Premier Rutte heeft sorry gezegd voor het afschaffen van bijna alle coronaregels. Het is de ‘nieuwe’ Rutte. De oude Rutte zou hebben gezegd geen actieve herinnering te hebben aan het afschaffen van de coronamaatregelen. Maar de nieuwe zegt gewoon sorry.
Ik zeg ook heel vaak sorry. Zonder het woordje sorry had mijn huwelijk niet meer bestaan. Ik zeg ook weleens te snel sorry. Want dan reageert mijn vrouw met: hoezo sorry? En dan denk ik, shit ze weet het nog niet.
Misschien zouden ict-leveranciers ook eens wat vaker sorry kunnen zeggen. En dan bedoel ik niet het zinnetje ‘excuses voor het ongemak’ maar gewoon een welgemeende ‘Sorry, we zijn een stelletje prutsers, we gaan de schade herstellen en het in het vervolg doen we het beter’. Je hoort wel veel excuses in de ict maar meer excuses in de betekenis van verontschuldiging.
Slavernij
Men is vaak bang om sorry te zeggen omdat men denkt dat als je fouten gaat toegeven dat dit geld gaat kosten. Dit is ook een van de redenen waarom de Nederlandse overheid geen sorry wil zeggen voor het slavernijverleden.
Maar sorry levert juist heel veel op. Sorry is een fijn woord want je erkent je fout en pas als je erkent dat je iets fout hebt gedaan, kun je ervan leren en het daarna proberen beter te doen. Daarnaast iedereen heeft je zien prutsen dus dan kun je het maar beter toegeven ook.
Laarzen
Mijn vrouw zegt ook wel eens sorry maar dat is meestal een sorry gevolgd door de woorden ‘deze laarzen waren inderdaad wel heel erg duur’. Haar sorry kost mij geld.
Samenvattend, heel fijn dat Rutte sorry heeft gezegd. Excuses aanvaard, zou ik zeggen, en doe het verdorie nu eens in één keer goed.
Jij maar werken en zij laarzen kopen van jouw centen? dus toch nog die ’traditionele’ rollen in die zogenaamde scherpe humor? nog veel te gaan in NL…. wees daarom ook maar niet zo boos op Rutte dan zou ik zeggen, want 25% van NL heeft op hem gestemd! tja, wie zou er dan sorry moeten zeggen dan?
Beginnen we ondertussen niet een volk te worden van ingebeeld leed en gekrenkte trots? Ik kan geen sorry zeggen voor een slavernij verleden waar ik part noch deel aan heb. En het zogenaamde witte privilege is een ingebeeld voordeel als ik naar de historie kijk. Het leven was namelijk niet zo leuk in de veenkolonieën, het was rauwe ellende en pure armoede. Ik zou bijna zeggen dat mijn rug er nog pijn van doet en laat het sorry maar zitten want ik ga voor de jackpot. Erfzonde dat ik blank ben en daarom schuldig is gewoon onzin, zoals dat meeste ICT falen uiteindelijk ook gewoon door slecht opdrachtgeverschap komt.
Ik zeg weleens sorry als blijkt dat ik een fout gemaakt heb en ik weet ook precies wat de kosten daarvan waren want ik heb een baas die me daar graag op wijst omdat het spel van eisen en wensen een delicaat spel is van onderhandeling. De zeemeeuw uit Dronten schiet ik met één schot uit de lucht want de juridische kant van contracten is een bestuursrechtelijke jungle. We zijn een stel prutsers omdat u een inspanningsverplichting aangegaan bent en niet een resultaatverplichting is in het verwachtingsmanagement gewoon een foute opdracht.
Ik weet niet welke opdracht we aan demissionair duo Hugo en Mark gegeven hebben, hele crisis was niet een paragraaf in verkiezingsprogramma’s en tot op heden geeft OMT geen reactie op de vraag om transparantie in besluitvorming. Het sorry dat de modellen niet blijken te kloppen is niet de eerste keer, misschien dat de zeemeeuw uit Dronten eens moet leren wat turfen is.
Oei oei oei
“zoals dat meeste ICT falen uiteindelijk ook gewoon door slecht opdrachtgeverschap”.
Die is wel heel erg goedkoop!
Inderdaad Jan, je hebt ook de andere kant; aannemers die slechte opdrachten aannemen, opzoeken en soms zelfs voorstellen vanwege het geld.
@Jaap, dat ken ik ook.
Echter grofweg de meeste slechte ICT-projekten aan slecht opdrachtgeverschap wijten gaat voorbij aan het feit dat er te veel leveranciers van ICT-diensten zijn die hun vak onvoldoende beheersen of geen enkel gevoel hebben voor “de business”.
Jan,
Het is niet goedkoop om mee te dingen in opdrachten via het aanbestedingsspel. De inzet aan de speeltafel kan oplopen tot een half miljoen doordat er soms een halfjaar aan een uitvraag gewerkt wordt, je wilt zo graag meespelen dus kies een mooie opdracht via Tendernet en doe je best. Het zijn tenslotte veelal Europese aanbestedingen waar ook een kleine zelfstandige uit Oostenrijk op in mag schrijven hoewel de kleintjes vaak al niet meer mee doen want het is hoogst onzeker of de kosten voor de baten uitgaan. Ik laat me daarom graag verrassen door jouw ervaringen in het spel maar mijn ervaring is dat je aan de Nota van Inlichtingen vaak al kan zien of de opdracht voor iedereen helder is of dat er veel vragen zijn over de intenties van de opdrachtgever. En die intenties kunnen in strijd zijn met het doel van aanbesteden want er is lang niet altijd sprake van een gelijk speelveld in de bestuursrechtelijke jungle van belangenverstrengelingen. En zoals Jaap terecht opmerkt kan het voor een opdrachtnemer lucratief zijn om bepaalde dingen pas later op tafel te leggen. Het ten halve gekeerd en ten volle gedwaald zit in de uitdijende eisen en Gerard Meijer, één van de experts die door de parlementaire commissie ICT falen werd gehoord, wijst op het probleem van de scope creep en steeds verder uitdijende wensen waardoor het te bouwen systeem continu wijzigt en het project lastig te beheersen wordt. Ook René Veldwijk is onverbloemd kritisch over het management, de aanbesteding en de organisatie van IT-projecten bij de overheid. Oja, vergeet ook niet de claimcultuur met alle boeteclausules want de overheid is erg makkelijk in het ontlopen van de verantwoordelijkheid middels het ontzorgen via uitbesteding.
“Inderdaad Jan, je hebt ook de andere kant; aannemers die slechte opdrachten aannemen, opzoeken en soms zelfs voorstellen vanwege het geld.”
“Echter grofweg de meeste slechte ICT-projekten aan slecht opdrachtgeverschap wijten gaat voorbij aan het feit dat er te veel leveranciers van ICT-diensten zijn die hun vak onvoldoende beheersen of geen enkel gevoel hebben voor “de business”.”
Maar dat maakt toch juist dat er sprake is van slecht opdrachtgeverschap?
Immers, de opdrachtgever is niet in staat gebleken deze situaties te herkennen; danwel niet in staat gebleken er wat aan te doen.
En mocht beiden wel het geval zijn maar is de opdracht toch geplaatst, dan spelen er blijkbaar andere belangen die maken dat de risico’s rondom slecht opdrachtgeverschap gedecimeerd worden tot “acceptabel”.
@Wil, partijen hebben hun eigen expertise en het is goed voor de communicatie als op dit gebied voldoende overlap is.
Slechte opdrachtgevers zijn zij die eenzijdig de afspraken niet nakomen, specs te laat doorgeven, specs zomaar wijzigen, niet of te laat testen, politieke wensen 1-op-1 doorgeven, enz. Die kan je vaak nog adviseren en coachen.
Maar echte slechte opdrachtgevers zijn zij die via een offerte een gratis gedetailleerd plan van aanpak of een gratis proof of concept willen krijgen en dan het project zelf gaan uitvoeren of goedkope inhuurkrachten jouw klus laten doen. En “het is niet goedkoop om mee te dingen”, zoals Ewout aangeeft. Een tender kan tienduizenden Euro’s of zelfs tonnen kosten, zonder garantie op een opdracht. Niet dat je voor nop ze het geheim van de smit prijs moet geven. Je kan ze wel alvast een beetje aan het werk zetten, garantie tot aan de deur; ter lering ende vermaeck. 🙂
Jaap,
Uiteraard moet dat coachen en adviseren wel onafhankelijk want wij van WC-eend adviseren graag WC-eend. En wij van WC-eend hebben niks tegen een ‘proof of the pudding’ via een PoC welke natuurlijk wel proportioneel moet zijn en met duidelijke acceptatie criteria. Want bewijzen overtuigt meer dan vertellen zoals dat referenties ook veelzeggend zijn.
Betreffende de businesscase, er heerst nog altijd een groot digitaal optimisme dat organisatorische problemen op te lossen zijn met ICT waardoor de verwachtingen erg hoog gespannen zijn. Het verwachtingsmanagement is een bijzondere vorm van projectmanagement waarvoor een speciale expertise nodig is, sensitiviteit voor organisatorische verhoudingen helpt dan ook bij de inrichting van het project. Het idee achter Prince2 is niet slecht, alleen de uitvoer laat nog vaak te wensen over als we kijken naar de principes.
Nog even voor de duidelijkheid, wanneer een leverancier geen idee heeft van de business van de klant en niet bereid is zich daarin voldoende te verdiepen, dan kan men niet spreken van slecht opdrachtgeverschap wanneer der “verkoper” een veel te rosig beeld gegeven heeft van de kennis en ervaringen van de aanbieder.
Ook in de vele verkoopverhaaltjes op deze website kom je dat verschijnsel tegen, in de zin van “wij lossen uw probleem op” ofwel het probleem door de verkoper aangepraat wordt.
Overdreven verwachtingen van klanten en overschatting van het eigen kunnen bij leverancier houden dit vak wel erg levendig, het vult in ieder geval deze website, gelardeert met humor van Jacob.