En we zitten weer thuis. We zijn met z’n allen te losjes met de coronamaatregelen omgegaan en nu zijn er dus weer strengere maatregelen gekomen. Niet iedereen is het hier overigens mee eens.
Willen Engel is het hier bijvoorbeeld niet mee eens. Willem Engel is de frontman van de protestgroep Virus-waarheid. Deze groep heette in eerste instantie Virus-waanzin, maar dat hebben ze veranderd in Virus-waarheid. Dat is heel gek. Je kunt toch niet halverwege de naam van je club veranderen in precies het tegenovergestelde? Dat zou hetzelfde zijn als je zegt: ‘Hé, jij bent toch van Black Lives Matter?’ ‘Ja, dat klopt, maar wij hebben onze naam veranderd.’ ‘Oh, hoe heet je nu dan?’ ‘Ku Klux Klan!’ ‘Oh, is dat niet raar?’ ‘Nee hoor, we hebben heel mooie zwarte puntmutsen.’
Onlinebeurs
Maar ik werk wel weer thuis. Thuiswerken is natuurlijk een heel efficiënte manier van werken, maar als je een heel lange periode op de logeerkamer naast de strijkbout zit te werken, word je daar op den duur toch niet heel erg vrolijk van. Vorige week heb ik zelfs een onlinebeurs bezocht. Hoewel de organisatie enorm haar best had gedaan om het op een normale beurs te lijken is een onlinebezoek toch minder leuk. Je mist gewoon de sfeer.
Overhemden strijken
Het scheelde me wel veel tijd. Ik hoefde er niet heen te rijden, niet te parkeren, kon snel de presentaties uitkiezen die ik online bij wilde wonen en werd niet constant aangesproken door allemaal leveranciers om in hun standje te komen. Kortom, waar ik normaal een hele dag kwijt was, was ik nu in een paar uurtjes klaar. Had ik dus nog mooi wat tijd om de strijkbout te pakken en mijn nette overhemden te strijken. En toen ik trots naar de stapel gestreken overhemden keek, bedacht ik mij ineens: waarom heb ik dit eigenlijk gedaan? Ik ga voorlopig toch nergens naar toe. Wat een waanzin.
Jacob er is nog een milieuvriendelijke vooruitgang: al die plastic en rubber goodies die niet meer (kunnen) worden weggegeven!
oh… sorry, die heb je natuurlijk node gemist…
Het veranderen van de naam (of vlag) is niet zo ongebruikelijk want zo heette het ministerie van Justitie en Veiligheid ooit het ministerie van Veiligheid en Justitie. Ik zou deze naamsverandering kunnen duiden als het bestuurlijk verzetten van de bakens omdat criminaliseren van burgers meer geld oplevert dan ze beschermen maar dan klaagt CPT over de ambiguïteit van mijn reactie. Dubbelzinnig wijzen op extrinsieke motivatie van boetes om zodoende gewenst gedrag af te dwingen wordt al snel als populistisch ervaren door bestuurders die zichzelf niet aan de regels houden. Gelukkig is Ferd niet de Silvio Berlusconi van de lage landen maar Einstein stelde ooit dat een blind geloof in autoriteit de grootste vijand van de waarheid is.
Voor Dino zou ik dat kunnen vertalen naar Quis custodiet ipsos custodes? om gelijk maar alle rode vlaggen uit de kast te halen. Want betreffende een duiding van het beleid lijkt de media steeds vaker kritiekloos alle berichtgeving van ministeriële afdeling communicatie door te geven of deze opvallend te kleuren met een eigen mening en dat is kwalijker dan één minister die het niet zo nauw neemt met de regels. Uitleggen en duiden kent nogal wat politieke nuances en de protagonisten (influencers?) in dit toneelspel worden betaald om de gewenste boodschap te brengen terwijl de antagonisten als idioten worden afgeschilderd. Dat is een klassieke strategie in de communicatieoorlog wat tot de vraag leidt hoeveel zilverlingen Jacob krijgt voor zijn flauwe grappen.
Als hij net zoveel krijgt als dat ik krijg voor mijn inspanning dan is zijn invloed niet groot want een beleid eenduidig en begrijpelijk uitleggen zorgt ervoor dat het makkelijker te handhaven is omdat iedereen zich eraan houdt als het doel ervan duidelijk is. En tegenstrijdig beleid zoals een dwingend maar vrijblijvend advies over mondkapjes is contraproductief. Hetzelfde geldt voor het verbieden van de grote groepen maar (grondwettelijke?) de uitzonderingen maken voor geloofsgroepen. Dit zorgt niet alleen voor verwarring maar ook ongeloof. Kritische denkers afschetsen als ketters brengt ons dan ook terug naar de middeleeuwen waar pestmaskers met snavelsnuit de mondkapjes in die tijd waren.