De hoop herleeft dat met Majorana-deeltjes stabiele quantumbits zijn te maken die de basis vormen voor quantum-computers. Onderzoekers van het Delftse QuTech en de TU Eindhoven zijn er in geslaagd vereenvoudigde versies van Majorana-deeltjes te maken. Dat opent perspectieven voor deze onderzoeksrichting. Er zijn meerdere kandidaten voor stabiele quantumbits. Maar Majorana's zitten weer in de race.
De zogenaamde ‘sobere Majorana’s’, gebaseerd op twee quantumdots verbonden door een nanodraad, zijn op te schalen tot een grotere keten van quantum-dots met bestendiger Majorana-gedrag. Anders dan conventionele qubits die zijn gebaseerd op de eigenschappen van individuele deeltjes als elektronen, zouden dit soort qubits weerbaarder zijn tegen bepaalde soorten quantum-fouten.
Nog niet te zeggen valt of het nieuwe onderzoeksresultaat, waaraan het gezaghebbende blad Nature een publicatie wijdde, tot de grote doorbraak zal leiden. Het onderzoeksteam is voorzichtig geworden sinds een aantal wetenschappers die tot deze groep behoren, eerder flink in de fout ging.
In 2021 bleek een deel van dit team onder leiding van de Delftse hoogleraar Leo Kouwenhoven drie jaar daarvoor onterecht de waarneming van een Majorana-deeltje te hebben geclaimd. De gelauwerde wetenschapper moest toegeven bepaalde onderzoeksgegevens verkeerd te hebben geïnterpreteerd. Bijna een jaar geleden stopte Microsoft de samenwerking met Kouwenhoven. Maar Kouwenhoven en zijn team willen van geen opgeven weten. Het team verwacht dat de nieuwe bevinding het Majorana-veld nieuw leven zal inblazen.
Tupperware-dozen
Tom Dvir, onderzoeker van de TU Delft, ziet mogelijkheden voor wat hij noemt ‘poor man’s Majorana’s.’ In het blad Physics zegt hij: ‘Ze gedragen zich een beetje als lekkende Tupperware-dozen: stop er twee in je tas en hun inhoud zal morsen en zich vermengen. Maar feit is dat ze informatie kunnen uitwisselen.’ Volgens Dvir is het systeem onvolmaakt, maar zouden we er een qubit van kunnen maken en dan leren hoe die qubit zich gedraagt.