Organisaties hebben er een handje van om telkens weer op een nieuwe technologie te springen. Experts worden opgeleid, de technologie wordt geïmplementeerd, maar doorgaans brengt deze nieuwe technologie niet wat er van verwacht wordt. Zonde, vindt Mathias Fransen, managing partner bij RoboRana. Tijdens vakbeurs Cybersec Europe in Brussel verzorgde hij in Computable Future Lab een powerpitch over hyperautomation.
Hyperautomation, Fransen kan er zelf wel een beetje om lachen, want het is weer een buzzword dat geïntroduceerd wordt in de ict-markt. Toch is het dit keer niet een nieuwe marketingkreet voor een nieuwe of zelfs bestaande technologie, het is meer een overkoepelende term die meerdere nieuwe, maar vooral vernieuwende technologieën samenbrengt. ‘Organisaties kiezen vaak voor één nieuwe oplossing, die meestal niet brengt wat ervan verwacht wordt’, ‘powerpitcht’ Fransen op de Computable-stand. ‘Dat betekent niet dat die technologie slecht is, zeker niet. Het betekent wel dat die ene technologie een puzzelstukje is dat niet past in een puzzel waarvan de andere puzzelstukjes ontbreken.’
Toolbox
Puzzelstukjes, de beeldspraak van Fransen is treffend om uit te leggen wat hyperautomation inhoudt. Het omarmen van een nieuwe technologie is dus één puzzelstukje om een probleem aan te pakken. Om ons te redden, zijn dus meer stukjes, en dus technologieën nodig. ‘Ja, elke technologie heeft zijn specialist nodig, maar daarboven heb je nog iets nodig. Iemand in de organisatie moet al die technologieën samenbrengen zodat alle puzzelstukjes op hun plaats vallen. Als je al die vernieuwing aan elkaar weet te knopen, kan technologie pas écht voor je gaan werken. Ik zeg altijd maar: zet niet losse tools in, maar ga voor de toolbox.’
Het klinkt mooi allemaal en zeker ook logisch, maar hoe ziet Fransen dit voor zich? Hoe knoop je het aan elkaar? En wat valt er allemaal aan elkaar te knopen? Om antwoorden te vinden, grijpen we terug naar Fransens presentatie. Daarin laat hij zien hoe bijvoorbeeld flexibiliteit is te creëren door robotic process automation te combineren met low-codesoftware. Maar ook hoe bijvoorbeeld artificiële intelligentie bestaande technologieën als document processing en chatbots slim kan maken. Ook nog speciale aandacht voor data en proces mining, waarbij ‘knowledge graphs’ datastromen inzichtelijk kunnen maken tussen allerlei externe databronnen of binnen processen.
Drie-eenheid
Voor Fransen is het duidelijk: hyperautomation is de heilige graal. ‘Of eigenlijk de heilige drie-eenheid’, verduidelijkt hij voor de zekerheid nog even. ‘Natuurlijk draait het om technologieën en het samenbrengen ervan. Dit lukt echter niet als je het niet combineert met die andere twee key stakeholders in het geheel: de strategie/visie en de mensen. Natuurlijk ook de mensen.’
Een tool voor een puzzelstukje.
een toolbox voor de hele puzzel.
one box to rule them all.
gelukkig kan de sprekerd kan er zelf om lachen.
A fool with a tool is still a fool… Van event tot incident is er niks nieuws onder de zon als ik naar zo’n 30 jaar scripting in de infrastructuur kijk. Eerdere batch files werden vervangen door de meer geavanceerde scripttalen zoals dat de CLI steeds vaker een API werd maar in wezen is WLA middels de jobscheduler niet veel anders dan ‘screenscrapping’ van RPA. En wat betreft oude wijn in nieuwe zakken van Monty Python’s Flying Circus is het maar net welke naam je aan de gereedschapkist geeft. De ‘blokkendoos’ van low/no code is zeker interessant in zoiets als IoT waar de efficiëntie niet zit in het weg automatiseren van de mens maar de menselijke interface omzeilen.
Laatste 10 à 15 jaar scripting in de infrastructuur is toch wel wat veranderd. Zal best zijn dat een of andere niche zijn tijd vooruit was, maar IaC is nu mainstream geworden en de tools volwassen. Desired state en idempotency etc ipv procedureel. Zo lijken die IaC oplossingen voor Infrastructure zo’n beetje de 4th gen talen. Ook handig als je met Ewout in zee gaat, want verlangen naar een hosting locatie naar keuze waar de infra in een dag naar gemigreerd kan worden is uiteindelijk belangrijker dan dat eindeloze gezwets van hem 😉
Wat jij wilt Dino maar procedureel lijkt me niet veel veranderd want ‘back to the future’ veranderd IaC niks aan ‘spin’ in het web aangaande de controle waar een EVENT vanuit een sensor een actie tot gevolg heeft om zonder menselijke tussenkomst (M2M) INCIDENTEN te voorkomen. Aangaande procescontrole en dark secret van I/O gaat real-time met betrekking tot een systeem erom dat de invoergegevens binnen milliseconden worden verwerkt en onmiddellijk beschikbaar zijn als de feedback op het proces waaruit ze afkomstig zijn. De ‘desired state’ van bedrijfsprocessen gaat tenslotte om voorspelbare uitkomsten wat gezien de kleuters in de zandbak van DevOps met de eindeloze verbetering in voortschrijdende release vooral om het bijstellen van de verwachtingen gaat.