Innovatie is een kwestie van het vinden van de juiste balans tussen risico nemen en risico’s beperken. Organisaties willen digitale verandering mogelijk maken zodat er betere werknemers- en klantervaringen ontstaan, maar ze moeten er tegelijkertijd voor waken dat het overhaast doorvoeren van innovatie niet leidt tot security-risico’s. Een balanceeroefening die vraagt om concentratie en nauwkeurigheid, terwijl tegelijk het tempo van innovatiesnelheid niet uit het oog moet worden verloren. Hoe krijg je dit voor elkaar?
- Risico nemen is geen keuze, maar een must
Om te beginnen: risico nemen moet onderdeel zijn van iedere digitale strategie – zonder risico wordt digitale versnelling een stuk lastiger, zo bleek eerder dit jaar uit een rapport van Gartner. Tel daarbij op dat in het merendeel van de bestuurskamers digitaal niet los wordt gezien van groeistrategieën en je begrijpt dat de meeste groeistrategieën een zekere vorm van risico bevatten. Maar dat is dus niet erg, mits deze risico’s beperkt worden.
Wat een interessante tweede vraag opwerpt: tot welk niveau is een risico aanvaardbaar? En hoe weet je überhaupt welke risico’s er worden genomen door te kiezen voor een bepaalde technologie? Om die eerste vraag te beantwoorden: met behulp van risicoanalyses kunnen maatregelen worden genomen die in werking treden zodra een vooraf vastgestelde grens wordt overschreden. Met een dergelijke analyse krijg je bovendien een goed overzicht van mogelijke risico’s. Let daarbij wel op dat preventieve maatregelen die erop gericht zijn om risico’s uit te bannen er ook toe kunnen leiden dat innovatie niet van de grond komt. Zekerheid en innovatie zijn soms elkaars tegengestelde krachten.
- Focus op schaalbare innovatie
In één klap de hele it-infrastructuur vervangen? Er zullen weinig organisaties (en it-medewerkers) zijn die gelukkig worden van die gedachte. Pak innovatie dan ook stapsgewijs aan. Hier kan op twee manieren uiting aan worden gegeven. Zo kun je kijken naar software- of hardwareoplossingen die je in eerste instantie kleinschalig kunt uitrollen. Bij proeve van succes kan de implementatie worden uitgebreid naar andere afdelingen of meer werknemers.
Een tweede manier is focussen op breder inzetbare technologie. Kies niet voor een aparte oplossing voor elk proces, maar voor oplossingen die op meerdere vlakken ingezet kunnen worden. Neem bijvoorbeeld opslag: je kunt ervoor kiezen om je cloud- en on premises-opslag los van elkaar te regelen. Maar hiermee kun je silovorming in de hand werken. Bovendien zorgen twee verschillende oplossingen ook voor twee verschillende processen. Dit kan ten koste gaan van de werknemerservaring, maar ook de kans op fouten vergroten.
- Betrek personeel bij technologische keuzes
Uniforme processen voor een betere werknemerservaring zijn ook op een ander niveau van belang. De opkomst van technologie in ons dagelijks leven (van de smartphone met zijn handzame apps tot de huidige hausse aan AI-toepassingen) zorgen ervoor dat werknemers dergelijke mogelijkheden ook verwachten in hun werkomgeving. Bied werknemers dan ook de mogelijkheid om hier invloed op uit te oefenen. Werknemers die gedwongen worden om acht uur per dag met technologie te werken die niet intuïtief en efficiënt is, zullen het waarschijnlijk niet lang uithouden binnen een organisatie.
Andere invulling
Stel je daarom open voor suggesties van werknemers en bied ruimte om te experimenteren met andere manieren van werken of een andere invulling van processen. Maar ook hier geldt: het gaat om balans, zakelijke technologie moet wel aan bepaalde (veiligheids)voorwaarden voldoen. Innovatie blijft daarmee ook in deze vorm gebonden aan een bepaalde mate van risicobeperking.
(Auteur Victor Wang is managing director Benelux bij Synology.)
Blauwe en rode pillen kent het begrip innovatie meerdere kleuren als we kijken naar respectievelijk de vernieuwing door in de blauwe zee van kansen te springen of in de rode zee van kosten. Vergeet hierbij inderdaad ook niet de groeistrategie want in de markt van dertien-in-een-dozijn oplossingen is prijs de onderscheidende factor. Groei in omzet of in marges maakt nogal wat verschil als ik kijk naar de strategie.
Strategie is meer dan een idee want de risicomijdende organisaties hebben vaak commitments naar allerlei belanghebbenden. Van de contracten met leveranciers tot bindende prestatieafspraken met afnemers zijn er processen die gevolgd moeten worden. Nu hoeven twee verschillende oplossingen niet te leiden tot twee processen want met name onze sector kent een groot aantal keuzen in zoiets als de invulling van allerlei functionele eisen.
Zo ken ik Synology als speler in het veld van data beheren, beveiligen en beschermen op de plaats waar ze nodig zijn. En wat betreft de risico’s is opslag geen commodity doordat we verschillende logische toegangsprotocollen hebben en fysieke media. Met protocollen bedoel ik zoiets als CIFS, NFS, S3 als het om bestanden en objecten gaat en SCSI of NVMe als we wat lager in de OSI stack kijken. En met fysieke media bedoel ik natuurlijk de datadragers wat varieert van tape tot SSD en alles daar tussen in.
In de wereld van data beheren, beveiligen en beschermen op de plaats waar ze nodig zijn is dan ook geen gebrek aan innovatie. Grootste risico hiervan is de adoptie van bleeding edge technologie voor iets dat misschien wel veel langer bewaard moet worden dan de levensduur van de oplossing. Lijst van innovatieve organisaties die meer risico namen dan ze uiteindelijk aankonden is wat langer dan de lijst van organisaties die het wat rustiger aandeden.
tks for sharing
Een ander aspect van de balanceeroefening is dat je dat met de mensen moet doen die je op dit moment aan boord hebt. Het idee dat je op een blauwe maandag besluit eens als over een “andere innovatieve boeg te gooien” is een recept voor falen. De factor mens blijkt veel belangrijker te zijn dan de inhoudelijke consequenties van de verandering. Cultuur blijkt eens te meer veel lastiger te veranderen te zijn dan de instrumentale inrichting van een organisatie. En cultuur is o.a. het gevolg van de belangenspel dat speelt in een organisatie en daarbuiten. Wellicht dat bij het opstellen of adviseren van een (nieuwe) strategie, dat de levensvatbaarheid ervan ook meegenomen wordt in het advies. Mijn nieuwe stelling: als je echt wat wilt veranderen in je organisatie of het ecosysteem waar je organisatie deel van uitmaakt, dien je eerst de “hazen de nieuwe kant op te laten lopen”.