Barbara Boeters werkt sinds april 2022 bij it-consultancybedrijf Devoteam als devops-consultant. Spreekt ze de taal van it nu bijna vloeiend, dat was een paar jaar geleden wel anders. Toen nam het spelen van viool haar tijd in beslag. Hoewel het twee verschillende werelden lijken, hebben muziek en it iets met elkaar gemeen: het zijn middelen die we gebruiken voor communicatie, creativiteit en expressie. Een gesprek over een bijzondere carrièreswitch.
Naar het begin: hoe is de liefde voor muziek ontstaan?
‘Ik kom uit een muzikale familie. Mijn ouders zijn beide pianist en mijn zus is harpist. Bij ons thuis ging er geen één dag voorbij zonder dat er muziek werd gespeeld. Op jonge leeftijd kreeg ik pianoles van mijn vader, Gerard Boeters. Toch had ik het gevoel dat ik iets anders wilde doen dan mijn ouders en koos ik op mijn zevende voor de viool. Het vergt veel tijd, ook in de weekenden, om dat instrument op hoog niveau mee te kunnen spelen. Vergelijk het met een topsport. Uiteindelijk ben ik toegelaten tot de Jong Talent-klas aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag. Dit combineerde ik met het reguliere basisschool onderwijs. Later volgde ik regulier middelbaar onderwijs met daarnaast de Sweelinck Academie aan het Conservatorium in Amsterdam.’
Hoe zag je studentenperiode eruit?
‘Het was voor mij een logische keuze om na de middelbare school naar het Conservatorium van Amsterdam te gaan. In die periode draaide mijn leven om de muziek en heb ik onwijs mooie dingen mogen doen, zoals spelen in het Nationaal Jeugd Orkest, het volgen van masterclasses en het geven van concerten in binnen- en buitenland, zoals in het Concertgebouw te Amsterdam en in Milaan. Maar zoals ik aangaf is het spelen van een muziekinstrument topsport. Na het eerste jaar van mijn bachelor kreeg ik een blessure. Het leek op overbelasting en ik had veel pijn. Na een operatie, veel behandelingen, fysiotherapie en acupunctuur bleek het chronisch. Dit betekende het einde van mijn carrière als violiste. Een van mijn laatste concerten was samen met mijn vader; toen wist ik nog niet dat dit ook weleens dé laatste kon zijn. Een bitterzoet moment; een mooie herinnering en verdrietig tegelijkertijd. Op twintigjarige leeftijd nam ik afscheid van mijn viool. Een gekke periode, want ik wist niet wie ik was zonder viool.’
Toen moest je ineens op zoek naar wat anders.
‘Ja, naar een andere invulling van mijn toekomst. Na een korte periode van het volgen van een studie, merkte ik al dat ik hier nog niet klaar voor was. Ik was een stukje van mezelf kwijt. Dat moest ik eerst opnieuw terugvinden, daarom besloot ik om te gaan reizen. Mijn roots liggen voor een deel in Indonesië, dus daar ben ik naartoe gereisd, maar ook naar Australië en Nieuw-Zeeland. Na twee jaar lang te hebben gereisd, heb ik mij ingeschreven voor de studie Media & Cultuur aan de Universiteit van Amsterdam. Ik hield ervan om naar de film te gaan, dus waarom niet studeren wat ik echt leuk vind?’
Hakken over de sloot
Hoe belandde je uiteindelijk in de it?
‘Tijdens de studie kreeg ik een aantal uur per week les in coderen. Onwijs interessant, maar ik was er niet goed in; ik haalde het vak met hakken over de sloot. Toen ik moest gaan nadenken over welke minor ik wilde gaan volgen, bleef programmeren rondspoken in mijn hoofd. Want een halfjaar voltijd leren programmeren is niet te vergelijken met een paar uur les in de week, dus ik ging ervoor. Wat bleek? Ik kwam erachter dat programmeren mij op het lijf was geschreven. Ik kijk op deze periode terug als de leukste tijd van mijn studie.’
Wat vond je er zo leuk aan?
‘Met programmeren kun je onwijs toffe dingen doen. Je schrijft iets in code en vervolgens kun je er als gebruiker mee uit de voeten, zoals op een website of applicatie. Het voelt in het begin abstract, maar het is een taal die gaat leven. Automatiseren en het werk vereenvoudigen, vind ik het allerleukst. Ik word blij als ik aan de knoppen mag zitten, oplossingen mag bedenken, maken en uitvoeren.’
Hoe ben je bij Devoteam terecht gekomen?
‘Tijdens de coronaperiode studeerde ik af. Maar goed, ik had geen it-diploma op zak. Via een vriend kwam ik in aanraking met Devoteam. Zij boden mij de mogelijkheid om het devops-traineeship te volgen, een traject van vijf maanden waarin je leert werken met tools zoals Docker, Ansible, Azure DevOps, Terraform en Elastic. Dat leek mij wel wat.’
Wat bereidde je je voor?
‘Ik heb mijn agenda leeggemaakt en wilde fulltime beschikbaar zijn voor dit traineeship. In een korte periode leer je heel erg veel en je hebt tijd nodig om dat te verwerken. Als ik ergens voor ga, dan ga ik voor de volle honderd procent; een eigenschap die ik mee heb genomen uit mijn muziekverleden. Maar mocht iemand een vergelijkbare stap maken, dan raad ik ook zeker aan hetzelfde te doen. Je kan het pas een kans geven als je er helemaal voor gaat.’
Sportmerk
Hoe ziet jouw werkdag er nu uit?
‘Devoteam helpt verschillende organisaties bij hun it-uitdagingen en op dit moment werk in een – leuk – securityteam bij een internationaal sportmerk. Omdat ik nog vrij nieuw ben in dit vak, leer ik non elke dag. Nu leer ik vooral veel over security, het herkennen van zwakheden in een systeem en hoe die dan eventueel zijn te hacken.’
Wat wil je nog bereiken?
‘Nog zoveel. Nu geniet ik vooral van waar ik sta en hoe ver ik al ben gekomen. De it-sector staat nooit stil, dus ik zal nooit stoppen met leren. Over een paar jaar hoop ik mezelf een expert te mogen noemen, en dat ik zelfstandig waar kan nemen waar er taken/werkzaamheden zijn te automatiseren in organisaties. Ik wil iemand zijn die dat oppakt en uitvoert. Misschien keer ik nog wel terug naar de cultuursector. Maar het belangrijkste is dat ik mezelf verder blijf ontwikkelen in dingen die ik leuk vind.’
