De vakanties zitten er voor de meeste werknemers (bijna) op. Kinderen weer naar school, slippers verruilen voor dichte schoenen, korte voor lange broek en op maandag weer de file in, op weg naar kantoor. Zo gaat het al decennia lang.
Dat is nu even anders. Al zou je naar kantoor willen, het wordt ontraden door de overheid. Vooral grote kantoren zijn er helemaal niet op ingericht. Die anderhalve meter afstand tot je collega lukt nog wel, maar niet als je tien hoog zit en met honderden collega’s de lift moet delen. Sportscholen zijn dan wel weer open, maar misschien is dagelijks trappenlopen een mooi alternatief?
Kortom, we zijn er nog lang niet. De vraag is: komt het ooit nog wel terug, op deze traditionele manier? Ik spreek en zie veel kantoorgangers, die ook de voordelen ervaren van thuiswerken.
En het is zichtbaar want files zijn er nauwelijks. Geweldige reistijdbesparing, en ook het milieu vaart er wel bij. Wat blijkt? We zijn veel productiever. Ook de normale wandelgang door kantoor en koffieapparaat-praatjes zijn er niet meer en de laptop staat toch klaar, dus een mailtje ’s avonds kan ook nog wel. En er is nog een ander groot voordeel: papa of mama is vaker thuis en zit ook aan het avondeten. Veel goede en positieve zaken dus.
Tuurlijk, toen we net thuis zaten, was het een drama omdat we er niet op waren ingesteld. Kinderen niet, werknemer niet, werkgever niet. Nu zes maanden later, hebben we grote stappen gezet. Omdat ik graag vanuit een half-glas-vol-positie naar de wereld kijk, heb ik veel positieve dingen zien gebeuren. Er is minder ’twijfel-management’. Want wat blijkt? We zijn en blijven productief, misschien zelfs nog wel productiever dan voorheen en zonder dagelijks toeziend oog blijken we prima te functioneren. Dat wat onze kinderen allang deden, zijn we nu ook zelf gaan doen: videobellen. We zijn nu definitief om (en ik spreek voor eigen parochie, komend uit het video-landschap).
Negatief
Is er dan helemaal niets negatiefs. Genoeg. Los van alle (economische) negatieve kanten van de corona-epidemie lopen we ook tegen zaken aan die nu pas bovendrijven. Zo ervaar ik al een tijdje pijn in mijn arm. Ik was – zeker tijdens de hittegolf – wel klaar op mijn thuiskantoorkamertje. De keukentafel was een beter alternatief, maar houding, een te klein laptopkeyboard en veel intensiever gebruik, had een pijnlijk bijeffect. Nu met een groter toetsenbord en laptopstandaard is de pijn onmiddellijk vertrokken. En: ik mis alle externe afspraken en, heel eerlijk, ook de reis er naartoe.
Die autorit had ook voordelen. Soms om gewoon lekker muziek te luisteren, zomaar iemand bellen (doe ik nu veel minder), na te denken, te brainstormen of gewoon even weg te zijn. Ik vind het moeilijk om hiervoor genoeg tijd vrij te maken achter mijn ’thuisplek’.
Al met al ben ik ervan overtuigd dat deze vorm van werken blijft. Maar ik hoop als geen ander dat we een middenweg vinden tussen thuis en elders, een betere spreiding van reistijd (files hoeven niet meer terug te komen) en nog meer ruimte voor nieuwe initiatieven die het werken (en privé) nog mooier maken.
We hebben deze korte periode heel veel geleerd en zagen veel tradities op de schopstoel zien komen. Change-management ten top. Zie het positieve ervan in en je krijgt er meer voor terug.
