Moeten we niet gewoon stoppen met dat thuiswerken en die anderhalvemeter-economie? Lopen we niet te blindelings achter Mark Rutte en de RIVM aan met hun argumenten?
Na veel lof komt er meer kritiek. We hebben er allemaal een mening over en we weten allemaal hoe het eigenlijk moet. Maar ze staan voor lastige keuzes. Hoe vaak ik de afgelopen tijd niet heb gehoord: eigenlijk is het heel simpel. Is het zo simpel?
Vanaf de kantlijn
Sommige dingen lijken zo gemakkelijk vanaf de kantlijn. Maar doe het zelf maar eens. Net als met zaklopen vroeger met Koninginnedag, dat zag er ook gemakkelijk uit. Maar degene van jouw team die vóór jou aan de beurt was, zat altijd te klooien waardoor jouw ploeg direct al op een behoorlijke achterstand lag.
En dan dacht je bij jezelf: kom op, hoe moeilijk kan het zijn? Laat mij het maar doen. Maar bij je eerste sprong, struikelde je al over de zak. En dan moest je opstaan en dan ging je jezelf vervloeken omdat je veel te grote schoenen aan had gedaan. Vervolgens ging je schelden op de organisatie omdat ze jutezakken hadden die veel te klein waren en niet eens boven je knieën uitkwamen.
Broekspijp
Het laatste stukje probeerde je dan maar om te lopen met de zak aan één broekspijp en met de andere voet liep je gewoon. Iedereen zag dit natuurlijk, dus om je heen hoorde je allemaal mensen schreeuwen dat dit niet mocht. Waarna jij terug schreeuwde dat iedereen zijn bek moest houden. En toen was je nog maar zeven dus dat zag er heel gek uit. Je moeder heeft er nog foto’s van.
Langs de kantlijn ziet alles er heel eenvoudig uit. Ik blijf voorlopig nog even thuiswerken. Het kan ook gewoon. Eigenlijk is het heel simpel.
