Als saas-aanbieders de finance- en governancefuncties bij hun klanten blijven negeren, zal hun onstuitbaar succes snel veranderen in een dramatisch debacle. Saas is té belangrijk geworden om het aan ict over te laten.
Als ict-dienstverleners doen we onze klant én onze eigen toekomst tekort om bij saas alleen te denken in functionaliteit en directe kosten/baten. Zeer binnenkort is een derde van alle organisaties voor hun functioneren direct afhankelijk van saas-oplossingen. Investeringen stijgen al jaren met double digits en het einde is nog lang niet in zicht. Dat legt een bijzondere verantwoordelijkheid op ict-dienstverleners die lang niet altijd wordt genomen. Of dit uit luiheid, risicomijding of simpel onvoldoende strategisch inzicht is, weet ik niet maar het eindresultaat kan dramatisch zijn voor zowel gebruikersorganisaties als leveranciers.
Saas is niet alleen een technologische oplossing, maar óók en vooral een businesskeuze die impact heeft op de financiële slagkracht van een organisatie, waar gemiddeld tot twintig procent van alle kosten ict-gerelateerd zijn. Inmiddels is er een grote variëteit ontstaan aan contractvormen, met soms zeer specifieke consequenties rond kasstroommanagement, fiscaliteit en governance. Contractvormen met een flexibele component kunnen onvoorziene effecten hebben op de kasstroom en daarmee op financial forecasting en controlling. Potentiële impact is er óók op de juridische exposure, bij leveringstops als gevolg van ict-falen of wanneer privacy en security onvoldoende geborgd zijn. Dit kan weer ingrijpen door overheden en toezichthouders tot gevolg hebben.
Verder kijken
Het is de vraag hoe lang het leveranciers nog lukt om hun aansprakelijkheid te minimaliseren door ‘as available’-en andere uitsluitende leveringsvoorwaarden. Sowieso is het juridiseren van saas-dienstverlening een obstakel voor groei en volwassenwording. Een betere richting is het vergroten en delen van kennis op álle terreinen waar saas betrekking op heeft. Traditioneel zijn zowel ict-dienstverleners als gebruikersorganisaties gewend met elkaar te communiceren via respectievelijk hun sales & after-salesafdelingen- en ict- en procurement-functionarissen. Zij spreken elkaars taal en kennen elkaars kaders. Inkopers krijgen een financieel mandaat, waarbij de interne ict’ers de aanbiedersproposities inhoudelijk toetsen op hun technologische merites. Maar omdat saas zoveel verdergaat dan een klassieke ict-propositie, ontstaan enorme risico’s als alleen met de inkoop- en ict-bril wordt gekeken.
Durf nodig
Bij multinationals en grotere overheden zie ik langzaamaan dat deze risico’s worden herkend, maar is het met name bij het midden- en kleinbedrijf nog zeker niet overal het geval. Hier blijft het te vaak bij een globale toetsing van contractvoorwaarden. De risico’s proactief benoemen en de prospect/klant helpen hiermee om te gaan, vraagt durf en nieuwe vaardigheden van de leverancier, maar dit is absoluut nodig. Een voorbeeld hiervan is het betrekken van de finance-afdeling van de klant. Niet elke inkoper bij de klant zit hierop te wachten omdat dit potentieel diens vrijheid inperkt. Dan is het de ogenschijnlijk tegennatuurlijke taak van de leverancier om dit toch te adviseren. Hetzelfde geldt voor de governance. Deze functie wordt nog maar mondjesmaat herkend als specifiek klant-cruciaal. Pak dit op door als leverancier zelf specifieke kennis op te bouwen en te delen.
Kortom, laat saas niet over aan ict’ers, maar maak hier een gezamenlijke verantwoordelijkheid van binnen en buiten de gebruikersorganisatie. Voor een groot deel van de markt zal het initiatief hiervan moeten komen van de leverancier. Spannend? Zeker. Moeilijk? Een beetje. Kansrijk? Absoluut!
IT is blijkbaar te belangrijk om het aan IT-ers over te laten 😉
Slager en het eigen vlees, maar ja, wie moet er dan keuren ?
Strategie bij veel bedrijven gaat van we moeten toch eens iets met cloud doen. En AI, want dat lost alles op. Wordt allemaal goedkoper en dat mag wat blijven kosten..
Als je support wil kan je beste na 16:00 bellen anders krijg je een Indier aan de lijn hoorde ik een collega laatst zeggen. Projectleiders die massaal tot product owner omgedoopt worden. Dan weer met, dan weer zonder cio, cto, ciso, privacy officer, platform team, maar wtf wat is nou precies het platform. Vizie met zelfsturende teams, netzo als het in het russische leger 🙂 En wat is er met QA gebeurd, hoor je nooit meer wat over. You build it you own it, you secure it, you dont know what you’re doing. Maar ja, wie wel he.
Het één-tweetje tussen inkoop en verkoop is heel herkenbaar als we kijken naar de marketing doordat het moeten vaak niet door het logische verstand ingegeven wordt. Ben het dan ook helemaal eens met auteur over de financiële kant welke nog te vaak onderbelicht blijft als we even verder kijken dan gebruikelijke CapEx van aanschaf. Wat betreft duurzaam inkopen veranderen de spelregels hierin doordat vooral naar de duur van de aankoop gekeken moet worden en de totale footprint op het klimaat gedurende de lifecycle. En interessant hierin is hergebruik wat nog enige durf vraagt maar het oprekken van het onderhoud op hardware en software geeft wel een geheel andere TCO.
Wat betreft de Total Cost of Ownership moeten we natuurlijk niet de OpEx vergeten want in het bedenken van een Service-as-a-Service houdt de gemiddelde ICT-er zich niet zo bezig met een beprijzing van allerlei activiteiten in het beheer. Neem bijvoorbeeld 7 maal 24 uur Break & Fix support op de hardware en een preventief onderhoud op de software. Want ontzorgen met Every-a-as-Service kan ook buiten de cloud doordat er genoeg multitenant datacentra zijn.
logische verstand en oudlid en it.
de financiele kant 🙂 waarbij alles goedkoper zou worden alleen de kosten steeds hoger..
Steeds meer externen die ze ook ook niet kunnen vinden en interne medewerkers al helemaal niet. Hoe zou dat toch komen.
Die break en fix support. In 1995 hadden we een paar extra niet-a-merk servers op de plank. Konden we meteen inzetten als er wat uitviel. Beter dan die idioot dure a-merken incl service contract. Geen 4 uur wachten en de discussie aangaan met de externe service monteur die natuurlijk verwees naar zijn externe sales die natuurlijk verwees naar de contractvoorwaarden. Waiting as a service.
Nee, gewoon desktop computers meteen omwisselen of nieuwe servers opnieuw inspoelen gevolgd door restore. En weer door.
Verwijzen naar preventief onderhoud op software matcht niet met het moeilijk doen over updates naar latest stable releases waar je eerder over schreef.
Eens even kijken, 5 minuten schroeftijd om een disk over te zetten van een laptop zodat de gebruiker weer kan werken versus een veelvoud in tijd met dubbele cijfers voor diagnose (MTTD) en reparatie (MTTR) als het om de som der delen van MTTF gaat. Want het snel omruilen gaat om de continuïteit doordat de tijd die er niet gewerkt kan worden geld kost. Quick fix waarbij eerstelijns support de field-replaceable units (FRU) wisselt is natuurlijk alleen mogelijk als er cold spare parts op de plank liggen. En wat je in voorraad moet houden schijnt door een proces van configuratie management ingegeven te worden. Anything-as-a-Service weet sales wat er in onderhoud is genomen omdat aan de CI van een serienummer een lijst met componenten zit. Want stukgeknutseld is er nog zoiets als compabiliteit doordat de clone war van 1995 vaak de Blue Screen of Death (BSOD) opleverden.
Het Plug & Pray verhaal van de drivers deed Microsoft besluiten tot de QA van Certified for Windows. En ik zie dan ook geen mismatch in het verhaal over updates als we het over een stack met garanties hebben want kwaliteit kent verschillende attributen. Wat betreft de prestatie had ik volgens mij wat gezegd over het tweaken en tunen. Meten is weten als we kijken naar de som der delen van samenhangende activiteiten want ik zeg uiteindelijk zoveel. Zo krijgt het kwaliteitsattribuut van de herbruikbaarheid meer aandacht omdat emulatie voor een grotere uitwisselbaarheid zorgt. Hierdoor kan ik functioneel een mainframe op mijn laptop draaien maar ook oude platform games spelen met een nieuwe controller als het om het toegankelijk houden van de historie gaat.
Ja, je zegt uiteindelijk zoveel 😛
ik kan het dit keer alleen maar met dino eens zijn, op alle denkbare manieren die er zijn!