De qr-code in de CoronaCheck-app veroorzaakte de afgelopen dagen veel commotie. Als ik eerlijk ben, iets te veel commotie. Die hele qr-code is natuurlijk een nogal omslachtige manier om te vertellen dat je liever geen inwoners van Urk in je café wilt. In juni was er nog geen discussie over de qr-code. Toen waren we alleen maar blij dat er iets openging en was er alleen de vraag hoe je de qr-code van je vrienden kon kopiëren.
De eerste dag dat de qr-code verplicht was, ging direct al het systeem van de CoronaCheck-app op zwart. Er werd te veel gebruik van gemaakt. Hoezo te veel gebruik? Het was toch de bedoeling dat er veel gebruik van wordt gemaakt? Je kunt toch uitrekenen hoe vaak de app gebruikt gaat worden en daar richt je toch je systeem op in? Of had je er zelf ook niet zo veel vertrouwen in?
Ditzelfde gebeurt ook standaard elk jaar bij de Belastingdienst. Zodra je aangifte moet doen, gaan de systemen plat. Ik denk dan altijd dat er dus te veel Nederlanders belastingaangifte doen. Het is dus blijkbaar niet de bedoeling dat we allemaal belasting betalen. Bedrijven als Google en Facebook zijn het hier roerend mee eens.
Onzinnige vragen
Een bedrijf als Google ligt overigens zelden plat. Dat komt nooit met een mededeling: ‘Sorry, gisteren lagen onze systemen plat, want er waren zo veel mensen die de meest onzinnige vragen stelden.’
Naast dat er te veel gebruik werd gemaakt van de CoronaCheck-app ging het systeem ook plat vanwege ‘ddos-aanvallen’. Maar ik heb het gevoel dat ddos-aanvallen de nieuwe smoes is voor de beheerafdeling. Het is de online-versie van ‘wegens familieomstandigheden gesloten’. Of ben ik de enige die deze uitvlucht altijd gebruikt?
Kijk nou, de Columbus van Computable heeft de piekbelasting ontdekt waar ze in Breda alweer van ontzet zijn met het idee van een polsbandje hoewel ik een duidelijk zichtbaar te dragen sticker historisch toepasselijker vind. En qua smoezen zou ik als minister van VWS op elk WOB verzoek antwoorden dat als gevolg van Ransomware er geen openheid van zaken meer gegeven kan worden. En wat betreft kritiek, vertrouwen is tenslotte een al lang gepasseerd station, je stuurt een ieder die de waarheid spreekt weg zodat de leugen kan blijven re(a)geren. Et tu Jacob?
@oudlid ‘…een zichtbaar te dragen sticker historisch toepasselijker…’ Ach heden…..
Louis,
Inderdaad o tempora, o mores! Want hoewel de gewetensbezwaarde geen man was is er een historische parallel te trekken naar de rede van Cicero. Het is uiteindelijk aan de kiezer om voor zichzelf te bepalen waar de C in de partijnaam eigenlijk nog voor staat want waarom wel een toegangscontrole voor de kroeg maar niet voor de kerk?
Vragen, vragen en nog eens vragen en we zullen de antwoorden moeten afwachten want Pieter Omtzigt heeft er weer 24 gesteld aan Mark Rutte en vraag 6 over eigen opvattingen als kamerlid is interessant. De kiezer mag blijkbaar niet weten welke kamerleden, die met voorkeursstemmen gekozen zijn, monddood gemaakt geworden.
Polariseren moet je leren want clowntje Harlekijn als spreekstalmeester van een politiek circus bepaalt niet wat de zinnige en onzinnige vragen zijn. Natuurlijk wordt je doodziek van dezelfde vraag over de ingeslagen weg maar het bek houden en doorlopen kan ook de mars naar het verkeerde kamp zijn, cogito ergo sum is de W in de man.
Ik weet dat filosoferen een vermoeiende bezigheid is maar de wetenschap is niet alwetend en de rede is niet altijd rationeel, Cicero had echter wel een punt over het opportunisme in de morele overwegingen. Voor Jack: “Erst kommt das Fressen, dann kommt die Moral” want de lange wandelingen met een lege maag waren vervelend.
Hoop internationale blaat weer over mores en Moral, maar in een recente andere reactie las ik het ethische nivo van pas maar op mannetje want van ik weet waar je host woont 😉
Broeder, laat mij de splinter uit uw oog halen, terwijl ge de balk in uw eigen oog niet opmerkt. Wat betreft de koopman en de dominee ziet spuit elf van Computable wel de jij-bak van een ander maar zijn eigen moddergooien nooit. En ja, de et tu? is een omgekeerde je suis maar welbeschouwd speelde ik eerder niet op de man maar op de rechtspersoon want ik wees op de beperkte schaalparameters van één ZZP-er.
Besturen is net als regeren vooruit zien want voordat je een sloot inspringt moet je eerst nadenken hoe je eruit komt. Om even een bruggetje te slaan naar de topic van deze discussie – en daarmee over de schaduw van IT heenspringend – wijs ik op het opportunisme. Tenslotte is het wel fijn dat horeca ondernemers straks alleen nog maar hoeven te (weg)kijken naar een polsbandje omdat een controle op QR-code via een centrale controlepost is uitbesteed.
Van een high-tech digitale oplossing terug naar een low-tech papieren oplossing met als excuus een overbelasting omdat je schaalparameters geen rekening hielden met een piek. Sommigen hebben geen actieve herinnering aan de historie maar ik heb dezelfde excuses iets te vaak gehoord want één ding is niet opgeschaald. Verder is mores het gebruik en moraal de maatschappelijke wenselijkheid ervan want de tijd van zwarte piet is ook weer aangebroken nu de pepernoten weer in de schappen van de supermarkt liggen.
P.S.
Spring eens over de schaduw van de IT heen door eerst naar het proces te kijken en dan de passende techniek erbij te zoeken.
De goedheiligman van Computable leest weer voor uit zijn grote boek.
makker staakt uw wild geblaat 🙂
Servus humillimus oftewel at your services want je hebt je sticker verdient omdat schapen blaten en eenden kwaken volgens het grote boek. Ik zou daarom bijna denken (Descartes?) dat ik niet zo onnavolgbaar ben want woordspelletjes als Turing-test maken het dualisme tussen mens en machine duidelijk. De taal van de bedekte toespeling (insinuatio) gaat tenslotte om het leggen van de relatie en ik ben benieuwd of Jack met zijn 5GL ook de relatie weet te leggen tussen de plaatselijke folklore en bijbehorende snoepgoed?
Om lekker onnavolgbaar te blijven door het schaken op verschillende borden stel ik dat ethiek kent geen wiskundige formule kent. Want zoals gezegd is de rede(nering) niet altijd rationeel door de tijdsgeest. En hierdoor zijn fout en goed twee kanten van dezelfde medaille, de voortschrijdende ratio gaat om de cognitieve beperking in het weten omdat de tijd de definitieve antwoorden geeft. Hedendaagse vertaling van geen actieve herinnering aan de misstanden hebben is dan ook het aloude ‘Wir haben es nicht gewußt’