Digitale transformatie en cloud zijn al jaren onlosmakelijk met elkaar verbonden. Thema's als snelheid en schaalbaarheid hebben van de cloud het beste antwoord gemaakt op de vraag hoe je de digitale aanwezigheid van een organisatie verbetert. Toch gaat de cloudadoptie met pieken en dalen. Zitten we nu aan het begin van de vierde golf?
In de eerste cloud-golf zagen we organisaties sprinten naar de cloud, gelokt door beloften van kostenbesparingen en business agility. Dit werd gevolgd door de opkomst van de multicloud en de daaropvolgende aanzienlijke repatriëring van workloads naar on premise, gedreven door zorgen over kosten en beveiliging.
Toch is de massale stormloop er nooit echt geweest, als je software-as-service (saas) buiten beschouwing laat, aangezien dat meer te maken heeft met het uit handen geven van operationele verantwoordelijkheid voor commoditized bedrijfsfuncties dan met snelheid en schaalgrootte. Er was weliswaar sprake van groei, maar de meeste workloads bleven on premise, zelfs toen ondernemingen de voordelen van de publieke cloud omarmden.
Wat nu lijkt te gebeuren is een abrupte verschuiving naar het begin van een vierde golf van cloudadoptie, en die loopt niet geheel toevallig gelijk op met de golfen in de pandemie.
Pandemie
De pandemie veranderde veel bedrijfsvisies, en niet betreft hun kijk op werken op afstand. Ook de houding ten opzichte van de publieke cloud is veranderd. Uiteenlopende onderzoeken geven een vergelijkbaar beeld: de migratie naar de cloud is volop in gang. Er is een heroverweging van on premise infrastructuurstrategieën; een meerderheid verplaatst een bepaalde infrastructuur naar de cloud als reactie op de pandemie.
Volgens devops-automation-specialist Codefresh is zo’n 17 procent van de ondervraagden van plan hun volledige softwarestack naar de cloud te verplaatsen. Een LogicMonitor-onderzoek onder vijfhonderd it-besluitvormers wereldwijd ziet ook een snelle cloudmigratie. Uit 2nd Watch onderzoek bleek dat 59 procent van bedrijven met een it-budget van meer dan vijftig miljoen dollar per jaar van plan is om hun cloudbudgetten in de komende twaalf maanden te verhogen, waarbij meer dan een derde migraties naar de cloud versnelt.
Scheef trekken
Kortom, de conclusie luidt: cloudmigratie versnelt. Slechts weinigen maken echter het onderscheid tussen cloud en saas, en de meesten maken geen onderscheid tussen migreren naar cloud en migreren van workloads naar de cloud. Cloud werd en wordt nog steeds gebruikt als een overkoepelende term voor verschillende modellen, en één daarvan is saas.
Een van de redenen waarom F5 in zijn jaarlijkse onderzoek specifiek onderscheid maakt tussen saas en andere soorten cloud (iaas en paas), is omdat saas de neiging heeft het beeld van de hele markt scheef te trekken. De migratie naar saas is sinds het uitbreken van Covid-19 in een stroomversnelling geraakt. Daar is geen twijfel over mogelijk. Dit gaat van het verminderen van pakketsoftware door een saas-equivalent te gebruiken tot de verschuiving in de richting van it-beheer via SaaS.
Ook wij zien een verschuiving van voorkeur van klanten naar saas van pakketsoftware die van oudsher on premise wordt ingezet. Er is ook een beweging om op maat gemaakte apps te migreren voor die bedrijfsfuncties die nu saas-equivalenten hebben. De drijfveer achter deze migraties is tweeledig: het verlagen van de it-bedrijfskosten en het vrijmaken van middelen om zich te concentreren op het produceren van waarde.
Versnelling?
Dus, is de migratie naar de cloud (zonder saas) aan het versnellen? Dat is nog niet helemaal zeker. Cloudadoptie versnelt wel degelijk, maar niet noodzakelijkerwijs de migratie op grote schaal (dat wil zeggen de migratie van workloads). Zelfs het onderzoek in de sector dat een onderscheid maakt tussen infrastructuur en saas vertelt ons dat de meesten slechts een deel van de infrastructuur migreren, en slechts een kleine minderheid van hen migreert alles.
Het onderscheid tussen migratie en adoptie is belangrijk. Migratie impliceert de verplaatsing van een bestaande bron van de ene locatie naar de andere. Gezien de investeringen en de data gravity in bestaande traditionele toepassingen is het hoogst onwaarschijnlijk dat de meeste organisaties op grote schaal naar de publieke cloud verhuizen.
Wat de eerder genoemde onderzoeken eerder aan het licht lijken te brengen, zijn de effecten van versnellende digitale transformatie-initiatieven. De cloudadoptie zal noodzakelijkerwijs toenemen, omdat het vaak de best mogelijke locatie is voor de applicaties en api’s die nodig zijn om applicaties te moderniseren en volledig deel te nemen aan de dominante digitale economie.
Onthoud dat app-modernisatie geen synoniem is voor ‘herschrijf een monoliet als microservices’. Het betekent het moderniseren van de toegang tot een applicatie door een bestaande traditionele applicatie uit te breiden, te vergroten en te integreren met moderne componenten. Zijn dat vaak microservices? Ja. Maar de kernsystemen, de systemen die kritische (en vaak unieke) bedrijfsfuncties uitvoeren, zullen waarschijnlijk nog steeds on premise zijn.
Uiteraard krijgt de cloud een impuls in de post-Covid-wereld. Maar bedrijven zullen niet en masse migreren naar de cloud, althans nog niet. Wel komt de vierde cloud-golf eraan, voornamelijk gedreven door een dringende behoefte om een groter deel van het bedrijf in de digitale wereld te krijgen.
Jack,
Een orginele titel betreffende de angst van een pandemie, de hoop aangaande een digitale transformatie waarin de cloud een rol speelt zie ik echter een klein beetje anders. Het is prachtig dat we massaal thuiswerken maar dat brengt ook direct een probleem met zich mee als ik kijk naar de bandbreedte van netwerken, je opmerking over het migreren van workloads naar de cloud beperkt zich nog teveel tot de ouderwetse IT van het kantoor en daar zitten we al een tijdje niet meer. Er is namelijk een ‘app revolutie’ want je komt tegenwoordig nergens meer zonder CoronaApp, de connectiviteit van IoT gaat om een andere digitale transfomatie. Dit geldt zeker voor de machine-to-machine wereld van Industrie 4.0 waarin de workload veelal vanuit de cloud de andere kant op gaat omdat latency een groot probleem is. De zelfsturende auto moet beslissingen nemen in een fractie van een seconde, een latency van een paar seconden betekent namelijk een ongeluk.
Het gebruikelijk ‘web-enablen’ van monolieten door laag nummer acht erover heen te leggen is SOA done wrong volgens Jack. Want in Jip & Janneke taal is elke laag een vertragende factor als we kijken naar round-trip-time van een transactie. Kernsystemen sneller maken door in-memory processing zal weinig helpen als je satelliet systemen van een netwerk zonder Quality-of-Service afhankelijk zijn, data gravity is mooi maar ik heb niks aan data die ik niet kan gebruiken. Dat is zoiet als na 72 uur erachter komen dat er opeens wel heel veel besmettingen zijn omdat je even het feestje gemist hebt om het nog enigzins begrijpelijk te houden. Nu is de transactionele wereld altijd al een beetje traag geweest en zijn de cowboys van de incident-gedreven wereld sneller maar hoe leg ik dat op een begrijpelijke manier uit want app-modernisatie van verder breien aan een keten lijkt mij inderdaad achteruit automatiseren.
Ik had wel graag wat cijfers gezien ter onderbouwing…