It-projecten kunnen een hoop leren van woningbouwprojecten. Zegt men. Die zouden veel beter gepland kunnen worden. Tekening, offerte en de aannemer bouwt het vervolgens voor een vaste prijs. De praktijk is weerbarstiger.
Ja, in een leeg weiland een serie identieke nieuwbouwwoningen neerzetten is goed te plannen. Desondanks heeft het gemiddelde nieuwbouwhuis 28 gebreken bij oplevering.
Veel it-projecten lijken echter meer op de verbouwing van een monumentaal pand in de binnenstad. Dat pand moet geheel aan de eisen van de tijd worden aangepast, maar natuurlijk wel met behoud van zoveel mogelijk originele details.
Van te voren is het mooi bedacht, maar tijdens de uitvoering komen de verrassingen en vindt men soms letterlijk lijken in de kast. Tijdens de verbouwing blijft het pand uiteraard in bedrijf: de verkoop gaat gewoon door. Alle moderne bouwvoorschriften moeten worden gerespecteerd, ook al waren die er nog niet toen het pand destijds werd neergezet. Oja, en voor de aan- en afvoer van bouwmaterialen moet nog een oplossing gezocht worden, want de straat is te smal en te druk voor lang parkeren.
Geen wonder dat de aannemer geen prijs of einddatum wil afgeven.
Ook it-projecten worden zelden in een groen weiland uitgevoerd. Het nieuwe systeem vervangt een oud systeem, maar de historische data met al haar vervuiling moet wel beschikbaar blijven. We zouden zo graag samen met de productiefste gebruikers de functionaliteit van het nieuwe systeem willen uitwerken, maar ze kunnen niet gemist worden, want men heeft het al zo druk. Terwijl het informatiesysteem wordt gebouwd met een ambitieuze invoeringsdatum, slagen anderen er in om nog meer wensen en randvoorwaarden het project in te kruien. Het nieuwe systeem moet op de bestaande netwerk- en desktopinfrastructuur werken, maar het is nog niet zeker of die het gaat trekken.
Eigenlijk is het een wonder dat er nog it-projecten afkomen. Misschien kan de aannemerij wel wat van de it leren.
Mooie analogie, die ga ik bij gelegenheid nog wel ‘ns inzetten.