Pas op voor de Bob de Bouwer-valkuil. Bob de Bouwer is een poppenfiguur uit een kinderserie. Bob is een handige jongen, die samen met zijn vriendjes overal bouwkundige klussen opknapt. Bij elke uitdaging roept Bob de Bouwer: 'Kunnen wij het maken?', waarop iedereen in koor roept: 'Nou en of!'. Hetzelfde gebeurt als je aan een it-er vraagt of iets gemaakt kan worden. Vrijwel altijd is het antwoord: 'Nou, en of!'.
Dat is niet verrassend. Natuurlijk zegt een techneut 'ja'. Het is zijn of haar vak om technische oplossingen te vinden. Nee zeggen is voor een techneut ongeveer net zo erg als zeggen: 'ik ben incompetent!'. Natuurlijk is alle software te maken, als er maar genoeg tijd aan wordt besteed.
Bij de selectie van een enterprise resource planning-systeem zal men bijvoorbeeld vragen of je het ook kan gebruiken als e-mailsysteem. Kunnen we dat maken? Nou en of! Maar is dat handig in het gebruik? Is het tegen redelijke kosten te maken en te beheren? Ik betwijfel het.
Kunnen we meer apparaten op het internet aansluiten dan er adressen zijn? Natuurlijk, maar het beheer wordt er niet makkelijker van.
Kun je met Microsoft Excel een voorraadadministratie maken? Kan het hele bedrijf er dan mee werken? Nou en of!
Kun je alle regels van de Belastingdienst en uitkeringsinstanties in software stoppen? Vast wel, alleen is er een grote kans dat dat niet af is voor de regels worden veranderd.
'Nou en of' als antwoord moet je dus niet al te serieus nemen. Uiteindelijk is de betere vraag of je het op tijd kan maken tegen bepaalde kosten. Lichtvaardig in een bouwtraject springen, leidt wel tot leuke televisie, maar niet tot beheerste projecten.
Vertel eens iets nieuws!!! Dit is de respons van het grootste deel van de testers.
Naar mijn idee is conclusie dan ook dat de vraagstelling verkeerd is. Een aannemer zal bij de vraag of hij een huis kan bouwen ook altijd met “ja, natuurlijk!” beantwoorden. De vraag moet dan ook altijd zijn: “Kunnen jullie DIT bouwen?”. “DIT” slaat dan op oplossing die beschreven is in een gedegen functioneel ontwerp met alle benodigde kaders die de ontwerpers nodig hebben om een goede inschatting te maken in tijd en kosten.
’t Is ook niet echt terecht om alle schuld bij de aannemer te leggen. Het resultaat van een project is even goed als het resultaat van de samenwerking tussen opdrachtgever en -nemer (ja, duh…). Dus moet de een zich er van vergewissen dat de andere begrijpt wat hij wil/zegt/vraagt/kan en gaat leveren. Communicatie, heet dat toch? Maar ‘Bob de bouwer’ klinkt ook leuk…