Het kabinet investeert de komende jaren ruim vijfhonderd miljoen euro in de invoering van de Wet open overheid (Woo). Dit bedrag komt boven op lopende verbeterplannen voor de informatiehuishouding van de overheid.
De actieve openbaarmaking van informatie die de nieuwe wet voorschrijft, is een omvangrijke operatie. De operatie zal daarom stap voor stap worden ingevoerd. Bestuursorganen moeten ervoor zorgen dat hun informatie voor iedereen op één digitale plek vindbaar en doorzoekbaar is. Dit is de website open.overheid.nl.
Omdat er meer dan duizend organisaties moeten gaan aansluiten op het platform, moet dit aan hoge (technische) eisen voldoen. Voor de ontwikkeling van dit platform is daarom gekozen voor een gefaseerde aanpak, waarbij steeds meer informatie van de overheid te vinden zal zijn.
Gisteren is de Woo officieel ingegaan. Deze opvolger van de Wet openbaarheid van bestuur (Wob) regelt het recht van burgers op informatie van de overheid. Zo krijgt iedereen inzicht in het handelen van de overheid.
Een verschil met de Wob is dat de Woo naast informatieverstrekking op verzoek (passief) overheidsorganisaties ook verplicht zelf informatie gefaseerd openbaar te maken (actief). Mede door deze actieve informatieverstrekking is de Woo een belangrijke stap naar een open overheid.
Een half miljard euro om informatie (in de vorm van gegevens) te ontsluiten voor een website? Oef.
Grootste probleem van de overheid (alle uitvoeringsorganisaties en bestuursorganisaties) samen dienen dan eerst de gegevens in een zodanige vorm ter beschikking te hebben, zodat ze ook via een website ter beschikking gesteld te worden.
Dan heb ik nog niet eens over het feit dat veel overheidsinformatie NIET middels een zuiver proces en product en dienstenkenmerken worden opgepakt. Mijn verwachting is dat de beeldvorming over de website gaat en de achterliggende problemen weer zoals gewoonlijk, worden genegeerd.
We hebben overigens wel de kans om diie gegevenshuishouding eens goed op te pakken, daar er vanuit gemeenten nu een haalbaar initiatief loopt (Common Ground) zodat we daadwerkelijk slagen kunnen maken in. Daar doen overigens ook een aantal landelijke uitvoeringsorganisaties aan mee (KvK, etc…) Laten we vooral een deel van het geld daar dan voor inzetten en nieuwe wetgeving larderen met de ontwerp- en haalbaarheidseisen voordat we een of ander nieuw megalomaan plan gaan starten.
Atilla met de uurtarieven voor alle ‘zwartlakkers’ is een half miljard een druppel op de gloeiende plaat als we kijken naar informatie/gegevenshuishouding van de overheid. Want inderdaad zijn de technische eisen niet zo’n groot probleem als de overheid eindelijk eens de classificatie vooraf (artikel 2.4) doet die ze moet doen en niet achteraf vanuit een politieke besluitvorming. En ik heb het niet over de Rutte doctrine want dat is een ambtelijke smoes voor het ontlopen van bestuurlijke verantwoordelijkheid. Het zijn juist deze souffleurs van de macht in de coulissen die van de politiek een theater maken waar de burger steeds minder interesse voor heeft.
De dwang aangaande de electronische vorm is voor veel openbare bestuursorganen een probleem doordat de papierstroom weliswaar gedigitaliseerd is maar dus niet gecategoriseerd, geclassificeerd en geautomatiseerd. Het is dan ook veel plezier met de zorgplicht (artikel 2.4) van alle data want kijkend naar initiatieven in het digitaal zaakgericht werken bij bijvoorbeeld gemeenten is er nog veel achterstallig onderhoud en weinig personeel om dat op te lossen.