De broers Matthijs en Thomas van den Ende weten op hun twaalfde al dat ze samen gaan ondernemen. Het naderhand samen werken aan Dyflexis, een onderneming die focust op gebruiksvriendelijke software en hardware voor personeelsplanning en urenregistratie, is voor hen niet meer dan logisch. Matthijs is ceo; Thomas cfo.
Het begon met een gezamenlijke krantenwijk. Ook snoep verkopen op de rommelmarkt en auto’s wassen deden de heren samen. Overigens komen de twee broers niet uit een ondernemersfamilie. Matthijs: ‘Moeder is verpleegkundige, vader werkte bij de verzekering. Onze broer is verpleegkundige en is dus mijn moeder opgevolgd, zijn vrouw en onze zus werken wel bij ons. Onze vader, die nu met pensioen is, verzorgt de gehele administratie.’
Voor de ene broer is het niet meer dan normaal om met de ander samen te werken. Thomas: ‘Aan Matthijs heb ik aan een half woord genoeg. We zijn het over 99 procent eens en staan dan ook op dezelfde manier in de wedstrijd. Voordeel is ook dat je familie bent en dus altijd eerlijk kunt zijn. Het vertrouwen en de onderlinge gunfactor is dan ook groot.’
Vertrouwen en de gunfactor zijn volgens Thomas juist elementen die in eerste instantie niet zo belangrijk lijken, maar waar het wel vaak op stukloopt. Ook privé zoeken de broers elkaar op en bezoeken ze festivals of trainen ze voor een marathon.
Van vastgoed en marketing naar software
Hoewel ze vrijwel alles samen doen, kozen de broers toch voor verschillende studierichtingen. Matthijs volgde een opleiding vastgoed, maar miste met name de snelheid van werken. ‘Ik ben gek op auto’s en op huizen en vastgoed dus ik dacht: als je van beide verstand hebt, is de rest niet zo moeilijk in te vullen. Als minor koos ik voor projectontwikkeling, maar dat ging me veel te traag. Voor je het weet, ben je zoveel jaar verder.’ In zijn huidige rol als ceo houdt hij dan ook graag het tempo erin en kan een klant al binnen een uur akkoord geven.
Thomas studeerde marketing en bemoeit zich ook bij Dyflexis met deze afdeling. ‘Ik stel kritische vragen. Zo vind ik het belangrijk dat zaken meetbaar zijn en bespreek ik met het team waar we het beste in kunnen investeren. Verder denk ik ook graag op creatief vlak mee.’
De verdeling van de taken van ceo en cfo was volgens de broers een heel natuurlijke. Thomas: ‘Matthijs deed in het eerste jaar de boekhouding. Dit liep echter niet denderend en dus ben ik dat gaan doen. Hij is dan weer een betere verkoper en ik focus meer op de bedrijfsprocessen. Het is dus een natuurlijke keuze wie wat doet.’
Geen externe financiering
Inmiddels hebben de broers Dyflexis laten groeien tot een multinationaal bedrijf met meer dan zestig medewerkers. Nog altijd zijn de heren baas in eigen huis; externe investeerders weten ze buiten de deur te houden.
Dit is een bewuste keuze, zo vertelt Matthijs. ‘We zijn met een micro-krediet van dertigduizend euro begonnen en hebben vanaf dat moment uit de lopende cashflow uitbreidingen kunnen financieren. Het fijne hieraan is dat we ook geen tijd kwijt zijn aan reporting. We staan op dit moment ook niet open voor externe financiering.’
Bikkelen op bijstandsniveau
Als ze terugkijken, beseffen de broers dat ze hebben moeten bikkelen op bijstandsniveau. ‘Achteraf romantiseer je soms te veel. We moesten in het begin koud bellen en als ik dan een klant had aangesloten voor een fee van honderdvijftig euro, werd ik als een held binnengehaald. Ook parkeerde ik in die tijd mijn oude auto twee straten verderop, want daar wilde ik echt niet mee gezien worden’, memoreert Matthijs.
Op dit moment zijn de broers volop bezig met de verdere ontwikkeling van hun bedrijf. ‘We hebben volop plannen, zo komen we binnenkort met een beheerdersapp, dan kunnen gebruikers planningen maken en ook aanpassen in de app. Verder zijn we bezig met het integreren van een bi-tool, waarmee gebruikers in de app zelf rapporten kunnen bouwen. Ook we bezig met integraties met de uitzendbranche.’
Vooruitkijkend hopen de broers dat het bedrijf in de familie blijft. Maar dat is geen must. ‘Ik vind het nu ook te vroeg om daar iets over te zeggen. Het is de vraag of er geschikte opvolgers blijven. Het zou wel het mooiste zijn, onze eerste klanten betalen bijvoorbeeld nog steeds de prijs van tien jaar geleden, dat willen we behouden’, aldus Thomas.
Over Dyflexis
Matthijs en Thomas van den Ende startten in 2009 in eerste instantie met Camonim, een webcamplatform voor professionele diensten. Om Camonin te ontwikkelen, huren ze hun ‘brother from another mother’ Joshua Angnoe in, een programmeur die het Dyflexis-personeelsplanningsysteem op dat moment al twee jaar in de kast heeft staan.
Door toeval komen de broers een kennis tegen die hen vraagt waarom er niet een beter werkend personeelsplanningssysteem op de markt bestaat. Ze aarzelen geen moment en het businessplan voor Dyflexis staat binnen een dag op papier. Uiteindelijk besluit Angnoe een andere weg te gaan en werkt hij nu als meubelmaker. De drie voormalige compagnons hebben nog goed contact en hij verzorgde zelfs het interieur van het kantoor in Den Haag.
Dyflexis heeft inmiddels ruim 2900 ondernemingen in Nederland, Duitsland, België, Zweden, Zwitserland, Frankrijk, UK, Ierland, Spanje, Polen, Oostenrijk, Roemenië en Curaçao als klant. Het bedrijf richt zich op ondernemingen die veel met non-desk medewerkers werken en actief zijn in de sectoren retail, horeca, recreatie, productie of zorg.
