Microsoft mag de curatoren van de failliete Amsterdam Trade Bank (ATB), mede-eigendom van twee Russische oligarchen, niet langer frustreren. Dat heeft de Amsterdamse voorzieningenrechter bepaald. Als het softwarebedrijf belangrijke data niet beschikbaar stelt, dan kan het dwangsommen tegemoet zien die tot honderd miljoen euro kunnen oplopen.
De ATB ging failliet toen Microsoft en Amazon Web Services (AWS) de cloud voor hun klant hermetisch dicht timmerden. Verschillende it-systemen werden platgelegd. Beide cloud-aanbieders deden dat omdat Amerikaanse sancties tegen bedrijven met Russische (mede)eigenaren hen daartoe zouden dwingen. Maar volgens de curatoren had Microsoft vanaf 6 april nog een maand de tijd gehad om de ATB af te sluiten.
In plaats daarvan vond Microsoft het nodig zijn dienstverlening vrijwel meteen te beëindigen. ATB kon vrijwel niets meer doen. Ook andere leveranciers stopten de licentieovereenkomsten. De bank die financieel goed draaide, ging op 22 april failliet. De curatoren konden evenmin bij data zoals die uit mailboxen, wat de afwikkeling van het faillissement in de weg stond.
Microsoft liet via een advocaat weten dat de curatoren bij de Amerikaanse opleggers van de sancties maar een ontheffing moesten aanvragen. Volgens de advocaat van de curatoren duurt zo’n procedure ten minste een halfjaar. Zonder bedrijfsgegevens kunnen partijen die in bedrijfsonderdelen van de bank interesse hebben, geen behoorlijk boekenonderzoek doen.
De curatoren deden Microsoft een handreiking door tussen de bank en een it-leverancier een Stichting Vereffening te plaatsen die de data opslaat. Hoewel de rechter-commissaris en De Nederlandsche Bank daar geen bezwaar in zagen, wimpelde Microsoft dit voorstel af. Amazon Web Services ging wel akkoord, zo meldt het FD. AWS gaat 44 Terabyte aan data vrijgeven.
Het is lastig om empathie te hebben voor dit specifieke slachtoffer. Evengoed zou dit een signaal van groot alarm moeten zijn voor elke organisatie die zichzelf afhankelijkheid maakt van derde partijen, waarvan de agenda uiteindelijk toch een heel andere is dan het belang van hun klanten.
Elke “ik leg al mijn eieren in het mandje van een ander” keuze is inherent enorm risicovol. Gigantisch afbreukrisico.
Waarom is het moeilijk om empathie te hebben voor dit “slachtoffer”? Een niet-gesanctioneerde bank lijkt moedwillig de nek omgedraaid te zijn doordat andere partijen (en niet alleen Microsoft) roomser van de Paus wensen te zijn.
“Softwarebedrijf belangrijke data niet beschikbaar stelt”, “voor hun klant hermetisch dicht timmerden”, “Verschillende it-systemen werden platgelegd” ” De curatoren konden evenmin bij data zoals die uit mailboxen”.
De vraag is o.a. of ze geen restore data van Exchange OnLine kregen of dat de curatoren gewoon Exchange OnLine wilden blijven gebruiken. Ik kan me niet voorstellen dat Microsoft klanten gijzelt met hun eigen data. Goede advocatenkantoren redden zich gewoon met de data (prefereren dat zelfs).
Zou wel heel spectaculair zijn als Microsoft de data niet beschikbaar stelt. Het artikel is vrij zinloos als geen onderscheid gemaakt wordt tussen data achterhouden en dienstlevering.
Een ‘derde regeling’ via een stichting lijkt de ESCROW waar ik jaren geleden over schreef want een jurdische onafhankelijke derde partij is de nette manier om de impasse die ontstaan is door ‘Pearl Harbor’ van Amerikaanse sancties zonder waarschuwing op te lossen. Hoewel ATB geen IceSave is gaat grapje de Nederlandse belastingbetaler een kleine miljard kosten als Nederlandse bank via depositostelsel garant moet staan voor zo’n 23.000 spaarders. En te vaak ‘Even Apeldoorn moeten bellen’ doordat Amerikaanse tech teveel aan de leiband loopt van Washington maakt de uitkomst van deze economische oorlogsvoering hoogst onzeker.