De lijst met sterkste merken ter wereld wordt ook dit jaar weer gevuld met voornamelijk tech-bedrijven. Sterker nog, de hele top vijf is ermee gevuld. Centric staat daar overigens niet tussen. Heel raar. Maar let wel, het zijn niet de beste merken maar de sterkste en in veel gevallen houdt dit in: de bekendste merken.
Ze vroegen Herman Brood ooit eens of hij niet te vaak op tv te zien was. Herman reageerde met een opmerking dat van een beetje overexposure Coca-Cola ook niet echt minder is geworden. Coca-Cola staat overigens op nummer 7 in de lijst. Nog onder de tech-merken.
Nokia
Nokia was ook ooit eens een sterk merk. Sterker nog, ik ken mensen die tranen in de ogen krijgen als ze terugdenken aan hun oude Nokia 3310 . Maar toen kwam Apple en bij Nokia dachten ze dat het wel over zou waaien zo’n onhandig groot scherm met internet. We hebben eigenlijk nooit meer iets van ze gehoord.
Iedereen wil graag een sterk merk zijn. Neem Red Bull. 43 suikerklontjes met een lading cafeïne in een blikje. Kun je ook kopen voor een kwartje, maar dankzij alle reclame-inspanningen van Red Bull betaal je voor de rode stier zes keer zoveel. Mensen denken ook echt dat, als ze een energiedrankje kopen van een huismerk, ze dan rommel drinken. Dat klopt ook. Maar het is dezelfde rommel als Red Bull alleen dan begeleid met iets minder marketinginspanningen.
Xiaomi
En zo is het vaak ook met technologie. Apple en Samsung verkopen dezelfde apparaten als Xiaomi. ‘Hé, die laatste ken ik niet’, hoor ik je zeggen. Dus dat zal dan wel rommel zijn. Ja dat klopt. Maar het is dezelfde rommel als Apple en Samsung. Alleen stoppen ze iets minder geld in hun marketing. O ja, en je wordt afgeluisterd door de Chinese regering, maar dat is even een ander verhaal.
Bij Apple betaal je je scheel, maar weet je in ieder geval zeker dat de Amerikaanse geheime diensten bij je iCloud gegevens kunnen meegluren.
Een merk gaat meestal om het imago wat uiteindelijk weer om de marketing gaat. De bedot.com economie van hard schreeuwende Amerikanen is hierdoor inderdaad dezelfde rommel voor meer geld. En wat betreft de psychologie van reclame is merkentrouw zoiets als een geloof in een economie van commoditisering. Want wanneer producten meer op elkaar gaan lijken vanuit het oogpunt van de koper zullen deze geneigd zijn het goedkoopste te kopen. B-merken hobbelen mee op de marketing van de A-merken want uiteindelijk is niks wat het lijkt te zijn.
De gebruikelijk reacties over meekijkende Amerikanen schijnt ook te gelden voor de Chinezen, de vraag is echter of er nog anderen zijn die profiteren van de mogelijkheden. Zo is ons overheid dus nieuwsgieriger naar het doen en laten van haar ingezetene dan Peking omdat er een direct economisch belang is in bepaalde informatie. Zo is er iets met de vijfde penning van belastingen waardoor elke burger als potentiële crimineel gezien wordt. Het feit dat je bij aankoop van een telefoon je moet identificeren en een financiële transactie moet doen doet vermoeden dat er ergens een koppeling gemaakt wordt tussen technische identificatie middelen voor het ’track & trace’ van de burger.
Dus wat betreft zo’n oude Nokia, hoe dommer de telefoon hoe slimmer de gebruiker….