In onze recente vakantie in Frankrijk ging mijn telefoon kapot. Drie dagen voordat we weer naar huis gingen vond de batterij van mijn telefoon dat ik genoeg vakantie had gehad en nam zelf een paar dagen vrij. Omdat ik mijn laptop niet had meegenomen, had ik, op mijn e-reader na, geen enkel ict-middel meer tot mijn beschikking. Uiteraard hadden mijn vrouw en kinderen nog wel een telefoon, maar als ik daar al naar wees stopten ze met ademen en kregen ze rode vlekken in de nek.
Het was nog maar drie dagen, dus ik ben ook niet op zoek gegaan naar een alternatief. Ik dacht zelfs nog even heel naïef: heerlijk, geen ict, nu kan de vakantie écht gaan beginnen. Maar al na drie kwartier voelde ik mij een ongeduldige junk die op zoek was naar de methadonbus. Ik mistte iets. En pas dan kom je er achter hoe vaak je even op je scherm kijkt.
Je denkt ook dat je allemaal dingen mist. Dat de wereld doordraait, maar zonder jou. Je hebt zelfs de neiging om de ANWB-alarmcentrale te waarschuwen zodat zij de achterblijvers in Nederland kunnen waarschuwen dat je even drie dagen alleen te bereiken bent via de telefoon van je vrouw.
Coronacheck
Op een gegeven moment ging ik even alleen met de auto naar de supermarkt. Hoewel dit slechts twintig minuutjes rijden was van de camping, dacht ik toch even dat als me nu iets overkomt ik niemand kan bereiken. Alsof je in een woestijn rijdt en je weet, als ik nu autopech krijg dan vinden ze me over een half jaar verdroogt naast het skelet van een kameel terug.
De laatste avond van de vakantie heb ik de telefoon nog het meest gemist. We zouden met het gezin nog even uit eten. De kinderen wilden naar de McDrive en wij naar een leuk pittoresk restaurantje. Na een lange discussie hebben er om gedobbeld en die avond zaten we met het gezin bij het pittoreske restaurantje. Het eerste wat de ober aan ons vroeg was of we even op onze telefoon de coronacheck wilden laten zien. Het is alsnog de McDrive geworden.
Zonder
Toen we terugkwamen in Nederland heb ik uiteraard meteen de batterij van mijn telefoon laten vervangen en direct mijn telefoon weer aangezet. En wat bleek? Ik had niks gemist. Er had niemand gebeld en ik had alleen maar een paar onzin-appjes gekregen. Zelfs de junkmail-folder was leeg. We kunnen best zonder ict, we willen het alleen niet.
Deze column verscheen eerder in Computable-magazine #04/21.
Komisch en herkenbaar weer.
De meeste zaken op een telefoon zijn ook notificaties en email dat bijna allemaal kennisgevingen zijn.
Het nieuws is vaak een herkauwd oud nieuwsbericht in een ander jasje.
Echt belangrijke zaken zijn er per maand misschien 1 à 2 keer.
mistte… 🙂 Je bent inderdaad soms wel eens een wat ‘wazige’ figuur… Haha!
Verder een heel herkenbaar verhaal. We zijn als samenleving zo afhankelijk van die smartphones geworden dat een normaal leven eigenlijk niet eens meer mogelijk is zonder zo’n ding in je broekzak. Het is frappant hoeveel antwoordapparaten van instanties doodleuk naar www-nogwat verwijzen. Alsof iedereen maar toegang tot het web heeft. Het feit dat je BELT zou toch al een indicatie moeten zijn dat het contacteren via het web blijkbaar niet helemaal gelukt is…
@RJ
Inderdaad, de verleden tijd van “misten”, dat viel me meteen op! Net zoals “verdroogt”. De spellingchecker vindt het allemaal goed.
Maar on topic: weer een zeer herkenbare column! Alleen dankzij corona is de smart phone tegenwoordig onmisbaar.
Een goed punt trouwens om te wijzen op SPoF van een batterij want mijn ervaring met vakanties is dat zo’n extra dikke accu voor het laden van je telefoon best wel handig is, na 3 updates van Apple is je accu namelijk veel sneller leeg en red je het niet op het strand. Vergeet niet dat naast het lezen van onzinnige berichten het ‘zwitsers zakmes’ ook gebruikt wordt voor het maken van stompzinnige foto’s of het spelen van domme spelletjes. Op vakantie ben ik meeste tijd toch offline omdat een databundel buiten Europa nogal duur is, pas in het hotel als er weer toegang tot WiFi is komen de berichten.
Dus voor op het strand raad je een dikke accu aan voor onzinnige berichten, stompzinnige fotos en domme spelletjes waarvan je gebruik maakt in het hotel.
Je hebt niemand nodig om je tegen te spreken want ook dat kan je het beste en dan is het meteen op niveau 🙂
Kan niet wachten op je volgende reactie, over taxonomie van Bloom ofzo.