Onder de medewerkers van UWV is beroering ontstaan over een nieuwe werkwijze die de raad van bestuur wil doordrukken, terwijl de organisatie kampt met problemen. Ze twijfelen of dit het juiste moment is voor een geheel nieuwe manier van samenwerken, een andere werkhouding en ook het aanleren van andere vaardigheden.
Onder de naam Verandermotor wil de raad van bestuur de organisatie ingrijpend herstructureren; een grote kanteling om UWV weer vlot te trekken. Dat moet allemaal snel gebeuren, naar de mening van betrokkenen veel te rap.
Een onderzoeksteam onder leiding van oud-hoogleraar Daan Rijsenbrij nam dit plan, waarover nog weinig naar buiten is gebracht, uitgebreid onder de loep. Hoewel de Verandermotor geen slecht idee is, vreest hij dat UWV nog niet toe is aan zo’n operatie die de hele organisatie op zijn kop zet en om een totaal andere cultuur vraagt. ‘De oplossing komt vijf jaar te vroeg, zeker als je kijkt naar de volwassenheid van de it bij UWV’, luidt zijn voorzichtige conclusie. Rijsenbrij vergelijkt de raad met een zweminstructeur die een kind zonder zwemdiploma en zonder bandjes het zwembad induwt om te kijken wat hij al aankan. De UWV-top vraagt de ondernemingsraad snel advies uit te brengen op basis van een honderd pagina’s tellend document vol open deuren en wollig taalgebruik. Rijsenbrij mist een heldere, compacte definitie van de Verandermotor. Ook de uitwerking is vaag.
Het klinkt sympathiek om te veranderen van een procesgerichte uitvoeringsorganisatie naar een mensgerichte publieke dienstverlener. Maar de risico’s kunnen weleens onverantwoord groot blijken te zijn, stelt hij. In ieder geval is duidelijk dat er de komende tijd op alle fronten veel van de UWV-medewerkers wordt gevraagd. Op sommige afdelingen wachten met name it’ers de uitkomst van de adviesaanvraag echter niet af. Rijsenbrij vreest dat het voor UWV nog moeilijker wordt om hooggekwalificeerd personeel aan zich te binden.
Veranderwensen
Het idee achter de Verandermotor is om veranderwensen om te zetten in geprogrammeerde code. Dat gebeurt met kleine, agile-werkende multidisciplinaire teams met meer autonomie en minder afhankelijkheden. De nieuwe organisatiestructuur doet een groot beroep op de bereidheid van medewerkers om te veranderen. Bovendien leidt deze revolutionaire ingreep tot andere machtsverhoudingen. De divisies, eigenlijk een soort silo’s, zien hun invloed verminderen. Deze verticale structuur moet plaatsmaken voor een horizontaal werkende organisatie die de divisies overstijgt. Kortom, de hiërarchie wordt door elkaar gegooid, wat doorgaans niet zonder slag of stoot gaat. Organisatie en leiding, toch al geen sterke punten van UWV, komen onder een nog hogere spanning te staan.
Binnen en buiten UWV klinkt de vraag of de uitvoeringsorganisatie toe is aan dergelijke diepgaande veranderingen. Want de Verandermotor betekent dat medewerkers veel moeten leren, trainen en bijscholen. Maar tegelijk eist het corrigeren van de fouten bij de beoordelingen van WIA- en Wajong-aanvragen, veel aandacht op. De directie klaagt steeds dat alles te complex is, terwijl veel UWV-medewerkers door de WIA- crisis tijd te kort komen.
Het idee van de kleine, agile-werkende multidisciplinaire teams met meer autonomie en minder afhankelijkheden is erg hardnekkig binnen de overheid maar kansloos door een archaïsche bedrijfscultuur. Procesgerichte uitvoeringsorganisatie – met hiërarchie – garandeert namelijk een rechtmatigheid door navolgbaarheid in de besluitvorming wat saai is maar niet zo slecht. Dus niet sympathiek maar wel efficiënt is de fabriek van uitkeringen als uitvoer van wet- en regelgeving niet om een loterij gaat maar een vastomlijnd proces wat te automatiseren is. Want zweminstructeur die het kind zonder Nederlands zwemdiploma en zonder bandjes het zwembad induwt gaat vooral om start-ups die met agile-werkende multidisciplinaire teams het hoofd boven water weten te houden. Leren overleven is nameijk wat anders dan leren zwemmen omdat je in de archaïsche bedrijfscultuur vooral leert te duiken voor verantwoordelijkheid.
Verandermotor klinkt als het oplossen van een probleem op de manier waarop het probleem is veroorzaakt.
Denken in (data)fabrieken en machines/motoren gaat sowieso niet werken.
Wat betreft een lopende band met zoiets als ketenafhankelijkheden blijft SOA een ziekte zoals ze ook weer bij UWV bewijzen omdat problemen oplossen op dezelfde manier als waarop deze problemen zijn ontstaan gaat om het veranderen zonder iets te verbeteren. Niet sympathiek maar wel efficiënt terug naar wat werkt volgens bewezen principes van meten is weten gaat om een verbetermotor die meer kilometers uit een liter haalt.
Oudlid, het probleem is juist dat het UWV niet een vorm van een Service Georiënteerde Architectuur (SOA) werkend heeft gekregen: “Voor de berekening van een WIA-uitkering zijn 10 systemen nodig die niet altijd gekoppeld zijn.”
de zin: “…niet een vorm (?) van SOA werkend heeft gekregen…’ is nogal bevestigend over de oude problemen oplossen op dezelfde manier als waarop ze zijn ontstaan. Het excuus over het raadplegen van 10 (of meer) systemen gaat om een circus van technische koppelvlakken waarin je filosofie van ‘zijn & tijd’ voor hoge governance kosten zorgt om de consistentie en de kwaliteit van de informatie te waarborgen zoals ook nu weer blijkt. Het gaat met SOA dan ook meer om de spiegel van Neregeb dan de steen der wijzen als we kijken naar veranderende contextuele factoren. Flexibel maar onbetrouwbaar kun je de wenselijkheid beter coderen in blockchain dan in SOA.
Geen bonnetje, geen transactie gaat tenslotte om een fiscale realiteit die niet altijd gelijk is aan een sociale werkelijkheid als we met de sympathie van de boekhouders kijken naar wat doelmatig en rechtmatig is. O tempora, o mores van zeggen wat je gedaan hebt en dat bewijzen gaat een codificatie van afspraken om zoiets als een administratie. Opvallend gebrek hierin is een audit mogelijkheid omdat er met SOA bezuinigd is op de governance waardoor bij controle achteraf altijd weer de verrassing van de rekening komt. Maar met de zelfreflectie in de spiegel van Neregeb kun je deze doorschuiven want jouw valt als bestuurder toch niet te verwijten dat het allemaal zo complex geworden is?
Wil je sequentieel (!) – volgens een input-proces-output-schema – door al die systemen heenfietsen om de benodigde (!) gegevens op te halen voor de (her)berekening van een uitkering over langere tijd? Waarbij je voor iedere maand weer rekening houdt met de unieke situatie waarin de client zich bevond en nu bevind?
Dat gaat dan gegarandeerd niet werken.
Voor “divisieoverstijgende multidisciplinaire teams” heb je juist systeemoverstijgende tools nodig.
“Terug naar wat werkt volgens bewezen principes van meten is weten” is conservatisme waar geen mens wijzer van wordt. Maar dat geldt voor conservatisme in het algemeen ?
“Het idee achter de Verandermotor is om veranderwensen om te zetten in geprogrammeerde code.”
De heilige graal, steen der wijzen, automatisering in notedop.
bla bla, denk denk, beleid beleid, maar je moet er toch eerst chocola van maken voordat het in code kan.
“horizontaal werkende organisatie die de divisies overstijgt”
Is het nu de taal of ruimtelijk inzicht die in de steek gelaten wordt ?
“De directie klaagt steeds dat alles te complex is”
Weet je wat ? tijd voor weekend. Of toch maar gelijk winterslaap ?
Veranderwensen omzetten in geprogrammeerde code.
Mijn vak in notedop.
Dat je er na jaren prutsen achter komt dat je je er nog minder mee moet bemoeien 😉
Minder ontworpen silos en meer autonomie op de werkvloer…
Verandermotor, ik kan het niet loslaten.
Ik heb er ook een zwak voor, dat spelen met taal.
Malle termen voor malle ideeen, het heeft iets kunstzinnigs.
Het woord komt ook 5 maal voor in het artikel.
Maar goed, het woord innovatie komt 85 maal voor in de regeerovereenkomst.
Niet een akkoord want das voor parlementaire kabinetten.
Nou ja, weer wel een hoofdlijnen akkoord, dus alleen afspraken op hoofdlijnen.
Maar op https://nl.wikipedia.org/wiki/Kabinet-Schoof lees ik weer dat het Schoof kabinet toch parlementair is …
Ik dwaal af in mijn poging het allemaal proberen te begrijpen.
Misschien beter om het gewoon bij woordjes tellen te houden.
85 maal turven voor het woord innovatie in het regeerprogramma, maar ze gaan er toch alleen maar op bezuinigen.
Dat belooft wat voor de verandermotor.
Lapis philosophorum als parels voor de zwijnen want je kunt in de spiegel van Neregeb zien wat je wilt maar de steen der wijzen maakt van water nog geen wijn. Deugdzaamheid gaat niet om het gereedschap maar om wat je ermee doet want de multidisciplinaire teams en divisie overschrijdende tools bieden geen oplossing voor het probleem van crap, in crap out. En veranderen is goed maar verbeteren is beter blijkt het omzetten van de gegevens in wijsheid inderdaad om een sequentieel voortschrijdend inzicht te gaan.
Oudlid, overduidelijk komt loslaten nog niet voor in je woordenboek.
Je zou (bedrijfsbrede) conceptuele database schema’s in plaats van beheersing door middel van masterdata ook kunnen zien als een vorm van loslaten in plaats van beheersing. In dat geval gaan conceptuele database schema’s in de richting van een Service Oriented Architecture.
Loslaten betekent dan:
– Vertrouwen op het schema als gedeeld begrippenkader, zonder dat alle details centraal hoeven te worden beheerst.
– Services autonomie geven in hun interne werking, terwijl het conceptueel schema zorgt voor interoperabiliteit.
– Decentrale verantwoordelijkheid voor databeheer en verwerking, binnen een gedeeld conceptueel kader.
Conclusie: Ja, conceptuele databaseschema’s kunnen worden gezien als een vorm van loslaten, met name in de context van SOA. Door een gedeelde abstractie te bieden zonder directe beheersing, ondersteunen ze de autonomie van services en systemen. Dit bevordert flexibiliteit, interoperabiliteit en schaalbaarheid. (Bron: ChatGPT).
https://www.perplexity.ai/search/nu-stelt-iemand-de-noodzaak-to-AFzdWRY9SDKRrM3vX42WoA