Data zijn overal en de impact ervan wordt letterlijk voelbaar – als in 2245 de helft van de massa van onze aardbol uit informatie en gegevens zal bestaan. Het volume van de data die we reeds in bezit hebben én de snelheid waarmee dit toeneemt zijn verbluffend. Per dag genereert een persoon 1,7 megabyte data per seconde en 146,8 gigabyte per dag.
Een goed voorbeeld van uitdijende data is e-mail. Gezamenlijk sturen we dagelijks ruim driehonderd miljard e-mails. Per dag zijn dat zo’n veertig e-mails per persoon gemeten op het geheel van de wereldbevolking. Terwijl we druk met elkaar mailen, verwerkt alleen Google 3,5 miljard zoekopdrachten per dag. Al deze data hebben een gigantische impact op de manier waarop we leven. Meer in het bijzonder: het neemt een centrale rol in binnen het bedrijfsleven.
Kijk naar Netflix. Niet alleen weten zij klanten effectief suggesties te geven op basis van kijkgedrag, maar zij besparen naar schatting een miljard dollar per jaar door data slim in te zetten voor klantretentie. Doen zij hier veel voor? Nee, zij verzamelen en analyseren enkel de data die klanten zelf genereren. Kortom, er valt goed geld te verdienen met de slimme inzet van data.
Zoals er met data veel is te winnen, zo kan er ook serieus verlies worden geleden door het niet effectief managen van data. Een recente schatting laat zien dat er elk jaar zo’n meer dan drie biljoen dollar weglekt uit de Amerikaanse economie als gevolg van gebrekkig datamanagement. We kunnen er dan ook niet omheen: data spelen een grote rol en dit zie je terug in de cijfers. Er wordt geschat dat in 2025 alle gecombineerde data een waarde heeft van maar liefst 229,4 miljard dollar.
Fundamentele veranderingen
Belangrijker nog dan de financiële waarde van data: het zal ons leven op een fundamentele manier veranderen. Van spraakherkenning tot zelfrijdende auto’s, we zullen steeds afhankelijker worden van data. Telkens wanneer gegevens ons helpen bij het kiezen van de beste route naar het werk of welke film we moeten kijken, genereren we een spoor aan gebruikersgegevens. Deze gegevens zijn waardevol voor het bedrijfsleven zolang deze op de juiste manier worden ingezet. Gegevens op deze schaal bieden immense voordelen, maar er zijn ook significante risico’s aan verbonden.
Data groeien in zo’n rap tempo dat dit al snel overweldigend wordt. Als bedrijf is het daarom niet langer een optie om passief met deze immer groeiende hoeveelheid data om te gaan. De dagelijks binnenstromende hoeveelheid data wordt binnen het bedrijfsleven al snel overweldigend. Om deze reden is het daarom van belang dat deze data op een coherente en bruikbare manier wordt opgeslagen. Op de vooravond van een data-gedreven wereld blijft dit voor organisaties een serieuze uitdaging. Misschien nog wel het meest in de financiële dienstverlening.
Of het nu gaat over het afsluiten van een hypotheek of het starten van een eigen bedrijf, de meesten van ons hebben de cyclus van een lening-aanvraag tenminste eens in ons leven doorlopen. Financiële instellingen verzamelen bij zulke aanvragen een groot aantal van onze meest gevoelige gegevens. Denk aan een identificatiebewijs, bewijs van inkomen en gegevens over een onderpand. Deze gegevens worden vervolgens dagelijks verrijkt met gegevens die financiële instellingen doorlopend over ons verzamelen. Dit gaat om onze online-aankopen, contante geldopnames, kaartbetalingen en een tikkie na een avondje uit.
Effectief datamanagement
Het probleem rondom het managen van deze data wordt al vrij snel duidelijk. De meeste financiële instellingen kampen met een organisch gegroeid it-landschap dat bestaat uit een lappendeken van slechts matig met elkaar communicerende legacy systemen. Deze silovorming zorgt voor een incoherente vorm van gegevensopslag met zogenaamde “zwerfdata” tot gevolg. Laatstgenoemde betreft data die onvolledig, incorrect of op een verkeerde locatie is verwerkt. Zodra deze data gaat zwerven zijn de risico’s aanzienlijk. Stel dat klant A in het kader van de AVG zijn dossier opvraagt en hierin een document is opgeslagen van klant B, dan is er sprake van een datalek. Naast aanzienlijke reputatieschade kan zo’n makkelijk gemaakte fout leiden tot forse boetes en aangescherpte controle vanuit een financiële toezichthouder.
Afwending van risico’s
Met de risico’s in het achterhoofd zal het dan ook niemand verbazen dat er binnen financiële instellingen vaak hele afdelingen worden ingezet om mogelijke risico’s af te wenden. Sterker nog, de laatste jaren maakt de rol van de chief privacy officer (cpo) een ware opmars. Aegon en ING zijn slechts twee voorbeelden van organisaties waar gegevensbescherming tot op het allerhoogste niveau wordt geprioriteerd. Dit is niet gek als je bedenkt dat deze financiële instellingen een moeilijke ‘uphill battle’ vechten. In 2019 werden financiële instellingen wereldwijd met 36 miljard dollar beboet voor het faciliteren van een geschatte 2,1 biljoen dollar die jaarlijks rondgaat in het circuit van de financiële criminaliteit. Jaarlijks wordt er per financiële instelling weliswaar 48 miljoen dollar aan de bestrijding van financiële criminaliteit uitgegeven, maar de onevenwichtigheid is duidelijk. Tegenover elke euro die de financiële instellingen investeren in preventie staat twee euro in crimineel vermogen.
Een belangrijk besef is dan ook dat reactieve initiatieven vanuit de financiële sector onvoldoende zullen blijken. Veel organisaties gaan pas aan de slag met customer due diligence zodra ze op de vingers zijn getikt tijdens een audit of de toezichthouder een boete heeft opgelegd. Zo’n reactieve aanpak heeft voeding gegeven aan een heel marktsegment dat beter bekendstaat als customer due diligence remediation. Hoewel doorgaans mooi aangekleed betekent dit in de praktijk zoveel als het inlopen van een informatieachterstand waarover je als financiële instelling reeds lang had moeten beschikken.
Inzicht in historische klantdata
Uit een recent onderzoek van Hyarchis bleek dat slechts vijftien procent van alle financiële instellingen volledig inzicht heeft in hun historische klantdata. Dit is een schokkend inzicht wanneer je beseft dat dit de meest gevoelige data betreft die je als klant kunt delen met een dienstverlener. Zoals gezegd gaat dit niet alleen om de identiteit van een klant, maar ook over inkomen, medische gegevens en huwelijkse staat. In 85 procent van de gevallen ontbreekt het aan coherent inzicht in deze klantgegevens terwijl deze dossiers dagelijks worden aangevuld met een grote hoeveelheid aan gevoelige klantdata.
Het probleem schuilt er vooral in dat dit meer informatie betreft dan op een efficiënte manier is te verwerken. Kortom, het probleem groeit met de dag. Deze bewustwording leidt langzaam tot een paradigmaverschuiving waarvan de cpo’s een bevestiging vormen. Compliance als een “moetje” omwille van wet- en regelgeving maakt plaats voor een proactieve benadering. In deze benadering ligt de nadruk niet zozeer op het afwenden van risico’s als wel in het creëren van meerwaarde uit statische klantdata. Initiatieven die eerder reactief werden ingezet met tot doel ‘know your customer’, leiden vaak tot het inzicht dat zo’n holistisch klantbeeld tot bijvoorbeeld betere klantenservice leidt of een gerichtere vorm van upselling.
Kunstmatige intelligentie
Uit het recente onderzoek van Hyarchis blijkt dat bijna de helft van de financiële instellingen kunstmatige intelligentie (ai) inzet om grip te krijgen op klantdata. Deze snel ontwikkelende technologie helpt om de traditionele silo’s in het it-landschap te doorbreken en ongestructureerde data om te vormen tot coherente inzichten in klantgegevens. In de financiële dienstverlening leidt dit inzicht zelfs tot een heuse ai-race. Waar op dit moment ongeveer een derde van de financiële spelers gebruikmaakt van ai op functioneel niveau, is de verwachting dat dit over drie jaar circa 95 procent zal zijn.
Ai heeft zich hiermee ontwikkeld van een technologie die ‘leuk was om in de gaten te houden’ tot een ‘bedrijfskritische competentie’. De technologie wordt toenemend gezien als hét antwoord op de overweldigende groei aan dagelijks gegenereerde data. Niet alleen helpt het om reactief te controleren of alle klantgegevens op een juiste wijze samenkomen, het stelt organisaties ook in staat proactief controle te verwerven op hun historische klantdata. Hiermee blijven organisaties niet enkel de auditor of de toezichthouder voor, ook ontsluiten ze de volledige potentie van klantdata. Hiermee wend je niet enkel risico’s af, maar vindt er bovendien een actieve zoektocht plaats naar het behalen van commerciële voordelen.
Helaas dat de corporate governance steeds vaker om het afwentelen van de risico’s gaat, bestuurders willen namelijk wel de lusten van vette salarissen en dikke bonussen maar niet de lasten van hoofdelijke aansprakelijkheid. Veel van de fintech ontwikkelingen zitten tenslotte op het randje van de AVG of gaan er ruimschoots overheen want tussen opsporingsverplichting aangaande Customer Due Dilligence (Wwtf) proces en het profileren van de klanten om er commercieel beter van te worden zit een verschil in opvatting over het recht om onbespied te mogen leven.
Tijdens koude oorlog was er angst voor vuile bommen.
Een loden koffer vol radioactieve zooi waar een hoop narigheid mee uit te halen viel. Dat afval zou zo maar overal rondzwerven. Als dat maar niet in verkeerde handen viel.
Vandaag de dag is blijkbaar zwerfdata het probleem.
Ook geen controle over en behoorlijk gevaarlijk.
Voorstel is een heer bommel oplossing met AI tom poes die een snel een list moet verzinnen.
Het recht van Hiep Hieper en Bul Super als je begrijpt wat ik bedoel.
Dino,
Hoewel je vergelijk van een loden koffer met een gevaarlijke inhoud op sommige punten scheef gaat zit er wel een parallel met de zwerfdata in. Het papierspoor is gedigitaliseerd en kan hierdoor op de stranden van belastingparadijzen aanspoelen als zwerfdata. En deze fall-out kan dodelijk zijn voor een zorgvuldig opgebouwd imago, in de bus of eronder als je begrijpt wat ik bedoel. Want ik las hier ook een artikel over bezwaren van Privacy First aangaande het belanghebbende register, zeg maar het breiwerkje aan rechtspersonen waar Bul Super en Hiep Hi(e)per zich in de werkelijke wereld achter verschuilen.
Een berg uitspaken met weinig onderbouwing, “we produceren 146,8 Gb per dag”.
Door wie is dat berekend, naar welke methode?
Het artikel staat daar bol van en geeft mij de indruk van een reklameplaatje voor hyarchis datamanagement.
Jan,
Uiteindelijk ben ik ook één van die ‘wapenverkopers’ als het om data gaat en ik denk dat die 146,8 GB per dag nog maar het topje van de ijsberg is. Want kwantitatief versus kwalitatief zou je eens moeten kijken wat de gemiddelde Nederlander allemaal aan data aanmaakt door rond te surfen op Internet. En dezelfde Nederlander levert ook een schat aan data op als er gebruik gemaakt wordt van het digitale betalingsverkeer, de ING wil deze data graag verkopen aan de hoogste bieder. Verder hebben we nog data die door onze apparaten gegenereerd worden en onlosmakkelijk aan de persoon te koppelen zijn want een IMEI is net zo persoonlijk als een bankrekeningnummer. Die andere wet waarover we middels het laatste referendum over geraadpleegd zijn ging tenslotte ook om de opsporingsmogelijkheden.
Om de rode vlag maar weer eens te hijsen: Sed quis custodiet ipsos custodes? Het is namelijk geen goed idee om de slager zijn eigen vlees te laten keuren omdat het dan enkel een kwestie van tijd is voordat de grootste boeven in bestuurskamers zitten. De nog altijd florerende handel in BV’s maakt dit tenslotte mogelijk en risico van criminele inmenging middels dubieuze rechtspersonen is reeël. Wet ter voorkoming van witwassen en financieren van terrorisme (Wwft waar ik eerder Wwtf zei) is logisch alleen moeten banken daarmee niet een commerciëel voordeel proberen te behalen want een koffer vol contant geld stinkt niet;-)
@Oudlid
Zolang niet onderbouwd kan men alles beweren van 10 Mb tot 10 Tb.
Voor Hyarchis is “1 2 3” veel reden genoeg hun Datamanagement aan te prijzen, toch.
De doorsnee produceert van alles te veel, daar gaan we binnenkort in verdrinken, in nederland letterlijk.