Om securityproblemen te voorkomen, leggen bedrijven de focus op bewustwording van de gebruiker. Daarbij blijven investeringen in basisbeveiliging achterwege. Zou het niet beter zijn om de it-beveiliging zo waterdicht te maken dat gebruikers niet voortdurend op hun hoede hoeven te zijn voor mogelijke inbreuken? Dan hoef je de gebruikers niet de schuld te geven als er iets misgaat.
Bedrijven investeren veel in het waarschuwen van gebruikers voor de gevaren van phishing of andere manieren waarop cybercriminelen toegang proberen te krijgen tot bedrijfsmiddelen. Opmerkelijke genoeg investeren veel bedrijven tegelijkertijd veel te weinig in de beveiligingsinfrastructuur zelf en in het updaten van hun security- en andere tools. Zou het niet beter zijn ervoor te zorgen dat de IT-beveiliging zo waterdicht is dat gebruikers niet voortdurend op hun hoede hoeven te zijn voor mogelijke inbreuken?
Als u onlangs bij een nieuw bedrijf bent begonnen, heeft u waarschijnlijk verschillende verplichte cursussen moeten volgen. Over ethiek op de werkvloer, over de interne systemen en zeker ook over hoe u ervoor kunt zorgen dat u niet de oorzaak bent van een beveiligingslek. Dat is heel logisch: het aantal aanvallen neemt toe en cybercriminelen gebruiken steeds geraffineerdere manieren om eindgebruikers te verleiden op een kwaadaardig document te klikken of hen naar een geïnfecteerde website te lokken. Door gebruikers te leren herkennen welke e-mail betrouwbaar is en welke niet, kunnen inbreuken zeker worden voorkomen. Veel bedrijven bieden daarom tegenwoordig hulpmiddelen en cursussen aan om het bewustzijn te vergroten. Helaas kent die aanpak ook een aantal uitdagingen.
Cursus veiligheidsbewustzijn
Om te beginnen is het opleiden van gebruikers in werkomgevingen natuurlijk een goede zaak. Een werkgever kan deze bewustmakingstraining verplicht stellen voor werknemers en instrumenten gebruiken om te testen of gebruikers wel waakzaam genoeg zijn. In relaties met externe klanten ligt dat wat moeilijker. Stel je voor dat je bank je vraagt om een cursus veiligheidsbewustzijn te volgen voordat je een bankrekening mag openen. Of wat te denken van een bank die je eerst een valse phishingmail stuurt om je kennisniveau te peilen?
Ten tweede zijn de aanvallen zo geraffineerd geworden dat het voor gebruikers lastig is om ze als zodanig te herkennen. Gebruikers moeten de hele tijd op hun hoede zijn. En aanvallen zijn zo goed vermomd dat zelfs een securityexpert erin zou tuinen. Je kunt dit vergelijken met een cybersecurity-examen afleggen en alleen slagen als je een tien haalt. Wie kan dat? De aanvallers hebben het hier bovendien veel gemakkelijker: ze hebben maar één juiste actie nodig om te slagen. Of beter gezegd, één foutje van een gebruiker of een securityspecialist is genoeg om toegang te krijgen.
Pubers
Informatiebeveiliging lijkt sterk op het beveiligen van je eigen huis. Als je naar buiten gaat, doe je alle deuren en ramen op slot. En je laat zeker nooit een vreemde binnen die alleen door je huis mag dwalen. Als je kinderen hebt, leer je ze ook de deur te sluiten. Ik weet niet hoe het in andere gezinnen zit, maar soms denk ik dat het beter is om de deur automatisch op slot te doen dan te vertrouwen op de alertheid van pubers.
Dat is ook precies het punt als het om informatiebeveiliging gaat: waarom zorgen we er niet voor dat de deur automatisch op slot gaat en laten we de gebruikers niet gewoon het werk doen waarvoor ze zijn aangenomen? Of willen we per se dat iedereen zo ervaren is als een chief information security officer? De technologie om een waterdichte beveiliging te bieden is immers beschikbaar en schreeuwt om te worden geïmplementeerd. Denk aan een technologie als multi-factorauthenticatie (mfa). Gebruikers hebben ruime ervaring opgedaan met het gebruik van mfa voor toepassingen in hun privéleven, bijvoorbeeld banktoepassingen, het huren van een vakantiehuis of het betalen in een webshop. Er is bovendien geen enkele reden om aan te nemen dat mensen die als consument gewend zijn met mfa te werken, in hun professionele rol ineens terughoudend zouden zijn als het om het gebruik van mfa gaat.
Door mfa in te zetten, komen aanvallers niet op uw systemen als de credentials van werknemers via een slimme phishingmail zijn gestolen. Mfa geeft ook bescherming tegen hergebruik van wachtwoorden en brute force-aanvallen. Door wachtwoordloze of zelfs device-loze mfa te gebruiken, of door pushmeldingen te gebruiken in plaats van mobiele authenticators die vragen om een pincode in te toetsen, kunnen we bovendien een extra beveiligingslaag toevoegen.
Biometrie
Met biometrie en gedragsanalyse kunnen we nog een stap verder gaan, zodat we er nog zekerder van zijn dat het de juiste persoon is die probeert in te loggen. Zoveel mogelijk informatie over de gebruiker verzamelen, is de manier waarop aanvallers werken: hoe meer ze weten over een persoon, hoe makkelijker ze zich kunnen voordoen als die persoon en namens hem toegang krijgen.
Door progressieve profilering van gebruikers toe te passen, kunnen we de beveiliging verhogen. Verzamel informatie over gebruikte apparaten, ip-adressen en geografische locaties en dergelijke en voeg deze informatie toe aan de workflows en policies die we gebruikers opleggen. Zodra er iets gebeurt dat niet in het gebruikelijke patroon past, grijpt de identity and access management (iam)-oplossing in. In die zin zijn de gegevens die worden verzameld de stenen waarmee we een muur bouwen tussen onszelf – ofwel de gebruikers – en potentiële aanvallers.
Informatiebeveiliging is een reis, geen eindbestemming. Door de best mogelijke technologie te implementeren en de juiste maatregelen te nemen, is het niet langer nodig om aanvallers te achtervolgen; we kunnen ze een stap voor zijn. Mensen zijn de zwakste schakel in elk informatiebeveiligingsbeleid. Dus vertrouw niet op hen, maar op technologie. En geef de gebruikers niet langer de schuld als er iets verkeerd loopt.
