Ik heb weer gestemd vanochtend. Met het rode potlood uiteraard. En hoewel ik me daar al een paar keer druk over heb ik gemaakt, zelfs in Gambia stemmen ze via de computer, dacht ik dit keer, waarom ook niet? Waarom moet alles geautomatiseerd worden? Het werkt nu toch ook? Het gaat eerlijk. De kans op datalekken is miniem en we hebben de volgende ochtend al de uitslag.
Je moet alleen veel vrijwilligers vinden die in een gymzaaltje met landbouwplastic op de vloer achter een tafeltje willen zitten om de stembiljetten uit te delen. En die zijn er gelukkig genoeg. En ze zien er altijd zo blij uit. Ik heb nog nooit een chagrijnig persoon achter het tafeltje van het stembureau gezien. Ze kijken je altijd aan met een gezicht van ‘wat leuk dat je je stem uit komt brengen’. Ik durf te wedden dat ze van binnen een sprongetje hebben gemaakt bij het openen van het lunchpakket toen ze zagen dat er, naast de bammetjes, de appel en het pakje melk, ook een mini-Marsje in zat.
Zaterdagbijlage
Er heeft ook iemand heel trots drie stemhokjes in elkaar getimmerd. De gleuf van de container waar de stembiljetten in moeten heeft hij ook weer iets breder gemaakt, want er doen dit keer zoveel partijen mee dat het stembiljet inmiddels lijkt op de zaterdagbijlage van de Volkskrant. Na de tijd wordt de container netjes geleegd, gecontroleerd of er geen mensen zijn die zowel op Van Hage als op Baudet hebben gestemd, deze leg je even apart, en het tellen kan beginnen.
Waarom zou je dit automatiseren? Zodat je een paar uur eerder de uitslag hebt? Wat is hier het voordeel van? Ze gaan echt niet een paar uur eerder formeren. Sterker nog, waarschijnlijk gaat Wilders meedoen in de formatie, dus iedereen probeert dit zo lang mogelijk uit te stellen.
Stemcomputer
En daarbij, met een stemcomputer heb je programmeurs, testers, consultants, projectleiders, beheerders en nog meer consultants nodig. En niemand van deze mensen kijkt zo blij als die mensen achter de tafels van het stembureau.
Het presentiegeld is niet wettelijk geregeld maar de vrijwillgers op een stembureau doen het meestal niet voor een kop koffie en een gevulde koek. Dus ja, er valt wat te zeggen voor het automatiseren van de democratie want deze werkt namelijk niet meer door het rode potlood waar je één vakje mee in mag kleuren voor de stem op een poppetje om vervolgens een kleurloze coalitie te verkrijgen. Want de verkiezingsbeloften gaan de kliko in zodra de stembussen gesloten zijn omdat hetzelfde rondje om de kerk voortgezet wordt met andere poppetjes, zie een vorige stemronde na een toeslagendebacle.
Beter schaffen we dan ook deze poppenkast van representatieve democratie af omdat volkvertegenwoordigers alleen het eigen- en het partijbelang dienen. Beter dus om een directe democratie middels regelmatige volksraadplegingen in te voeren want als kiezers niet de mogelijkheid hebben om samenstelling van een regering te veranderen dan hebben we een schijndemocratie.
verkiezingen als verdienmodel en democratie als poppenkast ?
Strategisch stemmen op een kabinet dat snel gaat vallen. Kun je weer aan de slag met betaalde koek en zopie.
In de tussentijd is met politieke instrumenten als fakkel, paraplu en bierflesje nog wel e.e.a. recht te trekken.
Deze signalen blijven nuttig, om de afstand tussen politiek en burgers te verkleinen.
Iemand nog de uil van minerva gezien ?
De overtuigingskracht van fakkel, paraplu en bierflesje in het burgelijke verzet om de samenstelling van een regering te veranderen gaat om de boodschap met de koevoet. Uitgaande van de exit polls wordt de vorming van een regering nog heel interessant want het uitsluiten van de winnaar gaat om het negeren van de kiezer. Hoorde zure reacties van verliezers die keus van de burger bekritiseren omdat ze niet strategisch stemmen op de combinatie PvdA-GL. Plaatselijk was dat geen huwelijk uit liefde want de socialisten in de provincie hebben weinig op met een Pol Pot beweging, wachtgeld kabouter uit Brussel bewijst het verdienmodel want als Jan met de Pet ontslag neemt dan krijgt hij niks.
Ja Ewout, er is een heel interessante situatie ontstaan doordat Yeşilgöz zich in de voet heeft geschoten. Maar als Wilders zijn kopvoddentax gedachtegoed van zijn spindoctor in de ijskast zet, dan zou hij kunnen regeren met VVD, NSC en BBB. NSC en BBB kunnen de sociaaleconomische linkse PVV verbinden met de libertaire VVD. Met de BBB is er ook meer steun in de 1e kamer. Een kans voor no-nonsense politiek. Maar natuurlijk is er ook een kans op LPF-toestanden met al die nieuwelingen en nieuwe posities.
Wordt er voor no-nonsense gekozen (die bal ligt in Den Haag), dan zullen er misschien minder megalomane ICT-projecten vanuit Den Haag gestart worden, zullen stelselwijzigingen pas ingevoerd worden nadat ook de ICT dat kan ondersteunen, enz. en daardoor betere ROI voor Haagse ICT-projecten. ICT wordt dan weer gewoon ondersteunend, zoals het de bedoeling was.
Over poppetjes gesproken. Bosma alsnog voorzitter van het “nepparlement”, Agema fractievoorzitter en Wilders als minister-president? Zouden ze dat aankunnen? (ㆆ _ ㆆ)
https://www.binnenlandsbestuur.nl/digitaal/thema-it-gaat-aan-grote-groep-kiezers-voorbij
Geen tsunami aan IT-plannen dus 🙂
Quote Een Oudlid:
“Beter dus om een directe democratie middels regelmatige volksraadplegingen in te voeren want als kiezers niet de mogelijkheid hebben om samenstelling van een regering te veranderen dan hebben we een schijndemocratie.”
Dat lijkt op het bindend referendum, waar oa D66, FvD en PVV voorstander van zijn. Dan krijg je de situatie dat “de gewone man (m/v/x)” belangrijke beslissingen moet nemen.
Als kamerleden ergens op moeten stemmen waar ze geen verstand van hebben, dan gaan ze met een stapel documenten naar huis en nemen de dag erop (als het goed is) en weloverwogen besluit. We mogen deze inspanning ook verwachten van onze 150 volksvertegenwoordigers, het is hun werk!
Als we alle 13 miljoen Nederlandse kiesgerechtigden moeten raadplegen, hoe doen we dat? Ze allemaal naar een stembus laten komen? En wat ga je vragen? Gaan alle 13 miljoen mensen zich net zo gedegen voorbereiden als die 150 kamerleden? En wat doe je als de opkomst (te) laag is? Wie beslist er dan?
Daarbij zijn we in Nederland goed in polderen, en dat vind ik persoonlijk best goed werken. Is het perfect? Nee! Maar vaak is niemand heel erg ontevreden, en zijn we gemiddeld meer tevreden.
Dus het resultaat van polderen is zelden ja of nee, voor of tegen, optie 1/2/3, het is vaak een compromis welke in elke redelijkheid tot stand is gekomen. Hoe ga je dit oplossen met referenda die vaak binaire uitkomsten hebben?
Tip: vraag eens aan een Brit wat-ie nu van de Brexit vindt…
De gerichte vraag met een duidelijk antwoord op maatschappelijk zwaarwegend dilemma’s gaat niet om kwantiteit maar om kwaliteit. De kwaliteit van de democratie laat te wensen over als het polderen om verenigen gaat want de kleinste vereniging heeft opeens de meeste zetels doordat kiezers zwevend zijn door ongebondenheid. Als we het dan toch over een interessante situatie moeten hebben met een ‘Nieuw Sociaal Contract’ dan graag aandacht voor de organisatie van de democratie middels de achterkamers van de macht.
Ledenaantallen versus zetels is er natuurlijk nog wel de vraag of er voldoende bestuurlijke competentie is bij partijen die ondervertegenwoordigd zijn in alle gremia want uiteindelijk gaat een samenwerking om gunning, de standpunten waarmee je verkiezingen wint zullen deels ingeruild moeten worden om tot een bestuur te komen. Het zoeken naar gemeenschappelijke standpunten op grote lijnen is volgens mij de eerste stap in de verkennningen.
Wat betreft mijn eerdere opmerking over hetzelfde bestuur met andere poppetjes zijn sommigen heel goed in het NIET oplossen van de maatschappelijk zwaarwegende dilemma’s waardoor ze bestuurlijk overvallen worden door de realiteit. Het polderen met draagvlak gaat niet om een medegedeelde visie maar een gedeelde visie, politiek is grotendeels marketing als het om instemming bij meerderheid van stemmen gaat.
Wat betreft de vraagstelling in een volksraadpleging kun je sturen op het compromis, polarisaties in links en rechts zijn namelijk onzin als we kijken naar een maatschappelijk middenveld wat uiteindelijk alle kanten op kan springen bij verkiezingen.
Inderdaad Ewout, de PVV als succesvol politiek verdienmodel op basis van geitenpaadjes en ICT, dat je PoliTech kan noemen, analoog aan FinTech. Geert Wilders is enig lid van de PVV. Hij is dus niet alleen voorzitter, maar ook kandidaatstellingscommissie, programmacommissie en ledenvergadering. Wilders verkiest zich elke keer per acclamatie tot politiek leider, lijsttrekker, fractieleider en premierskandidaat.
Wilders heeft persoonlijk via zijn kieslijst nog eens 36 andere Tweede Kamerleden zonder last of ruggespraak mogen aanwijzen en had al eerder 4 Eerste Kamerleden mogen aanwijzen; zonder de BBB waren dit er nog meer geweest. Als je dat normaal vindt, waarom zou je nog een systeem van correctief of bindend referendum willen inbouwen?
Andere partijen kijken goed naar PoliTech en sommigen gingen al dezelfde kant op. Want leden en vrijwilligers zijn leuk voor ideeën, tips, contributie, extra giften en het flyeren, maar ze willen zich ook met partijzaken bemoeien. Je kan vanuit PoliTech zonder leden en democratie ook geld via via fondsen werven en “vrijwilligers” voor je promotiefilmpjes inhuren. Met YouTube en TikTok kan je de illusie wekken dat je als politicus in direct contact staat met de bevolking, ook al heeft de bevolking te maken met push berichten geselecteerd via AI, eventueel berichten gemaakt met AI. Het Actieplan Open Overheid verandert daar weinig aan, want de kieswet heeft geen rekening gehouden met geitenpaadjes en de ICT van het nieuwe verdienmodel.
Met behulp van ICT kon je bij veel overheden al 3 decennia de beleidsstukken en voorstellen via het internet opvragen, naar beraadslagingen en stemmingen kijken, vragen stellen. De democratiseringsgolf uit de jaren 60 is nu op retour door PoliTech.