Ik heb vanochtend weer gestemd. En normaal gesproken zou ik me nu druk maken dat we dit in Nederland nog steeds doen met een stenciltje en een stomp potlood. Maar deze keer niet. Deze keer dacht ik, het kan ook anders. In Rusland bijvoorbeeld. Daar krijg je niet eens een rood potlood. Je krijgt daar gewoon een voorgedrukt stemformulier dat je alleen maar in de stembus hoeft te gooien. Dus ik dacht dit keer, laat ik gewoon eens genieten van deze negentiende-eeuwse manier van stemmen.
Laat ik eens genieten van dat kneuterig buurthuisje waar zes gepensioneerden in een spencer met een slap bakje koffie en een plakje cake achter een tafeltje zitten. En die dan je gegevens controleren alsof je Noord-Korea probeert binnen te komen met een vals paspoort.
Min zes brilglas
Zodra de stembussen sluiten gaan zij met de hand de stemmen tellen. Aangezien de gepensioneerden allemaal minimaal min zes per brilglas hebben is dit natuurlijk niet de meest betrouwbare manier van tellen die je kunt bedenken.
Maar laat ik mij daar nou eens niet druk om maken. En ook niet over het feit dat we slechts één keer geëxperimenteerd hebben met een stemcomputer en dat bij het eerste de beste foutje we het experiment hebben afgeblazen. Terwijl we afgelopen twee jaar hebben bewezen dat, als we willen, we binnen drie weken een privacy-veilige corona-app kunnen ontwikkelen.
Kneuterige buurthuisje
Laat ik me daarom deze keer druk maken om iets anders. Laat ik me deze druk maken over iedereen die te lui, te gemakzuchtig of te vergeetachtig is om te stemmen. Als je kan, ga alsnog als een gek naar dat kneuterige buurthuisje, groet de zes spencers vriendelijk en vul een vakje rood op het stemformulier. Maakt mij niet uit welk vakje. Het kan nu nog.
Het tellen begint met één persoon is één stem wat door een voorgaande identificatie transparant is met huidige procedure. Sjoemelsoftware van de stemcomputers telt tenslotte ook de negentiende eeuwse stemgerechtigden die op het kerkhof liggen. Wat betreft de procedure zou ik me daarom meer druk maken over op wie je stemt want de gemeentelijke democratie is uiteindelijk niet beter dan in Moskou. Tel bijvoorbeeld maar eens het aantal gemeenteraadsleden wat een betaalde baan heeft in de publieke sector om je een idee te vormen over de vraag welke (publiek/private) waarden er belangrijk zijn en wat ze mogen kosten. Zodra het stemhokje gesloten is begint namelijk het proces van het opstellen van een coalitieakkoord waar de centrale aansturing vanuit het Moskou aan de Noordzee aangaande de begroting interessant is als het om de keuzen gaat. Verder blijkt uit onderzoeken van de lokale rekenkamers dat het duale gemeentestelsel vaak een papieren tijger is omdat ambtenaren uiteindelijk de dienst uitmaken door het nadeel van een vierjaarlijkse verkiezing waardoor veel gemeenteraadsleden bestuurlijk niet zo sterk zijn. En negentiende eeuwse idee van gemeenten lijkt me door de realiteit van veiligheidsregio’s dan ook hopeloos achterhaald.
Spoelstra, wat een perfecte observatie en registratie. Met dank aan de gepensioneerde vakmensen met maatschappelijke betrokkenheid die bereid zijn de “spencer” aan te trekken.
Ik zit nog volop in het arbeidsproces en heb een dag vrij moeten nemen om te flyeren. Dat willen we onze “spencers” niet aandoen.
Maar verder ben ik blij dat jong en oud in vrijheid mee mag doen met de verkiezingen en daarmee invloed kan uitoefenen op hun omgeving.
Dus ja, ga, en stem. Doe mee, en maak het verschil!
Laten we stemmen nu de viruswaarheidvoorman is aangehouden toen bleek dat corona inderdaad een griepje is 😉