstaande IT-ers hebben meerdere verklaringen voor het uitvallen van systemen en die hebben niets te maken met sabotage. Mijn client verwacht nooit meer het werk te kunnen doen, waar mijn client zijn ziel en zaligheid in heeft gestopt.
Ik eis daarom naast de schade voor gederfde inkomsten nog eens 50.000 pond smartengeld voor mijn client wegens het niet meer kunnen uitoefenen van zijn passie.