Centric-oprichter Gerard Sanderink is begin januari getrouwd met Rian van Rijbroek. In de vierenhalf jaar dat zij elkaar kennen, kreeg Van Rijbroek steeds meer invloed op de handel en wandel van de Twentse ondernemer. Dit leidde tot leegloop bij de Centric-directie, onrust onder het personeel en diverse rechtszaken tegen zijn ex. Het huwelijk met Van Rijbroek heeft geen invloed op het ict-bedrijf, meldt onafhankelijk interim-bestuurder Peter Wakkie aan het AD.
Sanderink heeft sinds afgelopen november bij het ict-bedrijf geen bevoegdheden meer als bestuurder en aandeelhouder en het huwelijk zal hier niets in veranderen. ‘Hij komt niet terug’, vertelt Wakkie aan de krant. ‘Ik ga daar niet in detail op in, maar ik verwacht niet dat het beheer van de aandelen ooit nog teruggaat.’
Stichting
Het is niet zo dat Van Rijbroek helemaal geen invloed heeft, al dan niet getrouwd. Zo heeft ze al enkele jaren zitting in het bestuur van een stichting die Sanderinks erfenis na zijn dood moet beheren. Verder is nog onduidelijk hoe zij invloed krijgt bij de andere bedrijven van Sanderink, zoals Strukton en Antea. Daar is Sanderink nog bestuurder. Van Rijbroeks invloed is afhankelijk van de manier waarop de echtelieden zijn getrouwd.
Ook is bekend dat Van Rijbroek Sanderinks e-mailaccounts beheert en zich in het verleden bemoeide met belangrijke contracten van Centric, een belangrijke ict-dienstverlener aan de overheid.
Relatie
Over de relatie tussen Rian van Rijbroek en Gerard Sanderink is veel gezegd. Aike Schoots, een van de weinigen die het ‘jonge’ paar goed kent, is positief. In antwoord op vragen van het OM, vertelt Schoots in augustus 2022 dat Van Rijbroek ‘zorgzaam is voor Sanderink’. Bekend is dat de Brabantse met allerlei kruidenmengsels en alternatieve middelen zijn gezondheid probeert te verbeteren.
Relationeel gaat het de Twentse zakenman voor de wind, is Schoots’ indruk. Sanderink en Van Rijbroek hebben het goed samen, bevestigt hij aan het OM. Hij wilde bijna ‘eindelijk’ zeggen. ‘De relatie is door de problematiek eromheen ook problematisch geweest.’ Op de vraag waarom Sanderink en Van Rijbroek niet stoppen met het conflict met Sanderinks ex-vriendin Van Egten en gaan genieten van elkaar, reageert Schoots dat hij het punt begrijpt, maar dat het niet zo werkt.
Schoots is oud-directeur van Struktons railbouwdivisie. Hij leerde Sanderink in 2009 kennen, raakte bevriend met de Twentse ondernemer en werd later niet-uitvoerend bestuurder bij Centric. Schoots heeft Sanderink altijd door dik en dun gesteund, ook naar buiten toe.
Huwelijk of niet, discussie over governance laat vooral een Hollandse bekrompenheid zien want er zijn wel meer bedrijven in handen van één persoon of familie. En wat betreft de wirwar aan rechtspersonen zoals stichtingen hebben we in een Europees verband zoiets als een poging tot transparantie aangaande belangenverstrengelingen. Uiteraard geldt dat ook voor neo-communistische onteigening omdat de staat een belang heeft. Het ondernemersklimaat ziet er – zoals Boskalis ook stelt – dan ook niet positief uit als een rechter kan beslissen over de zeggenschap van een aandeelhouder.
Er is geen sprake van ‘een neo-communistische onteigening’. In het ondernemingsrecht kan de Ondernemerskamer besluiten om een bewindvoerder aan te stellen bij wanprestatie van de bestuurder. Dat gebeurt niet vaak, je moet het echt bont maken.
Ik had het al verwacht; Sanderink is nu immers los van Centric. Van Rijbroek heeft zich weliswaar niet kunnen bewijzen als cyberdeskundige of software engineer, maar ze lijkt me wel één van de beste social engineers te zijn.
Heb wel twijfel over wat anders. “Bekend is dat de Brabantse met allerlei kruidenmengsels en alternatieve middelen zijn gezondheid probeert te verbeteren.” Heeft ze daar dan wel verstand van, of is ze een soort Klazien uit Zalk? Zelfdokteren met alleen een lage administratieve opleiding is risicovol. Sanderink is pakweg de laatste 6 jaar erg achteruitgegaan, ziet er oud en kwetsbaar uit voor zijn leeftijd en komt volgens de pers warrig over bij de rechtbank. Opmerkelijk, want voor de periode Van Rijbroek kon Sanderink tactisch en strategisch nog heel scherp zijn en had hij veel energie.
Er kan er maar één de baas zijn als we kijken naar de zeggenschap over het geld, ik gebruik de term neo-communisme omdat het kapitaal onttroont wordt in het Rijnlandse consensusmodel. Betutteling of liberale vrijheid want hoewel ik ook geen voorstander ben van alle macht aan het kapitaal valt er ook veel af te dingen op de besluiteloosheid van de kool en de geit sparen.
Lasterlijke insinuaties over kruidenmengsels geven ruis aan de discussie over de governance want het Rijnlandse model is door een complexe structuur van rechtspersonen niet erg transparant. Zo is er vaak een wirwar aan rechtspersonen die naar één natuurlijke persoon leiden, de nieuwe WBTR legt dan ook vooral governance regels op voor stichtingen en verenigingen. Private rechtspersonen welke nogal vaak misbruikt worden door politieke organen.
Oja, ikke te dom zijn om te begrijpen dat als je de puntjes van belangenverstrengeling met elkaar verbindt om het plaatje af te maken je soms een ander verhaaltje krijgt. Verhaaltje begon met een strafrechtelijke procedure over laster en smaad waarna het vermengt werd met een misbruik van rechtspersonen. Een soort Twitter in de polder als ik kijk naar alle emotionele argumenten.
Ik weet niet wat we zouden moeten verstaan onder het neocommunisme volgens een Rijnlandse consensusmodel. Het neocommunisme in de Volksrepubliek China en de Russische Federatie is een keihard economisch systeem gebaseerd op kapitalistische industriële verhoudingen uit de negentiende eeuw en neokolonialisme. Bij politiek ongewenste ontwikkelingen vallen oligarchen uit het raam of ze verdwijnen in heropvoedingskampen. Dat is toch wel wat anders dan zonder verandering van eigendom, een bestuurder vervangen wegens wanprestatie, zoals Rene Altena aangeeft.
Bedrijven in handen van één persoon of familie doen het meestal beter dan de Naamloze Vennootschappen omdat er geen periodieke druk is vanuit bijvoorbeeld de optie- en aandelenmarkt om te rapporteren en dividend uit te keren. Maar ook bij hen kan het misgaan. Bijvoorbeeld als zaken niet voor het meisje gaan en de informele eigendomsuitoefening zoveel ruis veroorzaakt dat die de governance nadelig beïnvloedt. Hoe Sanderink weer de baas zou kunnen worden door de aangetrouwde kruidendokter, is mij niet duidelijk.
Boskalis heeft vanwege Qatar problemen met het initiatiefwetsvoorstel verantwoord en duurzaam internationaal ondernemen van de Tweede kamer. De kamer vindt dat internationaal opererende bedrijven meer aan dezelfde eisen moeten gaan voldoen ten aanzien van milieu, arbeidsomstandigheden en mensenrechten. Dit zou het speelveld voor bedrijven gelijker maken en concurrentie eerlijker. Nu zijn er al OESO-richtlijnen op dit gebied voor multinationale ondernemingen, maar die zijn niet verplicht. Productie door gevangenen is voor zowel neocommunistisch staten als hun westerse afnemers nog steeds een verdienmodel, denk aan Apple en hun concurrenten. Bij een gelijk speelveld is het overbrengen van productie naar vervuilende lagelonenlanden minder aan de orde. Westerse landen worden zo ook minder afhankelijk zijn van autocratisch geregeerde landen, wat sinds 24 februari 2022 meer aandacht krijgt.
Boskalis wil niet aansprakelijk zijn voor hun hele keten van onderaannemers en toeleveranciers en omdat ze bang zijn voor de gevolgen van bestuursrechtelijk toezicht en de bestuursrechtelijke handhaving bij fouten van bedrijven in hun keten. De EU is ook bezig met een wettelijke richtlijn, dus waar wil Boskalis heen vraag ik me af. Misschien moet je als bedrijf gewoon kijken met wie en hoe je zaken doet.
@eenoudlid: ik moet eerlijk zeggen dat ik het gevoel heb dat je niet begrepen wilt worden. Want je tekst is voor mij onsamenhangend.
Kijk, oudlid, niet begrepen willen worden, gebrouilleerd zegt een ander. Onsamenhangend, die kritiek is ook wel eens eerder genoemd op jouw reacties. De blauwe pil van “ze zijn allemaal te dom om me te begrijpen” of de rode pil van “misschien ist toch net iets anders” is aan jou. Mij maakt het niet uit, bij ons int zuiden zeggen ze “ag ge mar leut het”
Wat betreft ruis over een informele eigendomsuitoefening met een wirwar aan rechtspersonen gaat vraag niet over kruidendokters maar over het gezag. En dan met name over een rechtspersoon want de onttroning van ‘das kapital’ door activistische rechters die internationale richtlijnen als bindende wetgeving uitleggen klinkt voor mij toch echt als communisme. En ik bedoel dan een ideologie van publieke zeggenschap (door het volk) over de private productiemiddelen en niet zo zeer de invulling hiervan door bepaalde landen. Want aandeelhoudersvergadering formeel de zeggenschap ontnemen over het beleid is naar mijn mening gewoon een informele onteigening.
Wettelijke richtlijn van EU en codificatie in nationale wetgeving zou via de Tweede Kamer moeten gaan. De olifant in de Tweede Kamer gaat om een gebrek aan zeggenschap van de aandeelhouders over het beleid, het neocommunisme als tegenpool van het neoliberalisme gaat niet om landen maar om een ideologie. Misschien dat Rene Altena voor zichzelf kan spreken want politburo van de VVD aan de Zondagstraat is gecorrumpeerd door een vooringenomenheid.
Ikke dom wees ik op bepaalde ‘privatiseringen’ middels de privaatrechtelijke rechtspersonen, schat dat zo’n 70% van de gemeenten daarom een juridisch probleem heeft omdat ze afhankelijk zijn van een leugen. Leg me nog eens het belang uit van de Nederlandse overheid als klant van Centric want ik zie weinig verschil met een nationalisering van banken of de gifpil van KPN.
Ewout, je bent niet te volgen zoals Rene Altena schrijft en daaraan toevoegend, je volgt blijkbaar ook niet de relevante ontwikkelingen. Internationale richtlijnen van de OESO zijn voor de nationale rechter niet bindend, nationale wetten en internationale verdragen zonder Nationaal voorbehoud wel. Als de FvD / PVV burger aan de Vorenpakker vindt dat de staat hem benadeelt door een richtlijn niet tijdig of onvolledig om te zetten, dan kan deze zich beroepen op de rechtstreekse werking van EU richtlijn bij de nationale rechter (omdat Nederland daarvoor getekend heeft). Onder voorwaarden kan ook beroep gedaan worden op het Europese Hof van Justitie.
Ewout, wie zouden in Nederland activistische rechters zijn (die wettelijk of overheidshandelen ongeldig verklaren door de bij ons illegale toetsing aan de Nederlandse grondwet)?
Ik krijg bijna de indruk dat oudlid ook het kruidenmengsel van Rianne genomen heeft