Steeds meer organisaties overwegen om delen van of zelfs hun gehele infrastructuur van applicaties en processen in de (public) cloud te laten draaien. Organisaties krijgen hierdoor te maken met een dynamische omgeving die complexiteit met zich meebrengt en meer grip en controle vereist. Managed service providers (msp’s) kunnen een vitale rol spelen bij de overstap naar de public cloud. Maar om ook in de toekomst relevant te blijven, is het voor hen van belang zichzelf te ontwikkelen en zich nieuwe vaardigheden aan te meten. De certificeringen van cloudleveranciers als Azure en AWS zijn dan ook onmisbaar in het portfolio van de toekomstbestendige msp.
Om een succesvolle next-gen msp (managed service provider) te worden, is het belangrijk om te investeren in vaardigheden, van devops tot kennis over applicatie-performance. Een msp moet de kennis zodanig ontwikkelen dat hij digitale oplossingen levert die zijn ingericht op de cloud en klanten helpt bij het verbeteren van hun flexibiliteit, innovatie stimuleert en de bedrijfsprestaties verbetert. Daarnaast is de msp een trouwe adviseur van zijn klant op het gebied van strategie en een expert in het aandragen van oplossingen, bijvoorbeeld die van AWS of Azure.
Een msp die klaar is voor de toekomst is een expert in het beheer van de volledige levenscyclus van diensten en applicaties door het gebruik van cloud-infrastructuur en -technologie, waaronder het ontwerpen, bouwen en draaien van bedrijfskritische workloads op hyperscalers zoals AWS en Azure. Deze hyperscalers erkennen de noodzaak van next-gen partners en hebben daarom speciale msp-programma’s ontwikkeld, zoals AWS-msp of Azure Expert-msp.
Een AWS-msp of Azure Expert-msp word je niet van de een op de andere dag. Deze msp-programma’s vereisen veel inzet en vragen het uiterste van een msp om het certificaat te halen. Msp’s behalen vaak een certificaat voor een van de programma’s, maar msp’s met beide zijn er nauwelijks.
Verschillende vragen
AWS- en Azure-programma’s richten zich op automatisering en het omarmen van devops. Binnen deze programma’s worden msp’s aan verschillende vragen onderworpen: hoe worden beheerde ci/cd-pipelines gerealiseerd? Welke processen voor software releases en deployments worden gebruikt, zowel op workload- en applicatieniveau, maar ook op dat van de cloud-infrastructuur? Daarnaast wordt gekeken naar de manier waarop msp’s ervoor zorgen dat code en applicaties blijven werken en hoe update-strategieën worden ondersteund.
In de programma’s vormen al deze eisen knock-out-criteria die vervolgens met bewijzen moeten worden ondersteund. Bijvoorbeeld met gedocumenteerde releasemanagementprocessen inclusief tooling, en door te laten zien hoe releases beheerd worden. Daarbij moet ook worden aangetoond dat het mogelijk is changes terug te draaien.
De twee programma’s kennen echter ook verschillen. Het AWS-programma gaat dieper in op de technische aspecten van cloud-processen, terwijl Microsoft Azure meer de focus legt op de businesskant.
De ware next-gen msp
Hoewel er op dit moment weinig msp’s zijn die het is gelukt, is het wel degelijk mogelijk om voor beide programma’s een certificaat te behalen. Door expertise te ontwikkelen voor zowel AWS als Azure kunnen msp’s doorlopend de next-gen dienstverlening verbeteren, waarbij de nieuwste en beste technologieën kunnen worden ingezet. Door de focus te leggen op security en automatisering en de verschillen tussen de twee programma’s optimaal te benutten, bevinden de nu nog traditionele msp’s zich in een unieke positie om next-gen managed services van topkwaliteit te bieden.
Mirco van Wienen, cto van Sentia Group
Iedereen die dit artikel heeft gelezen dient verplicht naar Google te gaan en daar de zoekterm “Dilbert certified” in te geven en dan de stripje te lezen die dan verschijnen. Dat zegt meer dan genoeg over het verschijnsel “certificatie”…
Volgens taxonomie van Bloom zijn meeste certificeringen niet meer dan een ‘veterstrik-diploma’ omdat ze om lagere vaardigheden van bediening gaan, niet echt een aanbeveling om buiten de lijntjes van de cloud te denken.
In een grijs verleden heb ik me nog wel eens een tijdje bezig gehouden met Microsoft-opleidingen die deel waren van het MCSE programma. Jeugdzonde. Die cursussen en examens waren op zicht best goed, maar het moet me toch van het hart dat er een meer dan gemiddeld aantal deelnemers slechts _alleen_ geïnteresseerd waren in het slagen voor de examens.
Een collega van mij overkwam het zelfs dat ie eens iets leuks en interessants wilde vertellen in de klas; ging er een vinger omhoog: “Wordt dit ook op het examen gevraagd?” “Nee”, antwoordde de collega waarheidsgetrouw. “Sla dit verhaal dan maar over, want dan zijn we er niet geïnteresseerd.” Echt waar gebeurd!
Dat zegt natuurlijk niks over de examens, maar wel iets over het feit dat er voor vrijwel ieder examen doelgericht kan worden gestudeerd. De enige echte toets blijft natuurlijk een goed interview. De voorspellende waarde van een diploma is en blijft laag. De overgrote meerderheid van de mensen die tezamen met mij is afgestudeerd (HIO Den Haag) mag van mij niet aan een computer komen waar data op staat waar ik waarde aan hecht 🙂
De “portfolio van de toekomstbestendige” ict-er. Vele wegen naar Rome. Vooral als je beetje kan ouwehoeren en weet met wie en wanneer. Soft skills noemen ze dat. Tegenwoordig (maar dat zeg ik altijd want ik ben oud). De schrik van elke autist, die zijn heil zoekt in taxonomieën. En met gewoon klagen over grijs verleden waarin mens en techiek ook al niet te vertrouwen waren, kom je ook een heel eind. Ik kan het weten. ICT LCM van dino : deugt niet, nog steeds niet, eens iets nieuws proberen, deugt weer niet.
Maar niet zonder ons, niet zonder ons, niet zonder ons 🙂