De Europese Unie (EU) wil in 2030 een aandeel van 20 procent hebben op de wereldmarkt voor chips. Deze ambitie betekent een verdubbeling van het huidige marktaandeel. De EU maakt 43 miljard euro vrij voor investeringen.
De Europese Commissie kondigt een serie maatregelen aan die de EU weer vooraan in de race naar het technologisch leiderschap moeten brengen. Ook de toenemende afhankelijkheid van een zeer beperkt aantal leveranciers in Azië dwingt tot actie. De EU Chips Act voorziet in meer dan 43 miljard euro aan publieke en private investeringen.
Daarmee wil Brussel toekomstige verstoringen van de toeleveringsketens voorkomen. Recente wereldwijde tekorten aan halfgeleiders leidden in de EU tot tal van fabriekssluitingen. Een breed scala van sectoren, van auto’s tot medische apparatuur, werd de dupe. In de autosector bijvoorbeeld daalde de productie in sommige lidstaten in 2021 met een derde.
De Europese Chips Act richt zich behalve op onderzoek en technologie ook op ontwerp, fabricage en verpakking van geavanceerde chips. Voor de versterking van bestaand onderzoek, ontwikkeling en innovatie komt 11 miljard euro beschikbaar. Hiermee kunnen onder meer proeflijnen voor prototyping worden opgezet. Ook zijn meer testen en experimenten met nieuwe apparaten voor innovatieve real-life toepassingen mogelijk.
Daarnaast zal een Chipsfonds de toegang tot financiering voor startups vergemakkelijken. Het zal ook een speciale investeringsfaciliteit voor halfgeleiders in het kader van InvestEU omvatten. Dit ter ondersteuning van scale-ups en het midden- en kleinbedrijf. Verder gaat de Commissie samen met de lidstaten de situatie op de chipmarkt nauwgezet volgen. Een coördinerend orgaan zal het aanbod, de geschatte vraag en de verwachte tekorten monitoren. Dit stelt Brussel in staat om tijdig de juiste maatregelen te nemen als een crisis dreigt.
Wat betreft het Make Europe Great Again van megalomane Brusselse planbureau zei Johan Cruijff ooit eens dat een zak geld niet voetballen kan. Want Brusselse ambtenaren die denken marktproblemen op te lossen met geld verstoren de markt alleen maar als het om de marktwerking zoals productiecapaciteit naar lagelonen landen verplaatsen gaat. Ik hoor een René Veldwijk al roepen dat we een nieuwe Marx nodig hebben want dat we nu – door een pandemie – problemen in de toeleveringsketens hebben aangaande strategische producten is niet zo heel verrasssend. Of speelt hier de Jevons paradox waardoor de volgende halte een tekort aan energie is?