In 2018, vier jaar geleden alweer, publiceerde Computable een drieluik van mijn hand over blockchain en bitcoin als onhoudbare oplossing voor niet bestaande problemen. Nu, in 2022, is blockchain nog steeds in leven, meer als marketingtool en subsidiespons dan als basis voor werkende applicaties. En natuurlijk als platform voor cryptovaluta zoals Bitcoin. Het is tijd om deze grootste dwaling uit de geschiedenis van de ict finaal en systematisch de nek om te draaien. En het middel daartoe is het old school stroomschema. Volgt u mij?
Volgens Google is de term blockchain nog steeds in leven, als zoekterm dan. Voor een ict-hype die niet levert – en daarvan kent de geschiedenis er plenty – is dat bijzonder. De reden is natuurlijk de voortdurende ophef rond cryptovaluta als Bitcoin, die een deel van hun magie ontlenen aan de onderliggende blockchain technologie. Ook in een recente brief van ict-experts aan het Amerikaanse congres wordt blockchain als een oplossing voor geen enkel probleem opgehangen aan de wantoestanden rond cryptovaluta. Een kleinere oorzaak van het niet uit het nieuws verdwijnen van blockchain ligt bij onze overheid. Niet alleen worden groteske claims (zoals deze) niet expliciet ingetrokken; de overheid gaat zelfs door met het stoppen van belastinggeld in blockchain “ontwikkeling” via de Dutch Blockchain Coalition, een organisatie die permanent bezig is met het opzetten van veelbelovende pilots.
Er zijn legio ict-deskundigen en mensen met gezond verstand die de blockchainboodschap verwerpen, maar bijna altijd in stilte. Experts die hun stem verheffen vind je overwegend in de Angelsaksische wereld. De blockchainbedriegers – want dat zijn het – kunnen zo doorgaan met het benaderen van zwakke partijen met teveel geld voor ict, de overheid uiteraard voorop. Natuurlijk zijn er experts die hun dedain voor blockchain en blockchain-gelovigen op sociale media uiten en soms worden die uitingen vergezeld door spotprenten als deze hier boven.
Serieuzer stroomschema
Natuurlijk zijn er ook meer serieuze stroomschema’s voor het maken van een wel/niet keuze voor blockchain, maar die zijn heel technisch gericht en daardoor vooral overtuigend voor de eigen parochie van techneuten die dat niet nodig hebben. Het is tijd voor een stroomschema dat zowel voor harde techneuten als managers en politici bruikbaar is. Hier boven is dat stroomschema dat we stap voor stap doorlopen.
Stap 1: Elimineer valse claims
Elke blockchain-evaluatie moet beginnen met het elimineren van ronduit idiote claims. Dat is meteen het enige onderdeel van ons stroomschema waar we onvermijdelijk incompleet blijven, want de menselijke fantasie is onbegrensd. Rond blockchain bestaat een ideologie met kenwoorden als ‘decentralisatie’, ‘autonomie’, ‘anti-overheid’ en ‘gegarandeerd correcte informatie’. De meest gehoorde malle claim is gebaseerd op de veronderstelde (zie hierna) onmogelijkheid om data op een blockchain te muteren (lees: vervalsen). De redenering is dat data op een blockchain correct zijn omdat ze niet te wijzigen zijn. Het is bijna onvoorstelbaar dat normaal begaafde mensen dit soort denkfouten maken, maar het gebeurt. Zelf werd ik na een presentatie over blockchain aangesproken door een ict-medewerker van de Belastingdienst die precies dit beweerde. Ik was te verbouwereerd om de man erop te wijzen dat adoptie van blockchain dus een einde zou maken aan alle vormen van belastingfraude en alle Belastinginspecteurs konden worden ontslagen.
Uiteraard kunnen er onjuiste data op een blockchain worden geplaatst. Het enige dat wordt gegarandeerd (maar niet absoluut) is dat die data eenmaal vastgelegd niet meer kunnen worden overschreven. Invoerfouten, gevoelige persoonsgegevens, kinderporno; alles wat eenmaal op een blockchain wordt geplaatst blijft daar voor altijd staan. Of wat er staat juist is moet door procedures buiten de blockchain worden gegarandeerd.
Stap 2: Is de blockchain toepassing inzichtelijk of is er sprake van ‘claimchain’?
Als we valse of magische claims over blockchain tegenkomen is het misschien beter om een beweerde blockchain casus te laten voor wat die is, maar onze insteek is ‘we want to believe’ en dus gaan we door. We moeten onszelf nu twee vragen stellen. De eerste vraag is of er sprake is van een zogenaamde private of ‘permissioned’ blockchain’ toepassing. Bijna alle toepassingen buiten de crypto wereld zijn privaat, wat wil zeggen dat de code noch de data op de blockchain inzichtelijk zijn voor buitenstaanders en dat die buitenstaanders ook niet kunnen meedoen zoals bij de Bitcoin. Is er sprake van een private toepassing dan zijn er per definitie insiders en outsiders. Ben je een outsider dan is de evaluatie klaar. Er is dan sprake van een beweerde blockchain-toepassing, oftewel een claimchain. De vraag of er echt sprake is van een blockchain-toepassing is bij een private blockchain alleen voor insiders te beantwoorden.
Hardcore blockchainers, zoals we die vinden in de cryptovaluta scene, zullen zelfs ontkennen dat er sprake kan zijn van een blockchain-toepassing: open source code en toegankelijke data op heel veel decentrale ‘nodes’ zijn de kern van de blockchain-filosofie. Natuurlijk hebben die mensen gelijk. Blockchain pretendeert een garantie tegen valsspelen te geven. Het hele idee van low trust, decentralisatie en consensus is compleet strijdig met blockchain achter gesloten deuren. Blockchain claims van partijen als Albert Heijn over eerlijke logistiek en Rabobank over internationaal handelen met blokchain zijn oncontroleerbaar en waarschijnlijk gewoon onwaar. Veel van deze claims zijn al behoorlijk oud, maar dat maakt het extra interessant om te zien hoe stil het steeds blijft na het persbericht. En er zijn nog steeds blockchain-nieuwkomers. Recent kwam energietransporteur Tennet nog met een aankondiging van een grensverleggend blockchain platform voor kleinschalige lokale energie-handel. Ook de Tennet-toepassing was al eens eerder ronkend aangekondigd, maar ook in het pittoreske Eemnes is het sindsdien stil. En wie verhaal haalt krijgt doorgaans te horen dat het is gebleven bij een succesvolle pilot.
Stap 3: Bevat de blockchain persoonsdata?
Als een blockchain niet privaat is maar de data op de blockchain door iedereen zijn in te zien, zoals bij de Bitcoin, dan is dit de eerste vraag die moet worden gesteld. Als het antwoord positief is dan is het driedubbel game over. Persoonsdata mogen immers niet publiek worden ingezien. Foutieve persoonsdata moeten kunnen worden gecorrigeerd. Persoonsdata die zonder reden zijn vastgelegd moeten kunnen worden uitgewist. Dit alles kan niet op een publieke blockchain en wie zo’n applicatie invoert kan rekenen op claims. Een enorme categorie van toepassingen kan gewoon niet op een publieke blockchain en eigenlijk ook niet op een afgeschermde claimchain. Pogingen van blockchain-aanbieders om een uitzondering in de AVG/GDPR wetgeving te krijgen zijn even kansloos als wereldvreemd, maar betekenen wel brood op de plank voor ambtenaren en juristen.
Stap 4: Moet de blockchain toepassing veel transacties aankunnen?
Het decentrale en consensus-karakter van het blockchain-algoritme maakt dat het vastleggen van transacties extreem traag verloopt. De moeder van alle blockchains, de Bitcoin, kan naar verluidt niet meer dan zeven transacties per seconde verwerken en opschalen is er niet bij. Afhankelijk van hoeveel je wilt betalen aan transactiekosten kan de verwerking een bitcoin transactie veel tijd kosten. Als throughput of informatievoorziening in (near) real time van belang is dan is blockchain geen oplossing. Natuurlijk kan je dit probleem oplossen door te kiezen voor een private blockchain met heel weinig ‘nodes’, idealiter zelfs maar één! Maar zoals we al zagen is private blockchain voor buitenstaanders bijna synoniem aan bedrog en waren we daarom al afgehaakt in stap 2. Een publieke blockchain die serieuze aantallen transacties aankan bestaat niet.
Stap 5: Is de planeet belangrijk?
Echte blockchain is volledig open en bestand tegen valsspelers. De garantie voor integere en eerlijke data komt van het illustere Proof of Work (PoW)-mechanisme. PoW kost energie en als er veel decentrale partijen (nodes) meedoen krankzinnig veel energie. Bij de Bitcoin wordt er daarom naar gestreefd om de PoW blockchain te vervangen door een ander algoritme genaamd Proof of Stake (PoS), of door transacties virtueel als ‘verwerkt’ te boeken en ze pas later echt op de blockchain te plaatsen. Los van de vraag of er dan nog sprake is van een echte blockchain, zijn er serieuze problemen met beide benaderingen.
Hoe dan ook is de klassieke blockchain voor Bitcoin en elke andere publieke blockchain een blok aan het been. Veel Bitcoin-aanhangers zijn op dit onderwerp vergaand in staat van ontkenning. ‘We gebruiken groene stroom dus het milieu wordt niet belast’, ‘We gebruiken stroom die anders nergens voor wordt gebruikt’ of ‘We gaan stroom maken van gas dat op boorplatforms wordt afgefakkeld.’ Het is bijna te pijnlijk voor iedereen die wel eens de basisbeginselen van de economie heeft meegekregen en helemaal wanneer de onzin van mensen komt die verstand denken te hebben van geld en monetaire economie. Wie kiest voor een veilige publieke blockchain slurpt energie en dat is fundamenteel.
Stap 6: Is de blockchain veilig?
Een echte, open blockchain vereist consensus tussen een veelheid van elkaar controlerende deelnemers aan die blockchain. Veel deelnemers betekent trage transactieverwerking (stap 4) en een hoog energieverbruik (stap 5) maar daar staat veiligheid tegenover. Het is bij blockchain overigens niet ‘meeste stemmen gelden’, maar ‘meeste rekenkracht geldt’. Alle blockchain-varianten zijn in dit opzicht fundamenteel ondemocratisch. Blockchains met weinig deelnemers lopen altijd het risico dat kwaadwillende deelnemers zoveel rekenkracht inzetten dat ze het voor het zeggen krijgen – en dergelijke 51 procent aanvallen gebeuren ook daadwerkelijk. Als er veel deelnemers zijn maar de rekenkracht ongelijk is verdeeld en/of power-deelnemers samenspannen dan komt de meerderheid in rekenkracht al snel in zicht.
Dat de Bitcoin-blockchain niet zoals kleinere crypto-blockchains nooit is gekraakt komt vermoedelijk net zozeer doordat er geen sterke partijen zijn met een belang om dat te doen als door de bescherming die het PoW-mechanisme met extreem veel deelnemers (en dito energieverbruik) met zich meebrengt. Een blockchain bedrijfstoepassing zoals we die bespraken bij Albert Heijn, Rabobank en Tennet is haast per definitie een private blockchain. Maar als een handvol partijen achter een firewall samen een private blockchain opzetten dan is de kans op een rekenkracht-overval juist extra groot. Samenwerkende partijen die elkaar niet vertrouwen zouden nooit een private blockchain voor intimi opzetten. Valt het u ook op dat blockchain vol zit met paradoxen en interne tegenstrijdigheden?
Stap 7: Bevat de blockchain gevoelige data?
Bij stap 3 zagen we al dat persoonsdata op een blockchain juridisch een no go zijn. Maar het privacy-probleem is breder. Zelfs bij een banale applicatie binnen één bedrijf krijgt doorgaans niet iedere medewerker inzage in alle data. En bij blockchain gaat het vrijwel altijd om eigenstandige partijen die in een bepaalde verhouding tot elkaar staan. Als de Rabobank met een groep andere banken betalingen verwerkt via een private blockchain, mag elke deelnemende bank dan ook die transacties zien waarbij zijzelf niet is betrokken? Als een boer sinaasappels levert aan Albert Heijn, mogen diens concurrenten die leveren aan andere supermarktketen dan al deze informatie ook zien?
De vraag stellen is hem beantwoorden: een B2B-blockchain kan haast niet bestaan zonder afscherming van informatie, zeker wanneer er meerdere partijen met potentieel tegengestelde belangen bij zijn betrokken. Niet alleen is een autorisatielaag over een blockchain heen compleet strijdig met de blockchain filosofie; het is ook bijna ondoenlijk zonder het hele idee van blockchain de deur uit te kieperen.
Stap 8: Bevat de blockchain “pointers” naar klassieke databronnen?
Een extreem verleidelijke “oplossing” voor het probleem van gevoelige data natuurlijk om die data helemaal niet op de blockchain te zetten. In plaats daarvan kan dan een link worden opgenomen naar een afgeschermde databron. Dit is niet alleen een draak van een oplossing, maar ook bijna de ultieme erkenning dat blockchain in bedrijfstoepassingen ongehoorde onzin is. Immers, zonder complexe extra maatregelen kunnen de data waarnaar wordt verwezen gewoon worden gemuteerd, dus waarom zou iemand dan nog kunnen vertrouwen op de links op die blockchain. Nee, het is echt heel moeilijk om een business case te bedenken waarin je als samenwerkende partijen nog een blockchain-toepassing zou willen opzetten.
Stap 9: Heeft de bescherming tegen valsspelen eigenlijk wel nut?
Een blokchain is alleen geschikt als data-platform voor toepassingen met heel weinig soorten gegevens, bijvoorbeeld alleen Bitcoin betalingen van A naar B of de levering van eerlijk (want op de blockchain, haha, zie stap 1) verbouwde sinaasappelen van boer Sanchez voor Albert Heijn. De anorexia-databases die blockchains altijd zijn bevatten maar een fractie van de data die organisaties moeten vastleggen in hun klassieke administratieve systemen. Blockchain-bedrijfstoepassingen vervangen daarom nooit bestaande systemen. Wat ze wel doen is redundantie creëren door een klein deel van de data in hun bedrijfssystemen óók op een blockchain te zetten.
Het gevolg van deze redundantie is dat valsspelen op een blockchain (wat bij een private blockchain doorgaans eenvoudig is, zie stap 6) per direct allerlei alarmbellen doet afgaan bij de deelnemers. Als de deelnemende bedrijven vervolgens hun blockchain-applicatie bij het grofvuil zetten wordt die beveiliging tegen vuil spel ook nauwelijks zwakker. Het enige dat die blockchain heeft bijgedragen is een miniem beetje extra bescherming tegen gerommel met administratieve systemen van de blockchain-deelnemers. Hier kunnen we vaststellen dat er niet snel een B2B-blockchaintoepassing te bedenken is waar de beweerde veiligheid die de blockchain biedt van enige waarde is.
Stap 10: Is valsspelen überhaupt wel een risico?
We naderen het einde van het stroomschema. Een fundamentele vraag blijft echter openstaan. Als we doen alsof (maar zie stap 6) blockchain veiligheid creëert in zoverre dat eenmaal vastgelegde data – waar of onwaar – niet kunnen worden overschreven of verwijderd, wordt er dan een reëel probleem opgelost? Met mijn 35 jaar ervaring als dataspecialist moet ik opmerken dat ik nooit een geval ben tegengekomen waarbij data onder de motorkap in het geniep zijn gewijzigd. Iedereen die heeft gewerkt met een beetje serieuze database weet dat dingen omvallen als je direct met de data gaat rommelen – zeker bij de gemiddelde, slecht ontworpen database met veel redundantie, obscure systeemkoppelingen en weinig documentatie. Invoerfouten, verwerkingsfouten en zelfs harde fraude heb ik gezien, maar die fouten en criminele handelingen werden steeds gemaakt met de standaard gebruikersfaciliteiten van een applicatie en zouden eveneens zijn opgetreden bij een blockchain-database (zie stap 1).
Wellicht zou dat anders zijn als databases onder gangbare toepassingen net als bij een publieke blockchain voor de hele wereld toegankelijk zouden zijn, maar dat zijn ze dus nooit. Een open, vrij toegankelijke “database” met anorexia-eigenschappen zonder dure Proof of Work mechanismen is technisch eenvoudig te foppen, maar in de echte datawereld komt het direct rommelen met data vrijwel niet voor, zelfs niet door insiders. Blockchain lost dus een veiligheidsprobleem op dat ontstaat door het werken met blockchain. Dat is cynisch, maar nog cynischer is de oplossing die daarvoor weer wordt gecreëerd: namelijk die blockchain achter een firewall te zetten. Het is echt bijna ongelooflijk dat normaal begaafde mensen deze onzin kopen van de blockchain-pushers.
Stap 11: Eindelijk! Een blockchain business case
De verzameling van denkbare, zinvolle toepassingen voor blockchain is klein, heel klein en waarschijnlijk leeg. Ik scheef dat in 2018 in een drietal artikelen op en vier jaar later is de situatie niet veranderd. Ja, je kunt blockchain-toepassingen bouwen voor functioneel heel beperkte toepassingen, maar alles wat je doet is inferieur aan een functioneel identieke toepassing op een gangbaar database platform. Een PoW-blockchain is traag en duur of kwetsbaar, tenzij deze wordt vormgegeven als een claimchain oplossing achter gesloten deuren.
Maar misschien is er ergens een witte raaf-toepassing en zelfs als er maar één zinvolle toepassing bestaat is het wetenschappelijk super interessant om die te kennen. Dus het stroomschema voorziet daarin. We zeiden het al: “we want to believe”. Laat de blockchain killer apps dus maar komen!
Slotopmerkingen
Wie het stroomschema op zich laat inwerken zal concluderen dat het vooral voor zakelijke toepassingen vrijwel onmogelijk is om nuttige toepassingen te bedenken. Het hoeft dan ook niet te verbazen dat die toepassingen er niet zijn. Iets genuanceerder: de vele zakelijke blockchain toepassingen en vooral pilots die er zouden zijn, zijn steevast claimchain cases, private blockchains opgediend met een marketingsaus. Het blockchain-stroomschema suggereert dat achter die claims gewoon bedrog schuilgaat. Achter de gesloten deur van claimchain applicaties spelen zoveel problemen dat het einddoel, een echte en zinvolle blockchain-applicatie, technisch onhaalbaar is en sowieso economisch zinloos. Scherp gesteld: blockchain-claims zijn steeds gevallen van (zelf)bedrog gericht op een publiek van goedgelovigen. Dat onder die laatste groep ict-deskundigen zitten is welbeschouwd ongelooflijk.
Het is, jaren na de introductie van het blockchain-concept, verbijsterend dat het blockchain-buzzword doorsuddert. Een verklaring ligt in het voortbestaan van de belangstelling voor cryptovaluta, maar ook in de gewoonte in de ict-wereld om gefaalde hypes dood te zwijgen. Omdat blockchain bijna synoniem is met bedrog is dat een ernstige zaak. Net als bij cryptovaluta – ook een ecosysteem van bedrog – verschuift de focus van de blockchain-oplichters (waaronder grote bedrijven als Microsoft, PWC en de Landsadvocaat) richting sectoren met minder ict-expertise.
Over de die cryptovaluta heb ik in deze slow-motion serie al eerder geschreven (1, 2) in 2018. Sindsdien zijn cryptovaluta en oplichterij bijna synoniem geworden en geven de belanghebbende bedrijven astronomische bedragen aan reclames en lobbyactiviteiten, altijd op zoek naar de greater fool. Dat Bitcoin en andere cryptovaluta een Piramidespel-ecosysteem vormen dat heel veel slechtoffers gaat maken wordt steeds duidelijker. Ook hier is opvallend hoe weinig mensen met kennis van zaken en de discussie aangaan met de crypto-pushers.
Tenslotte is de blockchain-leugen in Nederland ook geïnstitutionaliseerd. Het ministerie van BZK zegt al jaren mooie dingen met blockchain gaan doen en Het ministerie van EZK sponsort de al genoemde Dutch Blockchain Coalition. Het gaat niet om echt grote bedragen – ik meen te weten dat ex-staatssecretaris Mona Keijzer nooit is gevallen voor het blockchain-verhaal – maar het is wel bestuurlijk bederf.
Ik hoop dat het hier geïntroduceerde stroomschema (of verbeterde versies ervan) helpt bij het uit de wereld helpen van een technologie die direct en indirect zwakke bedrijven en hebberige consumenten misleidt en uitschudt, die nuttige toepassingen (zoals die van TenneT) frustreert en die de ict-sector een nog slechtere naam bezorgt. Wat dat laatste betreft maakt blockchain zijn belofte helemaal waar als ict-oplossing voor partijen die elkaar niet vertrouwen.
René Veldwijk is associé bij Ockham Groep en opiniemaker bij Computable.
Welke opinie zou oudlid vertegenwoordigen ?
die van de slager die zijn eigen vlees keurt, want als Fujitsi luchtkastelen verkoopt gaat oudlid altijd zweven 🙂
Inhoudelijk nog wat zinnigs te zeggen Dino of komt je reactie niet verder dan de gebruikelijke ad hominem? Wat betreft mijn persoonlijke opinie gaat het niet om zweven maar om lezen want het idee van W. Scott Stornetta en Stuart Haber is tenslotte nog altijd interessant als we kijken naar de ‘keten van bewaring’ binnen het digitaal dossiergericht werken. Database-dinosauriërs zullen vast een antwoord hebben met hun Systems of Record maar de bedrieger bedrogen gaat het vaak om de conventionele, leveranciersgebonden oplossingen die wel de data over kunnen dragen maar niet de metadata. Mijn eerdere vragen over portabiliteit van vertrouwen leverde een muur van stilzwijgen op en de gebruikelijke reacties op de man.
“Met mijn 35 jaar ervaring als dataspecialist moet ik opmerken dat ik nooit een geval ben tegengekomen waarbij data onder de motorkap in het geniep zijn gewijzigd.” – René Veldwijk
Wat betreft dinosauriërs die zich bezighouden met oude ideeën zal de datagoeroe van de Ockham groep kleur moeten bekennen over de integriteit van de data. Want een zelfbenoemde opiniemaker bij Computable en associé roept wat over oplichting maar hij vergeet de merites van de registers die wat anders zeggen. W. Scott Stornetta en Stuart Haber staan bekend als de uitvinders van de eerste blockchain waarin de spin-off van een ‘immutable record’ nog altijd interessant is.
Terug naar de Systems of Record op een andere manier is mijn vraag aan Dino ongewijzigd. Hoe om te gaan met een verhuizing van de data als je niet de metadata aangaande het aanmaken en het wijzigen mee kunt nemen?
Dat is een persoonlijke opinie vanuit een andere wereld want low-level op de storage architectuur kennen zo’n 95% van de correcties onder de motorkap gevolgen voor de Chain of Custody als we kijken naar de ‘immutable records’ van migraties. Ouwe datagoeroes die geen idee hebben van de nieuwe datasynthese realiteit zijn kansloos in de nieuwe wereld.
Want het is niet de slager die zijn eigen vlees keurt maar de rechter die oordeelt over de bewijslast en daarin schijnt een digitale stempel van integriteit meer gewicht in de weegschaal te leggen dan de in het geniep gewijzigde data. Mijn 35 jaar ervaring als dataspecialist leert me dat vertrouwen goed is maar controle beter, René Veldwijk is blind voor de realiteit want ik heb vanuit de praktijk nog wel wat voorbeelden van in het geniep wijzigen van data.
Rene “als oude database-dinosaurier”, de “zelfbenoemde opiniemaker”
erg he die adhominem ?
lastig ook als fujitsu hybrid cloud oplossingen en blockhain onzin verkoopt,
als ik dan opmerk dat jij ineens mee gaat lallen …
wat betreft je vraag Hoe om te gaan met een verhuizing van de data als je niet de metadata aangaande het aanmaken en het wijzigen mee kunt nemen ? eeh Backup misschien ? alleen dan heb je weer zo weinig informatie en zoveel meta-overhead. Lijkt zo een beetje op je reacties. Eigenlijk het probleem in notedop.
marketingtool dus en subsidiespons volgens rene en hij licht het toe. hij wel.
geen andere businesscase dan laten we kopen want ze praten ingewikkeld moeilijk bij fujitsu dus ze zullen er wel verstand van hebben.
Inhoudelijk heeft Dino wederom niks te zeggen want de back-up is een geniepige wijziging van de data onder de motorkap doordat het vaak een reis terug in de tijd is. Maar bovenal blijf je in hetzelfde systeem gevangen zitten als we kijken naar vraagstelling want ik vroeg niet om een portabiliteit van de legacy.
Same player shoots again is de aanval is niet altijd de beste verdediging want een reisje terug in de tijd leert dat opiniemaker jaren als een externe met een vork schreef bij UWV om vervolgens rancuneus een feuilleton bij GeenStijl te schrijven. Ad hominem of niet komt daarmee zijn opmerking over 35 jaar ervaring aangaande ongeautoriseerde data wijzigingen naar mijn mening enigzins onder druk te staan.
Uiteraard mag iedereen een opinie hebben maar wat betreft het excelleren met de moderne datasynthese van ongestructureerde data in het digtaal dossiergericht werken lijkt eerdere Enterprise Content Management te evolueren naar Enterprise Information Management. En trend hierin gaat om transparantie omdat het afschermen van bedrijfsgeheimen een verloren zaak is door de Systems of Collaboration.
Wat betreft de trend van databewaarder naar informatiehoeder luidt de NIST definitie over de Chain of Custody als volgt:
“Een proces dat de beweging van bewijsmateriaal volgt gedurende de gehele levenscyclus van verzameling, beveiliging en analyse door het documenteren van elke persoon die het bewijsmateriaal heeft behandeld, de datum/tijd waarop het is verzameld of overgedragen en het doel van eventuele overdrachten.”
Zoals al een keer gezegd geef ik alleen mijn persoonlijke mening want ik lees in ‘het doel van eventuele overdrachten’ zoiets als een vraag over de rechtmatigheid. We kunnen de definitie nog verder ontleden als we het proces losmaken van de techniek want de blinde vlek van Dino doet vermoeden dat hij werkeloos is. Op de man spelen betekent dat je een focus hebt op de persoonlijke mening en niet laf er dingen bij gaat halen die niet relevant zijn.
En als René de ballen heeft om te kaatsen dan zie ik zijn reactie wel verschijnen, tot op heden geef ik weinig waarde aan de opinie van iemand die eerst met een vork schrijft en dan met de gifpen over zijn voormalige opdrachtgever omdat hij buitenspel is gezet als slechte adviseur. Tenslotte adviseerde iemand ooit dat 640KB wel genoeg was als geheugen en was Internet maar een hype die voorbij zou gaan.
Ik ben verbijsterd en teleurgesteld over de toon en de houding van de reacties hierboven.
Als een “niet-IT’er” dit leest zal het imago van betweterige volhouders die vooral in hun eigen gelijk geloven alleen maar versterkt worden. Het is oké om het oneens te zijn met iemand, maar laten we op de inhoud reageren en niet op de persoon. Ik, en velen met mij, vonden dit een interessant artikel van een “believer” die, met goede argumenten, terug durft te komen op zijn eerdere mening.
Ook ik ben het niet eens met de bewering van Rene dat data niet onder de motorkap gewijzigd kunnen worden. Ik heb daar in mijn 35 jarige carrière vaak genoeg voorbeelden van gezien. Ik heb het ook zelf gedaan om een “fout” handmatig te corrigeren zodat het productie systeem binnen 3 minuten weer beschikbaar was in plaats van 4 uur. Maar door de reacties die ik hierboven zie wordt iedere vorm van dialoog de kop in gedrukt. En dat kan nooit de bedoeling zijn.
Klopt helemaal, Marcel. Je zult er helaas tussendoor moeten fietsen. Licht eventueel toe waarom die mensen die miljoenen in een proof of concept staken tot die conclusie waren gekomen. Ik kan het wel bedenken. Je kunt er niet goed uitsluitend een lippendienst aan bewijzen. Waarom zou je miljoenen steken in iets echt geheel onafhankelijk van jou maken?
Laat ik het anders zeggen. Blockchain voegt funtioneel niets toe. Het schept alleen een voorwaarde. Eentje die iedereen van hun belang afsnijdt.
Rob,
Tussendoor fietsen is geen optie. De volwassenen die hier reageren zouden hun grenzen moeten kennen. Dit is geen talk-show tafel, dit is een serieus platform waar specialisten op een volwassen manier van mening kunnen verschillen.
In antwoord op je vraag:
Grote bedrijven zoeken niet naar iets wat er voor zorgt dat men onafhankelijk van HEN wordt. Ze zoeken naar commerciële toepassingen die hun beurswaarde positief kunnen beïnvloeden. De succesvolle inzet van een bepaalde technologie bij FinTech of andere organisaties is natuurlijk wel vaak een graadmeter voor anderen of een technologie of ontwikkeling de moeite van het bekijken waard is.
Als blijkt dat iets technisch / economisch niet schaalbaar / haalbaar is of dit alleen maar mogelijk is tegen onredelijk hoge kosten, dan zal de technologie misschien als “veelbelovend” in de kast gezet worden. Er kan altijd in de toekomst nog eens naar gekeken worden als de randvoorwaarden en de technologie veranderd zijn.
De R&D block-chain pilots waar ik kennis van heb werden gestopt met als kenmerk: Nog niet volwassen of als “oplossing op zoek naar een probleem”.
Ja, eens. Maar hoe kan iets waarvan de essentie is geheel onafhankelijk van jou te worden jouw beurswaarde positief beïnvloeden? Oplossing op zoek naar een probleem zegt het ook al: de oplossing is voor tal van aanwezige ‘stakeholders’ zoals banken, overheden, notariaten, certificeringspartijen eerder een latent probleem dan een oplossing. Pappen, nathouden en d’rbij blijven is dan het devies. Met complexiteit of volwassenheid van de technologie heeft het allemaal niets te maken.
Rene zegt dat hij
“nooit een geval ben tegengekomen waarbij data onder de motorkap in het geniep zijn gewijzigd.”
Dat is wat anders dan
‘een “fout” handmatig te corrigeren zodat het productie systeem binnen 3 minuten weer beschikbaar was in plaats van 4 uur’.
Het gaat inderdaad om vertrouwen en of blockchain de beste en reeele oplossing is als dat ontbreekt.