Thuiswerken is de nieuwe norm. Volgens ABN Amro profiteert de it-sector er sterk van en is de impact op het aantal vacatures minimaal. Maar is thuiswerken ook handig voor it'ers zelf? Aan wie zou ik dat anders kunnen vragen dan mijn eigen dochter (Frances Duivenvoorde), die alle thuiswerkperikelen van dichtbij meemaakt. Zij werkt als recruiter bij Valori, gespecialiseerd in quality assurance en testing van ict-systemen.
Ook als de crisis ooit ‘voorbij’ is en wij besmetting niet meer hoeven te vrezen, zullen wij met z’n allen een (groot) gedeelte dus thuis mogen en ook blijven werken. Behalve sociale- en logistieke consequenties blijkt dit vooral it-uitdagingen en -opdrachten op te leveren, veroorzaakt uit de angst voor datalekken (89 procent van de datalekken in 2019 werden veroorzaakt door eigen medewerkers) en de noodzaak voor uitbreiding van de it-dienstverlening op afstand.
Maar goed, hoe gaan it’er zelf om met thuiswerken? Vrijwel alle activiteiten, van belangrijke meetings tot workshops en borrels vinden nu online plaats. Dat geldt ook voor mijn dochter, die – na online te zijn geworven, aangenomen en in haar functie is gestart – eigenlijk alleen even op kantoor is geweest om spullen op te halen. Dat kan natuurlijk ook tot verrassingen leiden: ‘Je ziet enkel een gezicht en je hoort iemands stem, dus schets je onbewust een totaal beeld van iemand. In de tussentijd heb ik een aantal collega’s op kantoor gezien en bij een aantal klopte mijn schets niet met de werkelijkheid’, geeft ze toe.
Vraag neemt toe
De vraag naar deskundige test-engineers is in de afgelopen tijd logischerwijze alleen maar toegenomen en blijkt daarbij een aantrekkelijk alternatief voor starters en in de toekomst mogelijk ook voor overstappers. Als recruiter zoekt, lokt en evalueert mijn dochter haar nieuwe collega’s, maar wel vanaf enige afstand. Het is al een hele uitdaging om een goed beeld te geven van de sfeer en eenheid in een bedrijf waar iedereen thuis zit, laat staan dat je op die afstand, via beeldbellen, de juiste indruk op doet van de kandidaat. ‘Ik vind één persoonlijk gesprek binnen het recruitment-proces wel noodzakelijk’, zegt ze. ‘Maar ik merk ook dat kandidaten sneller openstaan voor een kennismakingsgesprek als het online gaat. Het scheelt hen veel (reis)tijd en ze zitten in hun eigen vertrouwde omgeving, waardoor ze misschien minder zenuwachtig zijn.’
Ook in een onderneming waar iedereen thuis kan en mag werken, blijft persoonlijk contact en ‘er bij horen’ een belangrijke factor voor de werksfeer. Met kleine cadeautjes, online-activiteiten als een pubquiz, virtuele borrel en persoonlijke aandacht lijkt het bedrijf waar mijn dochter werkt er in te slagen om de juiste kandidaten te werven en vooral aan zich te binden. Dat lijkt een duidelijke boodschap aan elke organisatie: zorg dat je je relaties, medewerkers en dus kandidaten aan je blijft binden, zelfs in een tijd waarin sociale interactie vooral via internet vanaf de bank in de huiskamer plaatsvindt.
