Premier Rutte heeft sorry gezegd voor het afschaffen van bijna alle coronaregels. Het is de ‘nieuwe’ Rutte. De oude Rutte zou hebben gezegd geen actieve herinnering te hebben aan het afschaffen van de coronamaatregelen. Maar de nieuwe zegt gewoon sorry.
Ik zeg ook heel vaak sorry. Zonder het woordje sorry had mijn huwelijk niet meer bestaan. Ik zeg ook weleens te snel sorry. Want dan reageert mijn vrouw met: hoezo sorry? En dan denk ik, shit ze weet het nog niet.
Misschien zouden ict-leveranciers ook eens wat vaker sorry kunnen zeggen. En dan bedoel ik niet het zinnetje ‘excuses voor het ongemak’ maar gewoon een welgemeende ‘Sorry, we zijn een stelletje prutsers, we gaan de schade herstellen en het in het vervolg doen we het beter’. Je hoort wel veel excuses in de ict maar meer excuses in de betekenis van verontschuldiging.
Slavernij
Men is vaak bang om sorry te zeggen omdat men denkt dat als je fouten gaat toegeven dat dit geld gaat kosten. Dit is ook een van de redenen waarom de Nederlandse overheid geen sorry wil zeggen voor het slavernijverleden.
Maar sorry levert juist heel veel op. Sorry is een fijn woord want je erkent je fout en pas als je erkent dat je iets fout hebt gedaan, kun je ervan leren en het daarna proberen beter te doen. Daarnaast iedereen heeft je zien prutsen dus dan kun je het maar beter toegeven ook.
Laarzen
Mijn vrouw zegt ook wel eens sorry maar dat is meestal een sorry gevolgd door de woorden ‘deze laarzen waren inderdaad wel heel erg duur’. Haar sorry kost mij geld.
Samenvattend, heel fijn dat Rutte sorry heeft gezegd. Excuses aanvaard, zou ik zeggen, en doe het verdorie nu eens in één keer goed.
JVL: “wanneer een leverancier geen idee heeft van de business van de klant en niet bereid is zich daarin voldoende te verdiepen, dan kan men niet spreken van slecht opdrachtgeverschap wanneer der “verkoper” een veel te rosig beeld gegeven heeft van de kennis en ervaringen van de aanbieder.”
Toch wel Jan – net zo goed als een leverancier moeite dient te doen om zich in de business van zijn klant te verdiepen geldt dat andersom ook: van een klant mag je verwachten dat ie zich verdiept in de business van zijn leverancier = minimaal het “rosig”-verhaal controleert middels (bijvoorbeeld) een-of-meer referenties in dezelfde tak van sport bij diezelfde levancier.
opdrachtgever : we hebben mondkapjes nodig.
opdrachtnemer : ik heb wel wat adresjes in china
opdrachtgever : mooi, hier heb je alvast 100 miljoen euro
Ewout, als de klant van WC-eend onafhankelijke consultancy nodig heeft, dan moet de klant het zelf regelen. Als de klant zelf de noodzaak hiervan niet ziet, te veel ontzorgd wil worden om zich beter te kunnen richten op de core business, dan kan WC-eend voor consultancy zorgen. Dat kan goed gaan bij WC-eenden die langdurige partnership willen. Maar het kan ook gaan zoals met Capgemini bij het MRS-project van de SVB. De SVB moest uiteindelijk een arbitrage regelen. Zoiets gaat natuurlijk ten koste van core business. Sommige WC-eenden gaan op agressieve wijze de beslisser overtuigen dat ze toch vooral niet naar hun eigen werknemers moeten luisteren. Capgemini is één van die bedrijven. Reden is de bonus voor de accountmanager en diens bazen.
Will, je hebt gelijk. De opdrachtgever moet ook nadenken, projecten faseren, enz. Sommigen blijven naïef en maken steeds dezelfde basale fout. Dat zijn niet toevallig opdrachtgevers die leven van inkomsten uit andermans belastingopbrengsten en volksverzekeringen met een politicus aan de top. Voor hen is een Sywertje meer of minder (zie bijdrage Dino) geen punt. Naar de rechtbank gaat men liever niet, want dan komt te veel naar buiten wie, hoe, wat, wanneer wist en wie, hoe, wat, wanneer heeft doorgegeven. Zo kan je als huisleverancier van de overheid ook ‘Marktleider in de ICT faalindustrie’ worden. De excuses worden hoogstens discreet onder vier ogen uitgesproken. Een WOB-aanvraag beantwoorden doet men niet, vanwege het niet willen verstoren van commerciële verhoudingen met marktpartijen.