De ict-kosten in ziekenhuizen stijgen voor het zesde jaar op rij. Gemiddeld spenderen ziekenhuizen 5,7 procent van hun omzet aan ict. Dit percentage is even hoog als het jaar ervoor. Wel zijn de daadwerkelijke kosten hoger doordat de omzet van ziekenhuizen is gestegen. De twee grootste ict-kostenposten zijn software (47,1 procent) en personeel (32,9 procent).
Dit blijkt uit de Ict Benchmark Ziekenhuizen 2020 van M&I/Partners, waarin de cijfers over het boekjaar 2019 zijn onderzocht.
De benchmarkt maakt de ict-kosten van de afgelopen dertien jaar inzichtelijk. Het stelt dat deze in verloop van tijd met 1,5 procent zijn gestegen ten opzichte van de omzet. Van 4,2 procent in 2006 naar 5,7 procent in boekjaar 2019. Procentueel blijven de ict-kosten ten opzichte van de omzet voor het boekjaar 2018 en 2019 gelijk.
De toename van de ict-kosten komt volgens M&I Partners voort uit meer functionaliteit en daarmee samenhangende licentiekosten. In het boekjaar van 2019 waren de softwarekosten ruim 45 procent van alle kosten, in de eerste vijf jaren lagen deze nog onder de veertig procent. Ziekenhuizen maken softwarekosten voor online-mogelijkheden voor patiënten, de juiste zorg op de juiste plek, informatie-uitwisseling in de keten, aansluiting op landelijke voorzieningen, integrale beeldvorming en business en kunstmatige intelligentie.
Bovendien is er in de zorg een groeiende aandacht voor gegevensbeheer, analyse en inzicht. Ziekenhuizen investeren in softwareapplicaties voor managementinformatie, business Intelligence tools en datamanagement. Daarnaast hebben de ziekenhuizen meer personeel gespecialiseerd in business intelligence aangenomen.
Personeel
De tweede grootste ict-kostenpost voor ziekenhuizen is het personeel: 31,9 procent van de ict-uitgaven gaat in 2019 hierheen. Ook constateert de benchmark een kostenstijging van bijna vier procent per fte-medewerker. ‘De groeiende afhankelijkheid van digitaal werken in combinatie met informatieveiligheidseisen zorgen voor meer complexiteit en vereisen hoger geschoold ict-personeel’, vertelt Antoon van Luxemburg, adviseur bij M&I/Partners. ‘De stijging van kosten is te verklaren doordat ziekenhuizen steeds meer het uitgangspunt van ‘digitaal tenzij’ omarmen.’
digitaal tenzij= hogere kosten + meer complexiteit = business intelligence = werk dat alles makkelijker maakt, duur wegautomatiseren
Dino,
Ik herinner me een opinie die ik op de kop af 6 jaar geleden over het onderwerp schreef, ik wees toen op de stijgende kosten van de corpus virtualis want WGBO stelt eisen over de bewaartermijnen. En de academische ziekenhuizen zijn onderzoeksinstuten die onze corpus virtualis vooral als een onderzoeksobject zien en niet een patiënt die genezen moet worden. ICT is daarmee nog niet een medicijn maar wordt wel een steeds belangrijkere grondstof in de ontwikkeling daarvan. En een gelijkblijvend percentage kosten bij een toenemend budget klinkt alsof iemand in de val van de markt getrapt is die ik 6 jaar geleden probeerde uit te leggen.
Beste Oudlid,
Wat een ongenuanceerde reactie. ‘Academische ziekenhuizen zijn onderzoeksinstuten die onze corpus virtualis vooral als een onderzoeksobject zien en niet een patiënt die genezen moet worden’. Al het onderzoek in de UMC’s staat ten dienste van de zorg voor patiënten. Soms direct, soms op langere termijn. En academische ziekenhuizen leveren daarnaast ook hoog-complexe zorg, en onderwijs, zodat NL ook over tien jaar nog steeds artsen, andere zorgverleners en onderzoekers heeft.
Dat de kosten voor IT hoger zijn heeft ook voordelen. Patiënten hoeven niet meer voor elke afspraak naar het ziekenhuis, maar kunnen via e-consult of video-consult met de zorgverleners afstemmen wat goed is voor hun genezingsproces. Toch wel handig in deze corona-tijd. Zwangere vrouwen kunnen vanuit hun huis gemonitord worden, wat hoge kosten voor ziekenhuisopnames scheelt. Kosten voor het verwerken, archiveren en soms eindeloos zoeken van papieren dossiers zijn vervangen door kosten voor digitale opslag en verwerking. Enzovoort.
Beste Hans, ik ben al een tijdje weg uit die wereld maar de gezonheidszorg baseert op het principe dat betaald wordt naar verrichtingen. Het streven naar meer verrichtingen (omzet) staat haaks op het leveren van een betere zorg, die minder verrichtingen nodig heeft, omdat de populatie gezonder gehouden wordt.
Oudlid wijst terecht op de voortgeschreden “liberalisering” van de zorg.
Hans Bronkhorst,
Val je nu over het feit dat het primaire doel van academische ziekenhuizen (wat jij nog eens bevestigd) onderzoek is en dat daarin dus niet iedereen bezig is met het genezen van patiënten of de val van de markt? Ik wijs alleen maar op de digitale anatomie les van dr. Tulp en het ontbreken van een relatie tussen docent en patiënt. En meer personeel wat gespecialiseerd is in business intelligence (laatste zin, vierde alinea) klinkt ook niet als meer handen aan het bed. Het doel heiligt niet middelen als we overwegen dat de zorg zelf nog grotendeels mensen werk is en zoals je had kunnen lezen zie ik ICT niet als medicijn maar als middel. Als ik me ongenuanceerd uit had willen drukken dan had ik iets gezegd over beeldscherm dokters die de empathie van een rekenmachine hebben.