Is het nog realistisch dat elk ministerie verantwoordelijk is voor de eigen ict gezien de schaarste aan ict-talent? Het Adviescollege ICT-toetsing (AcICT) vindt van niet. Het pleit voor een onderzoek naar hoe de aanwezige ict-expertise te bundelen is binnen de huidige wettelijke kaders.
Dit blijkt uit de Evaluatie CoronaMelder Applicatie, die staatssecretaris Alexandra van Huffelen (Digitalisering) naar de Tweede Kamer heeft gestuurd.
Het Adviescollege is overwegend positief over het ontwikkelproces van CoronaMelder. De evaluatie van deze app voor contactonderzoek valt vrij gunstig uit en de sterke positie zorgde voor snelle besluiten en verbinding met parallelle processen zoals wetgeving. Volgens het AcICT had het ontwikkelproces een duidelijke focus. Ook ging een positieve invloed uit van ‘georganiseerde dwarsdenkers’. Het zelfsturende ontwikkelteam loste problemen al in de uitvoering op, waardoor die het programmamanagement niet bereikten.
I-strategie Rijk
De Evaluatie CoronaMelder Applicatie levert een aantal lessen op die te gebruiken zijn bij de doorontwikkeling van de I-strategie Rijk, het digitaliseringplan van de overheid. ‘Met deze evaluatie geeft het AcICT mij een helder beeld waar de verbeterkansen liggen’, stelt Van Huffelen in een reactie. Dit geldt niet alleen voor de doorontwikkeling van de genoemde strategie, maar ook voor de organisatie van ict-projecten bij de rijksdienst. Een en ander is voor de staatssecretaris aanleiding om in de toekomst regelmatig op de deur van het AcICT te kloppen bij de verdere aanpak van verbeteringen.
Het AcICT stelt wel dat het ontwikkelproces van de CoronaMelder uniek was. Daarom vormt het geen blauwdruk voor andere ict-projecten. Maar er zijn wel ‘goede praktijkvoorbeelden’ uit te distilleren.
Drie lessen
De eerste les is de ict-besturing af te stemmen op de context en het doel van de ontwikkeling. Met een sterkere invulling van de ict-besturing sluiten beleidsontwikkelingen en ict beter op elkaar aan. Een ferme opdrachtgever past daarbij. De gekozen ontwikkelmethodiek – bijvoorbeeld agile – moet passen bij de beleidsdoelen en wettelijke eisen. Hier valt voor het Rijk veel te verbeteren.
De tweede les is telkens voor alle noodzakelijke expertise te zorgen. Belangrijk is de markt te kennen. Dit is noodzakelijk om de juiste ict-expertise in huis te halen. Aanbevolen wordt te bouwen aan het imago van de rijksoverheid als organisatie met complexe, uitdagende it-vraagstukken waar leren én goede carrière mogelijk zijn. Ook wordt aangeraden de ruimte in de aanbestedingspraktijk te benutten. Het is zaak een inkooptraject goed voor te bereiden. Naast de functionele specificaties moet vanaf het begin ook het levenscyclusbeheer van de software worden meegenomen.
De derde les is de ontwikkelaanpak aan de situatie aan te passen. Het AcICT adviseert van tevoren na te denken over de ict-ontwikkelmethode. Die methode moet passen bij de beoogde beleidsdoelen. Denk ook vooraf aan de (niet-)functionele eisen. Een appathon kan nuttig zijn, maar vergt verwachtingenmanagement naar de deelnemers. Maak duidelijk beleid over ‘open’ softwareontwikkeling. De overheid kan dan onderbouwd de mogelijkheid aan een brede groep aanbieden om bij te dragen aan ict-ontwikkeling, waaronder opensource, open ontwikkeling en open standaarden.
Los van een alias als naam … de manier van reageren van sommigen heeft ertoe geleid dat ik zelden meer reageer of iets schrijf. De lol is er een beetje af zo.
(mijn alias heb ik nog steeds omdat ze de naam niet aan konden passen, en ik mijn link naar eerder geschreven artikelen niet kwijt wilde raken destijds)
Quasimodo heeft het weer gedaan maar het vermelden van leeftijd is een reactie op eerdere grap van Robbie Konijn. Het was niet een ‘dickpic’ met jaarringen die de leeftijd verraade want de geboortedatum staat gewoon in het handelsregister. Dit register heeft namelijk tot doel om de rechtsgelijkheid te verbeteren want de verbeelde hogere autoriteit van Robbie Konijn laat zien dat een DGA van 68 jaar zich erg makkelijk op laat naaien. En dat geeft te denken in een monistisch bestuursmodel waar de slager zijn eigen vlees keurt. Wat betreft het reflecteren is zelfreflectie dan ook als een spiegeltje aan de wand.
Oh, you ca’n’t help that,” said the Cat: “we’re all mad here. I’m mad. You’re mad.”
“How do you know I’m mad?” said Alice.
“You must be,” said the Cat, “or you wouldn’t have come here.”
Ieder gek z’n gebrek Dino maar on-topic is de vraag waarom de overheid telkens opnieuw het wiel probeert uit te vinden. Zoals P.J. Westerhof zegt liggen er stapels rapporten welke ter leerling ende vermaeck zijn maar de tijd leert blijkbaar niet. Of zou het komen door Robbie de paashaas die geleerde kunstjes in den treure blijft herhalen?
Want de eerdere typemachine is dan wel vervangen door een tekstverwerker (of een mail client) maar procesmatig is het vaak nog dezelfde papierstroom, verschil is de output welke voor steeds meer problemen zorgt. In eerder gegeven link (blz. 24) staat iets over iedereen is journalist maar het digitale geheugen van de overheid is nogal zorgelijk. Mogelijk omdat steeds meer data ongestructureerd is waardoor niet alleen het vinden van het bonnetje van Teeven zo lastig was:
https://nos.nl/nieuwsuur/artikel/2023736-bonnetje-gevonden-opstelten-en-teeven-stappen-op
Benieuwd hoe Robbie met zijn stored procedures een computersysteem van het ministerie dat niet meer actief is ontsluit. Ja, ja, zeggen wat je doet is niet zo moeilijk maar het gaat om bewijzen dat je gedaan hebt wat je zegt. En het zal de lezer duidelijk zijn dat de informatiehuishouding van de overheid meer is dan één digitale archiefkast. En nee, de uitgeprinte e-mail vertikaal archiveren via de papierversnipperaar om het politieke probleem op te lossen werkte niet.
Quasimodo heeft het altijd weer gedaan maar de sprookjes van H.C. Andersen zijn ook leuk als we naar de nieuwe kleren van de keizer kijken. Want wat betreft de beeldvormingsfetisjisten was ambtelijke oplossing van witte lak nadat Pieter Omtzigt eerder liet zien hoe transparant de overheid is creatief. En hadden ze maar functie elders maar weggelakt toen Ollongron in paniek het Binnenhof verliet omdat ze niet de uitslag van een PCR-test thuis afwachtte was.
Cognitieve AI is trouwens fantastisch maar er zitten gezien artikel 10 van de grondwet nog wel rand- en nevenvoorwaarden aan. Mogelijk dat Robbie de paashaas wat stored procedures kan regelen want de training van het model is niet het probleem maar de opvoeding laat nog te wensen over. Tenslotte kan een konijn zich als paashaas vermommen, marketingtechnisch is het wel vreemd dat we de kruisiging vieren met chocolade eieren.
Er schiet me opeens iets te binnen over open standaarden, we willen tenslotte niet afhankelijk zijn van één leverancier als het om de toegang tot data gaat. En Quasimodo begrijpt natuurlijk niks van de datasyntese van Robbie want dom en niks bijgeleerd kan hij alleen maar de klok luiden. Maar dat wat in MSSQL gebeurt in MSSQL blijft klinkt niet als ontsluiten maar dat zal ook wel weer een marketingtechnisch dingetje zijn.
P.S.
Bovenstaande gaat enkel om de storytelling van er was eens waarin Robbie de paashaas een fictief persoon is. Elke gelijkenis met een bestaand persoon is dan ook toeval en vanuit het beeldvormingsfetisjisme kunnen er geen rechten betreffende het imago aan ontleend worden.