We hadden internet nooit gratis moeten maken. Gratis bestaat ook niet. Gratis betekent: je betaalt wel iets, je weet alleen nog niet wat.
Gratis applicaties op internet bijvoorbeeld betekent dat je betaalt met een inbox vol met spam. Natuurlijk heb je daar een aparte inbox voor maar omdat er af en toe toch iets in de spam-inbox binnenkomt wat je wél had willen lezen, ga je alsnog je hele spammail bekijken. Het is alsof je elke keer, voordat je de afvalcontainer bij de weg zet, nog even alle rotzooi eruit haalt om te controleren of je toch niet iets hebt weggegooid wat je had willen houden.
Het is natuurlijk onze eigen schuld omdat we overal maar ons e-mailadres achterlaten en we veel te snel klikken op ‘ok’. Hierdoor hebben we onze laptop vol staan met cookies, zijn we aangemeld voor 1.200 nieuwsbrieven en hebben we onze ziel verkocht aan Google en Facebook.
SPam
In het echte leven heb je ook spam. Ze zijn dan meestal verkleed als enquêteur in een windjack. Bij ons in de winkelstraat worden we lastig gevallen door Telegraaf-verkopers.
Ze vragen dan heel belangstellend: ‘Leest u weleens de Telegraaf?’
Waarop ik dan antwoord: ‘Alleen als ik er zelf in sta.’ Om vervolgens aan hen te vragen of ik er vandaag ook in sta.
Het antwoord is dan meestal: ‘Ja dat weet ik niet’. Waarop ik zeg: ‘O, dus je leest die flutkrant zelf ook niet?’ En dan loop ik door. Wat zal mijn moeder trots op mij zijn, denk ik dan.
Twijfelen
Het erge van spam is dat je bij serieuze mail ook begint te twijfelen. Dat je geen linkjes meer durft aan te klikken in een mail. Daarom zat ik te denken: moet er geen keurmerk komen voor mailtjes? Dat je aan het keurmerk kunt herkennen of het een serieus mailtje is of niet. Dit keurmerk zou voor iedereen beschikbaar moeten zijn. Het enige wat je hoeft te doen, is naar een website gaan (vergeet niet de cookies te accepteren). Hier kun je een account aanmaken en als je dan de algemene voorwaarden goedkeurt, dan ontvang je alleen nog maar goedgekeurde mailtjes. En natuurlijk om de drie dagen een nieuwsbrief en aan de zijkant van je scherm banners met producten waarin jij bent geïnteresseerd.
(Dit artikel staat ook in Computable-magazine #02-03/22.)
Omdat mail ‘gratis’ is kunnen kwaadwillenden rustig miljoenen mails de deur uit knallen in de hoop dat er één of twee sukkels in hun valstrikje zullen trappen.
Als we onze mailers in zouden kunnen stellen om alleen digitaal gefrankeerde mails te accepteren en vervolgens systeem te bedenken waarmee je een miniem bedrag als frankering betaalt (pakumbeet een cent per bericht of zo) dan schakel je daarmee de massamailers al uit. Ik weet dat er programma’s zijn met digitale ondertekeningen, maar dan loopt je mail weer via servers van derden. Daarbij is mijn ervaring dat het voor zowel zender als ontvanger best wel wat ‘gedoe’ is. Ik zie dus meer in een digitaal stempel dat geld kost en dat niet door hackers te kraken is.
Mij ontbreekt helaas de kennis om dit te programmeren, maar het zou zeker interessant zijn.