Het hoofdkantoor van het Nato Innovation Fund (NIF) wordt in Nederland gevestigd. Het ministerie van Economische Zaken en Klimaat (EZK) heeft de komst van dit fonds officieel bekendgemaakt. De bondgenoten stellen samen minimaal een miljard euro beschikbaar voor het fonds, dat een looptijd van vijftien jaar heeft. Nederland heeft toegezegd in die periode ruim 55 miljoen euro bij te dragen.
Met het NIF wil de Navo innovaties binnen het bondgenootschap aanjagen. Minister Adriaansens (EZK) verwacht dat de vestiging in Nederland de mogelijkheid voor innovatieve Nederlandse startups vergroot om hun weg naar kapitaal te vinden. Nederland heeft zich binnen de Navo hard gemaakt voor vestiging in Nederland. Dit gebeurde in nauwe samenwerking tussen het Netherlands Foreign Investment Agency, Techleap.nl en Defensie.
Het fonds past bij de ambities van Defensie om te innoveren op het gebied van zogeheten emerging & disruptive technologies (edt’s). Daaronder vallen artificiële intelligentie (ai), big data, autonome systemen, quantum computing, biotechnologie, hypersone technologie, ruimtevaart, nieuwe materialen en energie/voortstuwing. De Navo ontwikkelt specifieke plannen voor al deze sleuteltechnologieën, te beginnen met ai en big data.
De toepassing van edt’s en samenwerking met de technologische sector is volgens minister Ollongren (Defensie) cruciaal. ‘Meer investering in hightech is broodnodig. Zo werken we met onze Navo-bondgenoten aan de verdediging tegen nieuwe dreigingen. Daarom ook heeft Nederland al eerder besloten om het budget op het gebied van onderzoek, technologie en innovatie substantieel te verhogen.’
Sadam Hoessein had natuurlijk al 8 jaar oorlog tegen Iran achter de rug en een inval in buurland Koeweit. Hij en zijn clan terrorisseerden de eigen bevolking op een afschuwelijke manier en – met alle energieinkomsten – was het wachten op het volgende drama waarbij er dan wellicht alsnog zou moeten worden ingegrepen.
Oh ja, Jaap, je vroeg me wat ik denk dat er in NL zou moeten gebeuren. Ik denk dat er een arbeidswetgeving volgens het Deense model voor kleinere werkgevers zou moeten komen. Nu wordt iemand’s complete economisch bestaansrisico op de schouders gelegd van een toevallig iemand die bereid is op een legale manier meer dan drie maanden loon te betalen, belasting af te dragen en alle aansprakelijkheidsrisico’s voor wat dan ook over te nemen. Gewoon een opzegttermijn van twee à drie maanden, vervolgens wordt de werknemer door de gemeenschap betaald begeleid (rol bonden?) en kan opteren voor een door de overheid betaald omscholingsprogramma van twee jaar. Kleine werkgevers hebben nu geen enkele rechtszekerheid want wooraf alle juridische voorzieningen treffen en dat met juridische ondersteuning bij een rechtbank afdwingen wordt door het bedrijfsrendement van de gemiddelde arbeidsinbreng in de verste verte niet gedekt. Dit voornamelijk omdat niemand je de afloop kan voorspellen zelfs met alle feiten op tafel. Ik heb zelfs meegemaakt dat een rechter ingreep met ‘u hoeft het niet te vertellen hoor’ toen een iemand dreigde eerlijk te antwoorden op een vraag van die rechter zelf. Waarom vroeg ie het dan?
Net zo als met voetballers, pianisten e.d. kun je niet zomaar iemand anders inhuren. Je investeert minstens twee, drie jaar in het iemand laten opdoen van voldoende routine en vaardigheid om een wedstrijd of optreden zo goed mogelijk binnen de gestelde tijd succesvol uit te voeren. Als anderen ze dan gaan vertellen dat het op het juiste moment ontbinden van een jaarcontract of vast dienstverband veel geld kan opleveren en dat je het dus goed moet ’timen’, is vaak de rationele uitkomst dat de heimelijke vertrouwensovereenkomst eigenlijk genegeerd kan worden omdat het om een ‘professionele relatie’ gaat. Het probleem van dit moment is dat je als kleine werkgever niet eens kunt ingrijpen als je dat al lang en breed ziet aankomen.
Ewout, je hebt vakbladen over defensie en politiek en onderzoeksjournalisten die uitzoeken wat ‘embedded press’ niet te zien kregen.
Er zijn overigens twee golfoorlogen geweest tussen Irak en een coalitie geleid door twee verschillende presidenten van de VS, met ook verschillende redenen en resultaten. Bij de Golfoorlog van 1990-1991 ging het om de annexatie van Koeweit en de angst dat Saoedi-Arabië en kleine Golfstaten de volgende slachtoffers van Saddam Hoessein zouden kunnen worden om zijn staatskas te kunnen vullen na de uitputtingsoorlog tegen Iran. George H(erbert) W(alker) Bush was toen president van de VS. Na het verlies van Hoessein zijn er in Irak chemische wapen gevonden zoals die door Hoessein zijn gebruikt in de Iran-Irakoorlog (1980-1988) en de al-Anfal operatie van 1988 tegen de eigen Koerden (onder meer zenuwgas en mosterdgas). Door het korte luchtoffensief Operatie Desert Fox was in december 1998 de meeste capaciteit van dit soort wapenprogramma’s vernietigd.
De latere Irakoorlog (2003-2011) was een dubieus onderdeel van de War on Terror, geïnitieerd door George W(alker) Bush oftewel Bush jr. na de aanslagen op 11 september 2001. Bush jr. gebruikte “alternatieve feiten” als legitimatie om deze oorlog uit te breiden, waaronder een scriptie van een scholier omdat de inlichtingendiensten van VS de feitelijke situatie onvoldoende kenden. Saddam Hoessein zou volgens Bush jr het internationale terrorisme ondersteunen en nog steeds massavernietigingswapens hebben. Maar Saddam Hoessein en Al Qaida onder leiding van Osama bin Laden (actief in Irak) waren juist elkaars vijanden en van de massavernietigingswapens was weinig over. Hoessein weigerde ook om mee te werken met United Nations Special Commission for the Disarmament of Iraq. De daaropvolgende ‘onnodige oorlog’ zorgde voor een ‘onmogelijke vrede’. Diplomaat Paul Bremer III, de republikeinse Kennedy en bekend van “Ladies and gentlemen, we got him”, kreeg de onmogelijke opdracht om de chaos van Bush jr. op te ruimen. Dwaas genoeg heeft Nederland onder Jan Peter Balkenende toen juist wel troepen naar Irak gestuurd. Zo kwam Nederland in de verkeerde oorlog terecht. Wat de bijzonder hoogleraar ‘Christelijk sociaal denken over maatschappij en economie’ hiertoe heeft bezield, is mij niet duidelijk. Hij schreef later ‘In het licht van deze ontwikkelingen en met de kennis van nu aanvaardt het kabinet dat voor een dergelijk optreden een adequater volkenrechtelijk mandaat nodig zou zijn geweest.‘
Het gebruik van “alternatieve feiten” bleek weliswaar keer op keer contraproductief, maar zou daarna toch populairder worden dankzij social media en verzuilde pers.
Wat betreft de ‘onnodige oorlog’ en de ‘onmogelijk vrede’ achteraf moeten we niet vergeten dat er een bepaalde plicht bij de overwinnaar ligt, een land in puin achterlaten zorgt voor een instabiliteit welke bepaalde partijen een kans geeft. De geopolitieke realiteit dat dictators voor stabiliteit in een regio zorgen gaat om een acceptatie van andere ethische waarden. En vergeet niet de fatale fout van Carter aangaande Khomeini, buurland Iran maakte een omwenteling door van seculier islamitische staat naar een islamitische staat. Lange tijd kon Saddam Hoessein dan ook rekenen op steun vanuit Amerika en verschillende Arabische landen door een vrees dat de revolutie zich uit zou breiden in de regio. Een vrees die wederom de kop opstak met een ‘Arabische lente’ welke al voorspeld werd door een analist van de CIA. Want wat betreft het kruitvat heb ik voorgaande reactie al gewezen op factoren zoals corruptie, werkeloosheid en religieuze spanningen.
Innovatiefonds voor de NAVO is niet de ‘denktank’ in internationale betrekkingen, een kennis van de middelen om offensief speciale operatie uit te kunnen voeren zonder een ethisch raamwerk zoals internationale legitimiteit gaat om de onnodige oorlogen en de onmogelijke vrede doordat zo’n 2/3 van de wereld de westerse waarden niet accepteert. Een bevrijder die bezetter wordt gaat om de onderwerping aan een bepaalde autoriteit en stelling dat onze democratie superieur is aan alle andere vormen van bestuur is hoogst discutabel.
Altijd mooi om cherry picking in modellen te zien want het Deense model past vooral in een land dat Denemarken heet. Want Calimero en Goliath hebben we het over een rechtsongelijkheid als er een verschil gemaakt wordt in verplichtingen tussen werkgevers op basis van de omvang. Misschien dat een ondernemer daarom het probleem van een opzegtermijn kan verduidelijken want gaat dit om de opzegging vanuit de werkgever of de werknemer?
Ik heb mijn vermoedens want ik herken het probleem, de investering in een trainer die vervolgens het gras bij de buren groener vindt gaat om de arbeidsmobiliteit. Want contractueel lijkt ondernemer de juridische kant verzaakt te hebben. Het lang en breed aan zien komen van de problemen gaat om het contractmanagement. Zoals dat je weet wanneer je jaarrekeningen moet deponeren kun je ook in de agenda zetten wanneer je moet onderhandelen over de contractverlengingen. De variabele schil van jaarcontracten versus onbetaalde tijd kent wat wettelijke clausules. En advies daarover kost een paar Euro maar het bespaart je dure juridische processen. Penny wise, pound foolish gaat het veelal niet om geld maar om zekerheid.
Met onwillige honden is het slecht hazen vangen. Ze kosten bovendien iedere maand veel geld dat je maar beter in je zak kunt houden als er toch geen hazen worden gevangen en er ook geen perspectief meer is. Er is niks mis met het Deense model voor Nederland. Daar zijn alle partijen er blij mee en ons huidige model levert alleen maar verlies van innovatie en slagkracht op. Geen enkel positief effect voor wie dan ook. Alleen maar de schade daar leggen waar de rechter van denkt dat het daar het beste gedragen kan worden. Ze staan alleen maar voor zoveel mogelijke vermijding maatschappelijke schade want dat krijgen ze collectief dan later op hun eigen bordje. Je kunt in NL de succesverhalen per jaar op de vingers van één hand tellen van wat met niets begint en duurzaam doorgroeit en robuust wordt. Behalve dat de wetgeving contraproductief is, is de staande uitoefening en handhaving systematisch in het voordeel van de opportunisten in een conflict. Contracten blijken gewoon te kunnen worden genegeerd door rechters. “Meneer/mevrouw moet straks ook verder, is dan zo’n argument en word je in de eindregeling tot afzien van uitoefening gedwongen”. Alle partijen weten dat en tellen hun kaarten als zaken lastig worden en mensen die hun nek uitstaken willen gaan bijsturen. Maar goed, overal valt in te werken. Er zijn ook vast wel veel ergere landen dan Nederland.
@Rob, grote en kleine bedrijven lopen tegen vrijwel dezelfde problemen aan, maar ze hebben niet dezelfde mogelijkheden. Kleine bedrijven lopen meer risico’s als ze mensen aannemen. De druk die men op grote bedrijven wilde leggen vanwege het massale gesjoemel met personeel (WAO, ziektewet), is ook op kleine bedrijven komen te liggen. Kleine bedrijven kunnen minder aan risicospreiding doen dan de grote bedrijven, of ze moeten veel geld uitgeven aan verzekeringen en daar is meestal geen geld voor. Kleine bedrijven kunnen minder van regelingen profiteren, want de grote worden te belangrijk geacht. Buiten de Randstad wordt door de staat sowieso relatief minder geld verdeeld voor innovatie, versterking van de economie, enz. Jij heb dus pech. Soms zijn er regelingen om vouchers te krijgen voor het verkrijgen van expertise van buiten die je nodig hebt. Je kent deze mogelijkheden en hun beperkingen vast zelf wel. Als je ervaren mensen van minimaal MBO niveau nodig hebt, heel normaal voor een ICT-bedrijf, dan kan je beter samen met een aantal gelijkgestemden een bedrijf beginnen. Dat zie je ook bij campusbedrijven.
Voor innovatieve bedrijven zijn er diverse mogelijkheden om geld aan te trekken voor de innovaties. Bijvoorbeeld binnenkort via de NIF van de NAVO met FRONT (Future Relevant Operations with Next generation Technology & Thinking) van onze defensie. Kleine bedrijven voor de innovatie, grote voor de productie.
Werken volgens een buitenlands (bijv. Deens) model, kan misschien meer opleveren, maar zoiets betekent al gauw ook aanpassing van ons belastingsysteem, ons systeem van sociale voorzieningen en misschien nog meer. Aanpassing van het belastingsysteem zit er voorlopig niet in, want anders loopt de Belastingdienst vast met hun automatisering. En volgens mij kan het UWV ook niet veel veranderingen aan. Niemand zit te wachten op de zoveelste ICT-problemen bij de overheid. Veranderingen en hopelijk verbeteringen, zullen binnen ons systeem moeten plaatsvinden.
@Jaap, ben jij wel eens een probleem met programmatuur (al of niet door veroudering) tegengekomen dat niet oplosbaar was? Ik ben uitsluitend problemen tegengekomen waarvan de betrokken personen met de dilemma’s geen flauw benul hadden van de details van het probleem.
In oude software zitten nooit duizenden’at random’ problemen maar hooguit enkele honderden systematische (meestal nog geen tien of hoogstens enkele tientallen). Code kun je met alle virtualisatie- en emulatiegolven van de afgelopen 20 jaar met en op zo’n beetje alles draaien. Api-schilletjes omheen bouwen (client en host) hoeft tegenwoordig niet eens meer met op de taal of programmeeromgeving gespecialiseerde tools maar kan met spotgoedkope, perfect werkende web-scrapers o.a. van PowerAutomate/Azure. Opschalen naar miljoenen transacties per uur kost geen enkele investering maar spotgoedkope ‘pay-as-you-go’. Vaak hoeft dat niet, want enkele honderden systematische issues kun je prima conversieprogrammatuur op schrijven. Het probleem is alleen dat niemand de moeite neemt te kijken waar de handvatten op de diepere lagen zitten, want sowieso is niets zo schadelijk voor je carriëre als expertise. Hoe meer in de details hoe minder het opschiet. Je praat liever mee over miljoenenbudgetten natuurlijk. Wie heeft een softwareverouderingsprobleem voor mij dat niet binnen redelijke termijn is op te lossen?
@Rob, even gechargeerd, hoeveel René Veldwijks zijn er nodig voor structurele ICT oplossingen bij de overheid? En wie krijgt uiteindelijk toestemming om de software te vernieuwen? Capgemini of een ambtelijke softwaredivisie waar je niet zou willen werken omdat het machtsspel belangrijker lijkt dan bruikbare software opleveren? Hoeveel lijken liggen er in de kast die René 15 jaar geleden al is tegengekomen? De zaken moeten na migratie op dossierniveau in orde zijn. Daarnaast kan het aanpassen van wet- en regelgeving ook veel werk en doorlooptijd gaan kosten. De wet- en regelgeving en bijbehorende jurisprudentie, is een kluwen van verwijzingen die op spaghetticode lijkt. Als de overheid de wet- en regelgeving en de ICT niet goed oppakt, dan krijg je heel veel rechtszaken en de meeste rechters zijn voor de rechtsstaat.
@Jaap, oude code dat jaren functioneel is geweest is vaak prima aan te passen. Er kan alleen geen partij binnenkomen of ze weten wel te vertellen dat de oude codeomgeving niet geschikt meer is voor XML, REST etc. Aan iedere aanbestedingsaanvraag kun je zien dat overheden iedere 6 tot 8 jaar compleet opnieuw beginnen en maar al te vaak draait aan het einde van zo’n termijn in productie nog steeds de oude generatie code.
Klopt, en nu moet de overheid dat nog organiseren.