COLUMN – Dachten we dat we bang moesten zijn voor kernrakketten, blijken de tarieven van Donald Trump ons de stuipen op het lijf te jagen. De Amerikaanse president moet hebben gedacht: als ik de oorlogen niet binnen 24 uur kan stoppen, dan begin ik er zelf wel eentje.
Niet alleen Trump zwaait met hogere tarieven, ook in de ict-sector kennen we dit trucje. Heb je net voor een partij gekozen waarbij je dacht voordelig uit te zijn, gaat de ’tarievenstructuur’ veranderen. Vooral als je leverancier wordt overgenomen door een investeringsmaatschappij, mag je je portemonnee trekken.
Je kunt als afnemer vaak niets anders dan het hoger tarief accepteren. Als je net een zware erp-implementatie achter de rug hebt, switch je niet even snel van leverancier. En natuurlijk, je probeert nog wel onderhandelen, maar in Nederland zijn we daar niet zo goed in.
Tweedehands
Zelf ben ik de slechtste onderhandelaar ooit. Ik heb een keer een tweedehands auto gekocht waarbij ik mijn eigen auto inruilde. Ik voelde aan dat de autohandelaar niets meer aan de prijs wilde doen, dus gooide ik de garantie in de strijd. Ik zei dat ik er drie maanden extra garantie bij wilde. Waarop de handelaar zei: ‘En hoeveel garantie geef jij dan op jouw inruilauto?’ Ik sloot de deal maar snel want op een auto met een lekke koppakking ga ik geen garantie geven. Dit moet de handelaar ook hebben gedacht: de auto die ik kocht had precies hetzelfde euvel.
Partijen die tarieven in de strijd gooien, gaan altijd voor de korte termijn. Besef dat ook als een partij je binnen probeert te lokken met lage tarieven. Voor je het weet, beginnen ze een oorlog.
Jacob Spoelstra
Jacob Spoelstra is columnist/stand-upcomedian. Voor meer informatie kijk hier.
Nee, kortingen gaan om de korte termijn want die kun je recupereren met tarieven. Onderhandelen op prijs gaat tenslotte om de ruil die je maakt want beter duur dan niet te krijgen hadden we eerder al verstoringen in wereldwijde handelsketen door een pandemie. Tekorten en logistieke verstoringen leiden toen tot prijsstijgingen met als gevolg inflatie. Geopolitieke kwetsbaarheid van voedsel- en energieprijzen werden toen duidelijk en leidde tot roep om meer ‘strategische autonomie’ in onze basisbehoeften. De vraag is dus niet hoe hoog kunnen de tarieven zijn maar waarom betalen we zoveel belasting?