Ze zijn gevestigd in een onopvallend bedrijvenpand in Utrecht, maar ook in imposante hoogbouw op Manhattan. Sinds ValueBlue in 2021 de stap naar Amerika zette, groeit de leverancier van enterprise architecture-platform BlueDolphin als nooit tevoren. Kortgeleden droeg oprichter Wilko Visser het stokje over aan zijn zoon Jelle. ‘Hij is best een lastige baas en ik een lastige medewerker’, aldus senior.
Wilko Visser (60) richtte ValueBlue in 2011 samen met Tom de Ridder op als consultancybedrijf voor digitaliseringstrajecten bij grote Nederlandse ondernemingen. Drie jaar later komt zoon Jelle (31) erbij, vooral om het zelfgebouwde saas-product BlueDolphin in de markt te zetten. Dit enterprise architecture (ea)-platform helpt organisaties om complexe digitale transformatieprojecten inzichtelijker en efficiënter uit te voeren. Het beschrijft de huidige situatie en afhankelijkheden en maakt inzichtelijk hoe het er in de toekomst moet uitzien en de weg daarnaartoe.
BlueDolphin werkt met gestructureerde en duidelijke visualisaties. Die maken dat het project begrijpelijk wordt voor minder-technische mensen. Volgens de twee heren een groot verschil met andere ea-platforms. De meeste platforms zouden alleen te gebruiken zijn door enterprise-architecten en niet door de mensen die de digitale transformatie uitvoeren. ‘Dan lopen strategie en uitvoering niet meer in pas’, weet Jelle. Hij verwijst naar een McKinsey-onderzoek, waaruit blijkt dat zeventig procent van de ict-projecten een budget- of tijdsoverschrijding van meer dan veertig procent heeft. Vooral bij grote organisaties met meer dan duizend medewerkers en veel gelijktijdige projecten. ‘Overschrijding beperk je als alle betrokkenen de samenhang van complexe architectuur zien.’
Alle ballen op VS
In 2018 stootte Visser de consultancy af om zich volledig te richten op verkoop en doorontwikkeling van BlueDolphin, hierbij geholpen door een injectie van twee miljoen euro door investeerder Newion. In 2022 volgde een nieuwe ronde van elf miljoen euro door investeerder Octopus, ditmaal bestemd voor internationale expansie.
Vanaf dan gaan alle ballen op de Verenigde Staten. Visser junior verhuist in 2019 tijdelijk naar New York, ter voorbereiding op de vestiging van een lokaal kantoor ergens eind 2020. Maar met Covid liep alles anders dan gepland. Jelle: ‘In februari 2020 vloog ik naar Nederland en mocht vervolgens niet meer terug naar Amerika. Dat kon pas anderhalf jaar later.’ Het bedrijf besloot om de Amerikaanse markt dan maar digitaal te betreden. Hoewel het lukte om online grote klanten te werven, beseffen de heren dat het beter is om ter plekke mensen te hebben. ‘Al was het maar voor de smalltalk over honkbalwedstrijden.’
In november 2021 mocht ValueBlue het land weer in. Direct huurden ze een prijzige, maar uitnodigende kantoorruimte op Manhattan en namen daar twee mensen aan, vertelt Wilko. Een paar maanden later ging hij samen met medeoprichter Tom in New York wonen en werken. ‘Dat ik als ceo daarheen kwam, toonde de prioriteit die we aan Amerika gaven.’ Inmiddels heeft het bedrijf daar tien medewerkers, vooral voor (pre)sales en services.
Alles is groter
De heren moesten wel wennen aan hun nieuwe afzetmarkt. En dan vooral de grootte van de markt en van de bedrijven waarmee ze zakendoen. Jelle: ‘In de VS is alles een factor groter, of het nu gaat om een waterschap of een ziekenhuis. Ik moest regelmatig leads opzoeken en was telkens verbaasd over hoe groot ze zijn. Voor mij onbekende organisaties bleken zomaar vijftigduizend medewerkers te hebben. Dat was echt een eye opener.’ Onder de klanten bevinden zich grote namen als Meta en drogisterijketen Rite Aid. Een van ‘s werelds bekendste entertainmentbedrijven is qua omzet de grootste klant.
Hoewel Amerika de grootste enterprisemarkt van de wereld is, ervaart ValueBlue weinig lokale concurrentie. Volgens Jelle zijn de meeste marktpartijen die zich bezighouden met enterprise architecture Duits, Scandinavisch of Brits. ‘Mijn idee is dat dit komt doordat bedrijven in de VS zich meer richten op kortetermijnresultaten, terwijl enterprise architecture juist de strategische lange termijn betreft.’ Hij vertelt dat de vraag naar ea-platforms in de VS de laatste jaren wel groeit. ‘Veel processen zijn met elkaar verbonden, waardoor de impact van fouten groter is. Stel dat bij een grote webwinkel het online-aankoopproces niet goed werkt. Dat kost bakken met geld.’
Dat het bedrijf Europees is, vinden Amerikaanse klanten leuk en interessant. ‘Vooral de eerste klanten waren heel geïnteresseerd en bereidwillig. Er is waardering voor ons American Dream-verhaal.’ Nu het bedrijf daar een eigen team heeft, valt het Europese karakter minder op. Tegenwoordig kunnen ze zelfs Amerikaanse referenties laten zien. Dat werkt volgens Jelle beter dan leads in contact brengen met een Nederlandse klant. ‘Er zijn dan toch te veel verschillen.’
Nieuwe baas
Afgelopen juni nam Jelle de leiding over van vader Wilko, die het bedrijf ruim twaalf jaar leidde. Voor senior was het tijd om het stokje over te dragen aan iemand die met een frisse blik de groeiambities nastreeft. ‘We willen verder internationaliseren, opschalen van tien naar honderd miljoen euro omzet en met nieuwe investeerders in zee gaan. Dat is een traject van minimaal vijf jaar. Ik ben inmiddels zestig en geloof dat Jelle de kar prima kan trekken. En dus heb ik sinds juni een nieuwe baas: mijn eigen zoon. Jelle is best een lastige baas en ik een lastige medewerker.’
Dat lastige klopt wel, lacht Jelle. ‘We zijn harder naar elkaar dan naar andere medewerkers. Wilko bemoeit zich overal mee. Maar dat is wel fijn. We hebben een sterke vertrouwensband. Als ik ergens over twijfel, kan ik het makkelijk met mijn vader bespreken. Mijn moeder vindt dat we het wel eens over iets anders dan werk mogen hebben tijdens het kerstdiner.’ Toch noemt hij ValueBlue liever geen familiebedrijf. ‘We zijn met z’n tweeën, maar er zijn nog 98 andere medewerkers die evenveel toevoegen aan de organisatie. Ik ben Wilko’s zoon, maar moet het leiderschap wel bewijzen.’
Het kost tijd om alle details te leren kennen en dus waardeert Jelle het dat zijn vader nog even bijspringt. Wilko neemt Jelles oude taken als commercieel directeur waar, totdat er een nieuw directielid bij komt. Ze hebben al iemand op het oog, iemand met eigen ideeën en ervaring met internationalisering. Een goede aanvulling op het team, verwacht Jelle. Hij weet dat zijn vader een neus voor de juiste mensen heeft. ‘Wilko heeft niet alleen een bedrijf opgebouwd dat technisch goed in elkaar steekt, hij heeft ook een team van loyale medewerkers bijeengebracht. Veel medewerkers zitten er al jaren.’
Versnellen
De belangrijkste taak van Jelle wordt het regelen van nieuw kapitaal voor verdere groei in de VS en uitbreidingen aan het platform. Na investeringen van twee miljoen en elf miljoen euro wordt de volgende ronde een stuk groter. ‘We gebruiken het geld om dingen te versnellen die we anders niet kunnen doen, zoals de toevoeging van een taalmodel op basis van artificiële intelligentie en machine learning. Hierdoor kun je projectmodellen uitleggen in natuurlijke taal en wordt de tool nog toegankelijker voor mensen zonder specialistische ea-kennis.’ Het bedrijf gaat ai ook inzetten om het verbeterpotentieel en patronen te herkennen over verschillende projecten en processen heen.
Maar de meeste aandacht steekt de kersverse directeur komende twee jaar nog steeds in Amerika, besluit hij. ‘Onze internationalisering doen we markt voor markt. Laten we eerst in de VS succesvol worden, voordat we bijvoorbeeld naar Azië kijken. If you make it there, you can make it anywhere.’
Dit artikel staat ook Computable-magazine #05-06/23
Ik herinner me de uitnodiging van Wilko om eens te komen sparren naar aanleiding van een opinie omdat er 3 werelden zijn, zo gaat een digitale wereld om het wensdenken. Alles is mogelijk omdat digitale tijgers makkelijker te temmen zijn dan fysieke tijgers in de werkelijke wereld welke als tweede wereld gezien wordt in digitale transformaties. Want de derde wereld wordt geschapen als de afspiegeling hiervan om de werkelijkheid ervan in te toekomst (ceteris paribus, Dino?) te schetsen middels simulaties. #digitaltwins
Budget- of tijdsoverschrijding zijn leuk voor MBA-managers maar ik heb me laten vertellen – Mintzberg? – dat deze poppetjes in het theater als Jan klaassen zijn. Specialistische EA-kennis in AI vangen is een mooie uitdaging maar de natuurlijke taal van architectuur modellen gaat vooral om het gevoel. Smalltalk over honkbalwedstrijden gaat meer om cultuur dan de plaatjes, is Henri luisterend want speech van John F. Kennedy voor de race naar de maan ging om een generatieve retoriek?
Plaatje, praatje zijn mijn kinderen de appel die wat verder van de boom valt want FAMILIEBEDRIJF kan met hoofdletters geschreven worden als we kijken naar een opvolging in het leiderschap. En daarmee komen vragen over de governance want ervaring met Amerikaanse bedrijven leert dat een warm gevoel van de smalltalk over honkbalwedstrijden misleidend is.